ستون 14 به کارگردانی امیرحسین همتی فیلمِ خوبی است که فاصله زیادی میان کلیشه‌ها و طبقاتِ اقتصادی ایجاد کرده. از آنجایی که سینمای اثر شُسته‌رفته مجهولات را کنار هم می‌چیند و ما با یک موسیقی متن خوب، فیلمبرداری و به طور کلی با دکوپاژ و تدوین قابل قبول روبه‌رو می‌شویم نیازی نیست که از فُرمِ اثر محتوایی خوانده شود که شکل برداشت از آن اهمیت یابد. چندی پیش که در اینترنت جست‌وجو می‌کردم متوجه شدم که فیلمی را که فیلم‌نامه‌اش توسط هوش مصنوعی نوشته شده بود در انگلستان روی پرده برده‌اند؛ البته جلوی اکران آن فیلم گرفته شد، اما مسئله مهم آن است که ما دیگر توانِ تشخیص فیلم‌نامه‌ای را که یک انسان نوشته باشد یا فیلم‌نامه‌ای که توسط هوش مصنوعی ساخته شده باشد را از دست داده‌ایم. سینما و به‌طور کلی هنر با این بازیِ هوش مصنوعی از بین رفته؛ این شد که وقتی برادر و خواهر متمول در «ستون 14» هنگامِ رویدادی چالش برانگیز بر سر پول‌هاشان بازی می‌کنند و تاس می‌اندازند برایم خیلی جالب شد. آن دو الگویی متناسبِ هوش مصنوعی دارند که مدام در قمارهایش به خود می‌بازد اما از آنجا که این الگو را خودش طراحی کرده، باخت او خیلی هم به ضررش تمام نخواهد شد چرا که دیگران در بازیِ او رقابت می‌کنند و...
