هملت ساختهی شان ماتیاس برداشتی سطحی از یک عَُمقِ دراماتیک برای عنصرِ بیبدلیلِ شکسپیر در ادبیاتی است که تعریفِ کلاسیکِ آن برای علاقهمندان به این حوزه مانند قرآن واجبالاجرا است. در این برداشتِ سطحی ایان مککلن در نقشی ظاهر میشود که هرگز برای او نیست. بازیگری که بهترین کاراکترِ ساخته شده از او را در «ارباب حلقهها» و «هابیت» پیتر جکسون میتوان یافت، بیشتر بدردِ روحِ پدرِ هملت میخورد تا کسی که بعدها از عشقِ اوفیلیا و انتقام از عمویش مجنون میشود و تله موش برای تماشاگران اجرا میکند. مسئلهی اصلی من، چرا که بسیار با چُنین ساختهای مسئله دارم، زبانِ کلاسیک و عدمِ تناسب نسبیت با عصرِ امروزی است. با حفظ این زبان نمیتوان میزانسن و یا دکوپاژی امروزی به پروژه القا کرد و اسمش را گذاشت شکلِ امروزیِ «هملت». هرولد بلوم در «هملت: شعر بیکران» به این مهم اشاره دارد که نظمِ ادبی در این اثرِ شاهکارِ شکسپیر نیازمندِ خوانشی منظم برای به اجرا در آوردن چُنین درامی دارد. من در این فیلم چُنین خوانشِ منظمی را ندیدم. یان کات در «شکسپیر معاصر ما» در حال جدالِ زمانی با یک درامِ چندبُعدی است که توصیه من به لذّت و درسی است که خوانش این کتاب به علاقهمندان خواهد داد و...
متن کامل را در مجله سینمایی برداشت بلند بخوانید.
ویدئوید مرتبط را در کانال آپارات من ببینید.
