نقد فیلم زودپز

زودپز ساخته رامبد جوان یک «هزارپا»ی، ابوالحسن داوودی، درون دارد که خطرناک است و بطور کُلی هنوز توی کَتِ منِ فیلم‌باز نمی‌رود که داستانِ گلاره عباسی چرا وِل شد. این بهانه‌ها که سانسور شده و صلاح دانسته نشده و... یک توجیهِ غیر منطقی است که به ما ثابت می‌کند اگر بجای محسن تنابنده و نوید محمدزاده کسانی دیگر نقشِ سیروس و شاهین را بازی می‌کردند، فیلم حرفی برای گفتن نداشت. البته بازی گرفتنِ جوان از این دو بازیگرِ سلبریتی مهارتی است غیر قابل انکار اما سوراخ‌هایی در فیلم‌نامه وجود دارد که منکر شدن آن شکلی از بی‌احترامی به جنگ و دفاع مقدس است. 1- مسئله‌ی سکانس ابتدایی فیلم چه بوده که خواسته ثابت کند آنها در حال ضبط ویدئویی هندی بودند که بعد معلوم می‌شود خود فرمانده بسیجی فیلمِ «شعله» رامش سیپی، را از حفظ است؟ 2- ارتباط جاست فرند شده‌ی آن فرمانده بسیجی (روزبه حصاری) با فرمانده‌ی خواهران پادگان (شیرین اسماعیلی) را شکلی از بی‌احترامی به ساحت مقدس رزمندگان می‌دانم. 3- فیلم خیلی ترحم‌برانگیز نشان می‌دهد وقتی آنها پدرِ با «زودپز» مرده‌ی خود را، که می‌خواهند جای شهید بزنند و روی کول دارند، شیمیایی زده شده! اولاً که هیچ جنگ دیده‌ای، حتی برای من که در فیلم‌ها و کلیپ‌ها دیده‌ام، باور نمی‌کند ردِّ آرد بر آدم‌ها شیمیایی باشد، دوماً فیلم‌ساز درحال بازی کردن با احساسات مردم است که البته این را خیلی خوب مهدویان در «درخت گردو» نشان داده، ناگفته نماند که سکانس یافتن بچه‌های دوقولوی شاهین بی‌هیچ مصنوعیتی، طبیعی بازتاب داده شده. 4- سرگرم کنندگی فیلم ویژگیِ منحصربه‌فردِ یک سلبریتی است که می‌تواند مردم را به سینما بکشاند و سرگرم کند و این ویژگی هیچ ربطی به ایده‌ی اولیه‌ی تورج اصلانی ندارد و...

برای مطالعه متن کامل از لینک زیر استفاده کنید.

https://longtake.ir/mag/?p=25384

برای مشاهده‌ ویدئوی مرتبط از لینک زیر استفاده کنید.

https://aparat.com/v/rgcb0w0