ماده فیلمی از کورالی فارژا جنسیت و مقامِ زن را به نفعِ هوس‌های مردانه حرمت شکنی می‌کند و چنین می‌شود که یک زن با جسمش و طمع زیبایی جنسی، جذابیتِ مادّیِ انکار کننده‌‌ی بنیادِ خانواده و اهمیتِ جایگاهِ اجتماعی را آشکار خواهد کرد. در ابتدای فیلم ما ستاره ساختن برای یک اسم را می‌بینیم که به مرورِ زمان و راه‌رفتن مردم بر روی آن به فراموشی سپرده خواهد شد و یک ایده‌ی ضد بشری که با تزریقِ نوعی آمپول می‌توان تخمِ مرغِ دو زرده داشت و یک کپیِ جوانتر و جذاب‌تر از روی خود ساخت. در ادامه ما رفتاری از اثر می‌بینیم که روشن‌فکری را با احمقانه اندیشیدن اشتباه گرفته و جسمِ زن را بدونِ هیچ پوششی نشان می‌دهد و بعد آن جسم بنا به دعوتِ فردی ناشناس که هنگامِ ویزیتِ بعد از تصادف، که به شکل معجزه‌آسایی سالم مانده، می‌تواند نمونه‌ی زیبا و جوانتری از خود خارج کند وارد یک بازیِ ماتریسی می‌شود. علم چگونه باعث حرمت شکنی و از بین رفتن جایگاهِ یک زن می‌شود؟ این چگونگیِ با رویایی که متوهمانه در اثر مستولی شده به یک تجارتِ پورنوگرافی در سینما ختم خواهد شد که حالت‌هایی از تهوع و افسردگی پس از ناباوری را به همراه دارد. فُرمِ سینمایی فیلم حاویِ تبادلاتی است که ترک‌ها و کلوزآپ‌هایش مفهومی مقدم بر ساختار ایجاد خواهند کرد و نمی‌توان حسی فراطبیعی را که از برداشت‌های نامتعارف فیلم‌ساز وارد ذهن بیننده شده، توجیهِ سینمایی برایش آورد. «ماده» یک تبلیغِ زنانه‌ی معکوس است که علاوه‌بر نمایشِ نامتعارف از جسمیت زنانه روان او را در خدمتِ هوس‌های جسمی و جنسی دیگری نشان داده و...
متن کامل را در مجله سینمایی برداشت بلند بخوانید.
ویدئوی مرتبط را در آپارات من ببینید.
