آخرین دفاع ساخته عطیه نوروزی شایان فیلم بدی است. سینمای کوتاه نه مجالی به مولف برای ورود به سینمای بلند خواهد داد و نه فرصتی برای تجربه‌ورزی بیشتر؛ سینمای کوتاه خود قداستی شکسپیر مآبانه دارد که اندوهِ در آن می‌تواند جوایز را درو کند. عطیه نوروزی شایان چرا فیلم کوتاه بدی ساخته؟ فیلم‌نامه‌ی پُر از چاله که بزرگترین نقطه ضعف آن به اشتباه انداختن مخاطب نسبت به فُرم است. کسی که اعتراف کرده و به قتل محکوم شده، از خود دفاع می‌کند و در گریه‌های زنانه می‌گوید او هرشب تنها به خواب می‌رفت یا خودش، خودش را کشته و... چگونه می‌تواند برای بیننده‌ی جدی و دغدغه‌مند سینما مهم شود؟. اصلا چرا باید خانم به اصطلاح روانشناسی که چند لحظه پیش بگو مگویی جدی با آقای بازجو بر سر مسائل خصوصی داشته، برای دفاع از متهم بنویسد که او دیوانه است. چپ دست بودن زن چه چیزی از دیوانگی یا صداقت او را باید ثابت کند؟ سینمای کوتاه در ایران با این اکران‌های آنلاین و پخش در گروه‌های تلگرامی بیشتر شبیه یک امتحان دانشجویی است تا اثری که بتوان آن را به مخاطب عرضه کرد. از سویی دیگر ما با نشان‌هایی در «آخرین دفاع» روبه‌رو هستیم که جایگاه شامخ زن را تثبیت یا تکذیب نمی‌کنند. وجود این نکته‌ها که مثلا: در حکومت پیشین زن‌ها دیده نمی‌شدند یا طبق تعریف‌هایی که زن از شوهرش دارد، اصلا او مردانگی نداشته که بخواهد برایش آرایش کند، مقولات زنانه‌ای مطرح نمی‌کنند و...
برای مطالعه کامل متن از لینک زیر استفاده کنید.
longtake.ir/?p=24317
