در تمام این سالهایی که نوشتم سعی کردم از سینما درس زندگی بیاموزم؛ اینگونه نشد. این زندگی است که برایم هر لحظهاش سینما است و احساس میکنم همهی تقدیر از پیش نوشته شده. در این سلسه ویدئوهایی که میخواهم بگذارم ابتدا سعی دارم مفهومِ درست نقد را گسترش دهم و سپس دربارهی چرایی اهمیت آن صحبت کنم؛ مشخصا در ویدئوییای که به عنوان مقدمه تماشا خواهید کرد درباره این صحبت میکنم که تماشای زیادِ فیلم ابداً نشانی از منتقد بودن نیست. یک منتقد قبل از نمونههای دیگرِ سینماییای که به ذهنش خطور میکند باید بتواند درمورد فُرمِ ذاتیِ اثر صحبت کند چرا که من معتقدم هر اثر به موازاتِ خود دارای فُرمِ ذاتیای است که میتواند صرفا خارج شده از ذهن دیگری باشد. نقد چیست و منتقد کیست؟ دو پرسش اساسیای که هر اثر هنری به دنبال آن است. سعی میکنم در حدِّ بضاعت خودم در مورد این دو پرسش، پاسخ مناسب دهم. خیلی برایم عجیب است که افرادی را میبینم که مدرک از فنی حرفهای به هنرجویانشان ارائه میدهند و کلاس میگذارند. ظاهراً تدریس کردن در این زمینه آسان است اما نباید از این نکته غافل شد که "نقد" قبل از تدریس شدن نیاز به فهمیده شدن و پذیرفته شدن دارد. منتقد باید خود را جای کارگردان قرار دهد که مثلاً اگر من جای او بودم این کار را میکردم یا با این متریال چه کارهایی میتوان انجام داد و... امیدوارم این مقدمه شروعی جدّی بر نقد فُرماتیک و قابل پذیرش برای عموم باشد.
علی رفیعی وردنجانی
برای تماشای این ویدئو از لینک زیر استفاده کنید.
https://aparat.com/v/smtcyv9
https://longtake.ir/?p=24419