تفریق مانی حقیقی مثل «اژدها وارد می‌شود»ش می‌خواهد متفاوت باشد و این تفاوت از پلان‌های ابتدایی فیلم احساس می‌شود. سوالی که مطرح می‌شود آن است که آیا این یک فیلم متفاوت است؟ در پاسخ نمی‌توان سلبی و جامع گفت که فیلم معمولی است اما نامعمولی بودن وقتی از سمت مولف مطرح شود دیگر نامعمولی نیست و می‌تواند خیلی هم معمولی باشد. ترانه علیدوستی بهترین بازی‌اش را ارائه داده. یادم می‌آید وقتی از توکلی «آسمان زرد کم عمق» را دیدم گفتم این بازیگر اوج قدرت خود را به نمایش گذاشته است اما امروز دیدم در تفریق تصویری رفله‌وار از خود ارائه کرده که نمی‌توان گفت بازیگری‌اش تمام می‌شود و یا شده است؟ از سویی نوید محمدزاده اگرچه همچنان بازیگر خوبی است اما مال اینگونه نقش‌ها نیست. حتی وقتی نقش یک آدم ساده‌ی تو سری خور طرد شده از جامعه را در «برادران لیلا» سعید روستایی بازی می‌کند. محمدزاده مالِ در معرض دیده شدن است. اگر فیلم روی پاشنه او نچرخد بازی‌اش درست از آب در نمی‌آید. در ایده‌پردازی و ساختاربندی کادرهای دوربین سعی شده فیلم هم مانند فیلم‌نامه راهی روانی را دنبال کند که ای کاش اینگونه نبود. از سکانس ابتدایی شروع می‌کنیم و حرکتی که دوربین مابین خودروها در ترافیک و باران تهران دارد و بالاخره یکی را شکار می‌کند. اول آن‌که چرا باید دوربین خودرویی را که تحت تعلیم رانندگی است انتخاب کند؟ دوم این‌که داستان چرا و...
