کلمه به کلمه با دهخدای تئاتر اصفهان

محمدرضا بزرگ‌زاد ارباب نامی در تئاتر اصفهان است که واقعاً نیاز به تعریف من یا هر فردِ دیگری ندارد و این منِ نوعی هستم که دوست دارد در کنار نامِ این آدم خوانده شود. جدای از مباحثِ فنیِ تئاتری و هنری، اخلاق و شعورِ انسانیِ او به کرامتِ هنرمند بودن‌اش افزوده، چرا که فکر می‌کنم طبق گفته‌ی بزرگ‌زاد شناختِ کرامت و حُرمتِ یک هنرمند خیلی مهم‌تر از آن شعارهایی است که داده می‌شود. از وی فکتی را به یادگار دارم: فروتنی بیش از حد باعثِ خیالِ خامِ دیگران می‌شود. اگر از اندیشه‌ی این همانی استفاده کنیم، بنظرم: خوبی که از حد بگذرد نادان خیالِ بد کند. به باورِ وی آنچه که باعث دیده نشدن و عدمِ کسبِ جایگاهِ درخور برای جویره و برای جویره‌ها شده و می‌شود، فروتنی بیش از حد است. این که او می‌فهمیده جویره روی صحنه با نقش چه می‌کند و ما تنها به این بسنده کردیم که جایِ خالیِ او را یک صندلی و گُل بگذاریم و در و دیوار را پُر کنیم که فلان آموزشگاه و فُلان فرد تسلیت گُفته، اصلاً کافی نیست، این بخشی از فروتنیِ بیش از حدّی است که ما از جویره دیده و از جویره‌ها خواهیم دید و...

متن و مصاحبه را در روزنامه‌ی اینترنتی برداشت بلند بخوانید.

ویدئوی مرتبط را در کانال آپارات من ببینید.