گل یا پوچ مسابقهای به کارگردانی نیک یوسفی است که از نظر شناختِ فرهنگِ بازیها دارای ارزش بالایی شده. عنصری که مرا وادار کرد تا دربارهی این برنامه بنویسیم آن بود که، اگر بعدها مانند: «جوکر» نگویند جای خانمها خالی است، ارزش هنری اثر وابسته به ارزش فرهنگی و منطقهای آن است. در این مسابقه که میزبان آن مهران مدیری است خبری از سلبریتیهای ظاهر ساز نیست، البته تا اینجا که دیدهایم، و مهران مدیری هم به مراتب محبوبیتی بیشتر از یک سلبریتی میان مردم و مخاطبان دارد. مهمترین ویژگی مسابقه، رفتاری است که مابهزای بیرونی آن را به دفعات در چای خانهها و اماکن سنتی میبینیم. کارگردانیِ نیک یوسفی به همراه گروه نویسندگان یک دکوپاژ متنوع با نمایش تقلبی از واقعیت ارائه داده که خلاقیت از نگاه یک عکاس در آن دیده میشود. برنامههای متنوعی جهت سرگرم سازی مخاطب در شبکهی نمایش خانگی در حال عرضه هستند اما هیچ کدام آنان توان فرهنگسازیِ همراه با مکاشفه در تاریخ کشور را ندارند. همواره در یک اثر بصری بک گراند و فورگراند آن تجربهای اکسپریمنتال از لحظه به بیننده تزریق میکنند. این پرسپت باعث درک تازهای از محیط و فرهنگ اثر خواهد شد. از خواص تجربی مسابقه «گل یا پوچ» میتوان به نقاشیِ پشت سرِ مدیری اشاره کرد. این چنین نقاشیها که به خودیِ خود یادآور شاهنامه و قصههای درونِ آن است و...
برای مطالعه متن کامل از لینک زیر استفاده کنید.
longtake.ir/?p=24320