خانه شناور به کارگردانی هیرویاسو ایشیدا دستاوردی دیگر از بازی با رویا در قامت انیمه‌های ژاپنی است. ژاپن بزرگترین و مهم‌ترین تولید کننده این هنر در جهان است و این مهم نباید فراموش شود که سهولت در باورپذیر کردن رویا تنها به واسطه یک رسانه نافذ امکان‌پذیر است. انیمه‌های ژاپنی نافذترین گونه رسانه‌اند. ایدئولوژی‌ای که به تدریج تبدیل به اُنتولوژی و یک فرهنگ جغرافیایی شده و پرچم‌دار آن هایائو میازاکی است. مولف در این انیمه کودکانه و سطحی رویابافی می‌کند. تعدادی بچه کنجکاو که به خانه‌ای متروکه می‌روند و در آن‌جا با اسطوره‌ای‌ترین نماد انسانیت روبه‌رو می‌شوند؛ نوپو، شکل نمادینی از انسانیت را به همراه دارد؛ بالای مچ دستش درختی رشد می‌کند. تعلیق بزرگ این انیمه و به جرات می‌توان گفت همه انیمه‌های ژاپن خلقت آن است. همه ابژه‌های موجود در قصه قسمتی از فرهنگ عامه و قصه‌های روایی ژاپن‌اند. رویاهایی که صادقانه آن‌چه را با چشم خود دیده‌اند روایت می‌کنند اما هیچ‌کس قرار نیست باورشان کند و خود راوی نیز آرزو می‌کند هرچه زودتر از خواب بیدار شود؛ سرگرم کننده‌اند اما نسبتی با دنیای امروز برقرار نمی‌کنند و به همین دلیل شاید دروغ‌گو و غیرقابل باور تلقی شوند.
*اولین برخورد
کودکی، ذاتی‌ترین شکل پرداخت به رویا است. برخورد کودکانه با موضوعات با خود ذات رویا و دور از دسترس بودن را به همراه دارد. «خانه شناور» بیش از آنکه کودکان را جذب کند مجذوب کننده بزرگسالان است. موضوعی که و...
برای مطالعه کامل یادداشت به مجله سینمایی برداشت بلند مراجعه نمایید.
