نوشتن. کاری که ما در مدرسه شروع اش کردیم. همیشه هم از ان کار متنفر بودیم. شاید یکی از دلایل ان نداشتن ایده برای نوشتن بوده. یا از روی تنبلی نمی خواستیم بنویسیم. اما اگر به ان علاقه نشان دهیم می بینیم که نه تنها این کار بد نیست بلکه لذت بخش هم هست. مخصوصا اگر ایده ای برای نوشتن داشته باشیم. اگر هم نداریم اشکالی ندارد. کلی راه وجود دارد که ایده پیدا کنیم. مثل گوش دادن یواشکی به گفت وگو های مردم(من هیچ چیزی رو گردن نمی گیرم!) یا خواندن کتاب. در اینجا من مراحل نوشتن را می یگویم.
وقتی یک کتاب را می خوانی در واقع داری افکار یا ایده های یک نویسنده رو می خوانی. این افکار ابتدا با یک تلنگر به نویسنده زده می شود. این تلنگر از سه طریق زده می شود: تخیل, تجربه و حافظه. گاهی وقت ها ایده نوشتن از طریق تخیل زاده می شود.مثلا شما به یک محیط وارد می شوید و با استفاده از تخیل خود محیط را در ذهن تغییر می دهید. سپس ایده رمان یا هر چیز دیگری به ذهن شما می رسد. از تجربه و حافظه هم معلوم است چطوری ایده پیدا کنیم.
سپس مرحله نوشتن اغاز می شود. نوشتن به دو صورت تایپی یا دستی صورت می گیرد. این به شما بستگی دارد که کدام روش را انتخاب می کنید. در نوشتن دستی ما از مداد استفاده می کنیم. به خاطر همین ویرایش کردن کمی سخت تر از روش تابپ کردن است. ولی باز هم من می گویم این به شما بستگی دارد که کدام نوع نوشتن را انتخاب می کنید.
مرحله اخر انتشار نوشته است. در دنیای مدرن به نظر من انتشار در اینترنت تا وقتی که کمی شناخته نشده ایم بهتر است. این کار به خاطر این بهتر است که خیلی از مزدم به سمت اینترنت می روند.
این اولین نوشته من است. خوشحال می شوم نطرتان را بگویید وبگویید که چه چوری درباره نوشتن بنویسم بهتر است.
