نگاهی تازه به موضوع دختران فراری
آمارها حکایت از افزایش فرار دختران از خانه دارد و بنا به گفته مشاوران و روانشناسان متاسفانه در این زمینه جامعه مرز بحران را رد کرده است. طبق اظهار نظر مسئولین تنها در سال گذشته نزدیک به سه هزار دختر از خانه گریخته اند. شاید در ابتدا این مشکل به عنوان یک مشکل شخصی یا خانوادگی در نظر گرفته شود اما مشاوران روانشناس اعتقاد دارند به علت تاثیراتی که موضوع فرار دختران به بدنه جامعه وارد می کند این یک آسیب اجتماعی جدی است. اگر شما نیز دختری نوجوان یا جوان در خانه دارید بهتر است مطالب ذیل را مطالعه کنید این یک زنگ خطر است. شاید خانواده های بسیاری که دچار این مشکل شدند تصورش را نیز نمی کردند که خانواده شان روزی دچار چنین معضلی بشود.
دختران قربانی اصلی خانوادههای بیمار
اگر در گذشته علت فرار طلاق یا مشکلات روانشناختی بود ولی این روزها دلایل اصلی را آزار و اذیت جنسی یکی از اعضای خانواده تشکیل میدهد. بنا به گزارش سازمان آمار کشوری 36% دختران تنها به دلیل آزار و اذیت و فشارهای خانواده تن به فرار میدهند.
دختران فراری قربانیان معضلات اجتماعی
متاسفانه واژه دختران فراری از طرف رسانهها و برخی مسئولان به گونهای استفاده میشود که گویی جای مجرم و قربانی با یکدیگر تعویض شدهاند و کسانی که قربانی هستند در جایگاه متهم قرار گرفتهاند. رشد معضلی به نام دختران فراری در جامعه جدا از رشد دیگر معضلات اجتماعی چون بیکاری، فقر، فحشا، اعتیاد، افسردگی و... نیست. این یک وضعیت تاسف آور است که دختران جوان و نوجوانی که در خانه مورد آزار و اذیت از طرف محارم قرار میگیرند هیچ مرجع و محلی برای طرح شکایت ندارند این دختران از اولیهترین حمایتهای اجتماعی محروم هستند.
علت فرار از خانه چیست؟
تحقیقات نشان داده که محیط نامساعد خانواده در درجه اول و گروه همسالان در درجه دوم علت فرار از خانه هستند. گروه همسالان به میزان 67/5 درصد تاثیر زیادی بر فرار دختران دارد. وقتی والدین نسبت به فرزندان خود بیتفاوت باشند در نتیجه آنها به گروه همسالانشان پناه میبرند. در گروه دوستان افرادی هستند که از سادگی دختران نوجوان استفاده کرده و آنها را به فرار و حتی استفاده از مواد مخدر تشویق میکنند تا به اهداف شوم خود دست یابند. تحقیر، تبعیض، از هم پاشیدگی ساختار خانواده، خلا عاطفی موجود و ناتوانی والدین در نظارت همه جانبه و صحیح بر فرزندان، این مساله را تشدید میکند. سایر علل فرار از خانه عبارتند از:
1. محیط نامساعد و تشنج آفرین خانواده و اختلاف والدین و فرزندان
2. طلاق و اعتیاد والدین به خصوص پدر
3. ارتباط با دوستان ناباب
4. روابط کنترل نشده خانوادهها با یک دیگر
5. کنترل و سخت گیری افراطی و غیرمنطقی والدین
6. مشکلات حاد اقتصادی
7. اختلالات شخصیت و روابط عاشقانه
8. مخالفت والدین با ازدواج دختران با شخص مورد نظر
9. اذیت ناپدری یا نامادری
10. بیتوجهی والدین به دوران حساس بلوغ
11. ناامنی و خطر تجاوز از سوی نزدیکان در خانواده
12. نادیده گرفته شدن آنها از سوی خانوادهها
13. ترس، خشم، یا انتقام جویی در مقابل عوامل مخرب و آشفته خانوادگی و اجتماعی و...
درصد دختران فراری به فحشا آلوده میشوند
۹۰ درصد دختران فراری به فحشا آلوده میشوند و بررسیها نشان میدهد تاثیر نقش والدین در فرار دختران پر رنگتر است بنابر اظهارات اکثر دختران فراری مادر آنها نتوانسته در نقش مادری، رابطهای سالم با آنها برقرار کند.
مهمترین علل ترک خانه به ویژه از سوی دختران داشتن خانواده نابسامان است و اعتیاد والدین، انحراف آنها یا ازدواج مجدد والدین و زندگی با نامادری یا ناپدری، بیتوجهی والدین به دوران حساس بلوغ، مخالفت آنها با ازدواج دختر با فرد مورد علاقهاش، ناامنی و خطر تجاوز از سوی نزدیکان در خانواده علل ترک خانه توسط دختران است.
تاخیر در سن ازدواج، مهاجرت از شهرهای کوچک به بزرگ، اختلالات روانی، رفتاری یا شخصیتی، دوستی با افراد ناباب، بی سرپرستی و بیکسی دختر، بدسرپرستی (دخترانی که والدین آنها مشکل اخلاقی دارند)، خودباختگی فرهنگی و غیره را از دیگر عوامل فرار دختران از مأمن خانواده برشمرده میشود.
راه بازگشت را برای دختران فراری باز بگذارید
وقتی دختری از خانه فرار میکند، انگ دختر فراری به او خورده و در عادی ترین حالت ممکن به او فاحشه میگویند در نتیجه بازگشت او به خانه دشوار خواهد بود. بررسیها نشان میدهد اوج سن فرار دختران از خانه بین 12 تا 18 سال است. دقیقا زمانی که دوره بحران شکلگیری شخصیت نوجوان است. به خانوادهها توصیه میکنیم وقتی دختری از خانه فرار کرد آن اتفاق را بپذیرند و سعی کنند دخترشان را پیدا کنند و اجازه دهند به زندگی برگردد. سپس افراد خانواده باید در رفتارشان تجدید نظر کنند. والدین باید سعی کنند مثل یک دوست با فرزندانشان رفتار کنند و از نظر عاطفی و احساسی آنها را تامین کنند.