بعضی از عکس‌ها ایستا هستند. یعنی همچون ماهیت اصلی عکس که توقف لحظه‌ای در بستر زمان را ثبت می‌کند، هیچ پس و پیشی ندارند. فقط همان لحظهٔ بسته شدن شاتر را ثبت کرده و هیچ راهی برای گذر از آن لحظه به پس و پیشش نیست مگر در خیال و وهم و گمان. اما بعضی از عکس‌ها هرچند همچنان توقفی در لحظه هستند اما به وضوح ما را به قبل و بعد خود رهنمون می‌شوند. مثلاً این عکس، به وضوح لحظه بعد را در ذهن نمایش می‌دهد. لیوان می‌افتد. خلاق‌ترین ذهن‌ها هم نمی‌توانند در دنیای رئال تصویر دیگری را برای لحظات بعدی این عکس متصور شوند. لیوان خواهد افتاد. اما من عاشق این لحظه تعلیقم. تعلیقی که دقیقاً می‌دانی بعد از آن چه اتفاق خواهد افتاد. اما این دانستن از لذت این تعلیق نمی‌کاهد. قطعاً می‌افتد. اما هنوز نیافتاده است. جایی بین زمین و آسمان معلق است. جایی بین گذشته و آینده. این عکس را بارها و بارها با لذت نگاه کرده‌ام. نگاه کردن به آن مرا در خلسه‌ای عمیق فرو می‌برد. بارها به لحظه بعد فکر کرده‌ام و هربار به نتیجه قطعی افتادن لیوان رسیده‌ام. اما دفعه بعدی هم مجدد به لحظه بعد فکر کرده و در پی احتمالات دیگر بوده‌ام. در دنیای رئال احتمال دیگری وجود ندارد. قطعاً خواهد افتاد. اما من همچنان عاشق این تعلیق هستم.
|تعلیق|بعضی از عکس‌ها ایستا هستند. یعنی همچون ماهیت اصلی عکس که توقف لحظه‌ای در بستر زمان را ثبت می‌کند، هیچ پس و پیشی ندارند. فقط همان لحظهٔ بسته شدن شاتر را ثبت کرده و هیچ راهی برای گذر از آن لحظه به پس و پیشش نیست مگر در خیال و وهم و گمان. اما بعضی از عکس‌ها هرچند همچنان توقفی در لحظه هستند اما به وضوح ما را به قبل و بعد خود رهنمون می‌شوند. مثلاً این عکس، به وضوح لحظه بعد را در ذهن نمایش می‌دهد. لیوان می‌افتد. خلاق‌ترین ذهن‌ها هم نمی‌توانند در دنیای رئال تصویر دیگری را برای لحظات بعدی این عکس متصور شوند. لیوان خواهد افتاد. اما من عاشق این لحظه تعلیقم. تعلیقی که دقیقاً می‌دانی بعد از آن چه اتفاق خواهد افتاد. اما این دانستن از لذت این تعلیق نمی‌کاهد. قطعاً می‌افتد. اما هنوز نیافتاده است. جایی بین زمین و آسمان معلق است. جایی بین گذشته و آینده. این عکس را بارها و بارها با لذت نگاه کرده‌ام. نگاه کردن به آن مرا در خلسه‌ای عمیق فرو می‌برد. بارها به لحظه بعد فکر کرده‌ام و هربار به نتیجه قطعی افتادن لیوان رسیده‌ام. اما دفعه بعدی هم مجدد به لحظه بعد فکر کرده و در پی احتمالات دیگر بوده‌ام. در دنیای رئال احتمال دیگری وجود ندارد. قطعاً خواهد افتاد. اما من همچنان عاشق این تعلیق هستم. عکس‌ها ایستا هستند. یعنی همچون ماهیت اصلی عکس که توقف لحظه‌ای در بستر زمان را ثبت می‌کند، هیچ پس و پیشی ندارند. فقط همان لحظهٔ بسته شدن شاتر را ثبت کرده و هیچ راهی برای گذر از آن لحظه به پس و پیشش نیست مگر در خیال و وهم و گمان. اما بعضی از عکس‌ها هرچند همچنان توقفی در لحظه هستند اما به وضوح ما را به قبل و بعد خود رهنمون می‌شوند. مثلاً این عکس، به وضوح لحظه بعد را در ذهن نمایش می‌دهد. لیوان می‌افتد. خلاق‌ترین ذهن‌ها هم نمی‌توانند در دنیای رئال تصویر دیگری را برای لحظات بعدی این عکس متصور شوند. لیوان خواهد افتاد. اما من عاشق این لحظه تعلیقم. تعلیقی که دقیقاً می‌دانی بعد از آن چه اتفاق خواهد افتاد. اما این دانستن از لذت این تعلیق نمی‌کاهد. قطعاً می‌افتد. اما هنوز نیافتاده است. جایی بین زمین و آسمان معلق است. جایی بین گذشته و آینده. این عکس را بارها و بارها با لذت نگاه کرده‌ام. نگاه کردن به آن مرا در خلسه‌ای عمیق فرو می‌برد. بارها به لحظه بعد فکر کرده‌ام و هربار به نتیجه قطعی افتادن لیوان رسیده‌ام. اما دفعه بعدی هم مجدد به لحظه بعد فکر کرده و در پی احتمالات دیگر بوده‌ام. در دنیای رئال احتمال دیگری وجود ندارد. قطعاً خواهد افتاد. اما من همچنان عاشق این تعلیق هستم.
#یادداشتهای_روزانه_یک_کتابفروش
یک #کتابفروش۲۴ساعته
۱۹ آذر ۱۳۹۹
