بالاخره نوبت به نقاد حرفهای رسید. کیهان وراد میدان عمل شد و گفت که «حاجنقی که بارها بر کلمۀ «حاجی» در سریال تأکید میشود کنایهای به افراد مذهبی است». از نظر کیهان، باید در قسمت های اول فصل هفتم کل ذهنیت مخاطبی که ده سال است با یک شخصیت خو گرفته و زیسته است را تغییر می دادیم.
باید برمی گشتیم به عقب و می گفتیم نقی اصلا حج نرفته. اصلا آن قسمت ها حذف شده و ما شخصیتی به نام حاج نقی معمولی نداریم و او فقط یک نقی معمولی کاملا معمولی است.
بحث اصلی که در یادداشت های قبلی هم به آن اشاره کردم، این است که پایتخت را باید از ابتدا تا انتها دید. نقی یک شخصیتی است که همراه با جامعه زیست داشته و حالا به اینجا رسیده است که برای حفظ آبروی خانواده و به قول خودش حفظ آبروی ایران، خانه را پر از کتاب می کند، ولی شعری از رودکی حفظ نیست. حتی بوی جوی مولیان را هم نمی تواند بخواند.
نقی قرار نیست یک فرد کاملا آرمانی دست نیافتنی باشد؛ او هم فردی است مثل ما که در جامعه زندگی می کنیم. گاهی بلوف می زنیم، گاهی برای خانه و خانواده خود بیش از حد نگران می شویم. نقی حتی تلنگری می زند به پدران سختگیری که از دست روزگار و عدم رشد متوازن در جامعه اتفاقا سخت گیر شده اند.
ولی یادمان نرود که نقی تا پایان عمر، پدر بیمار و آلزایمری اش را تر و خشک کرد. تمام تلاشش را برای تربیت دختران و آرامش خانواده اش به کار بست و همیشه بلاکش خانواده بود و تکاپو می کرد برای رسیدن به آرامش و در نهایت هم به عنوان پاداش زمینی در بلندی های که به قول خودش حتی پشگل گوسفند هم ندیده است دریافت کرد.
نقی همانی است که در سکانس پایانی قسمت نورزدهم فصل هفت دیدیم و چه قدر آن سکانس شبیه بحث های خانوادگی برخی از ما در این روزها و سال ها بود.
نقی اگر هم کج رفتاریها و بد خلقی هایی هم دارد، برای این است که با جامعه و من و شما نزدیک باشد. در غیر این صورت شخصیت نمادین و غیر واقعی به جای جذب مخاطب، همین مخاطبان را هم پس می زد. نقی اگر قرار بود اتوکشیده باشد و هیچ نقصی در رفتار و کردار خود نداشته باشد، آیا واقعا جذابیتی برای مخاطب ایجاد می کرد؟
ضمنا طبق آمار صدا و سیما که اتفاقا کیهان هم منتشر کرده است؛ پایتخت هفت توانسته است رکوردهایی در جذب مخاطب چه در چخش زنده و چه در تلوبیون داشته باشد.
در پایان در خصوص سکانس روانشانس که بیشتر شاهد سردرگمی و کلافگی و بی حوصلگی او هستیم باید بگویم که این هم نقدی است به برخی روانشناسان که حاضر به شنیدن تمام و کمال مشکلات مراجعه کنند نیستند و زودتر منتظر پایان جلسه اند تا مشکلات اصلی را در جلسه بعدی و با دریافت حق ویزیت بعدی حل کنند!!!
