نکته ای جالب در مورد جنسیت در زبان فارسی

در زبان فارسی جدایی جنسی وجود ندارد

مثلاً "او" شامل

زن و مرد می شود.

بر خلاف زبان‌های لاتین و عربی.

در زبان فارسی،

اگر جایی تاکید بر جنسیت باشد،

اولویت با زن هاست، بر خلاف زبان های لاتین و اروپایی.

ما می گوییم :

زن و شوهر؛ به جای:

husband and wife.

ما می گوییم خواهر و برادر؛ به جای:

brother and sister.

ما می گوییم:

زن و مرد؛ به جای:

men and women.

حتا ما می گوییم زن و شوهر.

یعنی مرد در ارتباط با همسر

هویت " شوهر " پیدا می‌کند.

ولی هویت " زن " دست نمی خورد.

به جای اینکه بگوییم:

man and wife.

ما نمی گوئیم mankind، می گوئیم بشریت.

ما هرگز در تاریخ و ادبیات به جنسیت اهمیت نداده‌ایم.

اگر جایی لازم شده،

زنان را در اولویت قرار داده‌ایم.

حتی در زبان فارسی،

زن؛ یک واژه و مفهوم مستقل هست.

نه مثل wo/man. زائده‌ای کنار مرد.

و اگر بدون تعصب و غرور ملی نیک بنگریم، در اکثر اقوام ایرانی، زن و مرد دوشادوش هم کار می کنند و نسبت به دیگری برتری ندارند.

در شاهنامه نیز در بسیاری از ابیات استاد طوس زنان را اکرام و تمجید کرده است و شاید به همی