همزمان با پایان سی و پنجمین جشنواره موسیقی فجر، تاریخچه، هزینه برگزاری و فراز و فرود مالی آن در مقایسه با سال های گذشته بررسی شد
سی و پنجمین دوره در سایه تغییر و تحریم!
پس از نه روز، نت پایانی سی و پنجمین جشنواره موسیقی فجر، چند روزی است که نواخته شده است؛ جشنواره ای که به دلایل مختلف، در سکوت خبری آغاز و کم رمق تر از دوره های پیشین خود به پایان رسیده است. فجر و جشنواره های زیر مجموعه آن، جدا از مشکلات درون حوزه ای، امسال با چالش ملی مواجه بودند. در جشن موسیقی فجر نیز به طور خاص، جدا از حضور نداشتن بسیاری از گروه‌ها و نوازندگان برجسته که در سال‌های نه‌چندان دور بر صحنه این جشنواره حاضر می‌شدند و آزردگی خاطر موسیقیدان‌ها و مخاطبان از وقایع چند ماه گذشته، افزایش قیمت بلیت ها، غیر رقابتی بودن بخش اصلی و پوشش ضعیف تلویزیونی همه و همه موجب شد حتی پیش از قطعی شدن ورود کرونا به کشور، سالن‌های برگزارکننده در اغلب اجراها نیمه‌پر باشند.
این روند اما مختص امسال نیست و جشنواره موسیقی فجر چند سالی است که در سایه برگزار و خاتمه می یابد اما کماکان بودجه های قابل توجهی تنها برای برگزاری این جشن در نظر گرفته می شود. اما با کدام توجیه اقتصادی؟!
شاید بتوان با قطعیت گفت که جشنواره فیلم فجر در میان مجموعه جشنواره های موسوم به فجر، مخاطبان بیشتری دارد و اساسا در عرصه سینما، به عنوان تنها رویداد رسمی و سینمایی کشور شناخته شده و از طرفی دیگر، روند اکران فیلم ها را بعد از خود متاثر می کند. به همین جهت هم برای اهالی سینما و هم مخاطبان عام سینما جدی است. پس بودجه خوبی از دولت دریافت کرده و در کنار آن از نعمت اسپانسرینگ هم بهره می برد، مانند جشنواره امسال و لذت حمایت 8میلیاردی شهرداری به عنوان یکی از اسپانسرها.
در هنرهای تجسمی و موسیقی این وضعیت فرق می کند چراکه این دو جشنواره کمتر توجه مخاطبان عام و بالطبع اسپانسرها را جلب می کند و به عبارتی شرکت در آن چندان برای مردم اولویت ندارد. با این حال سالانه بیش از یک میلیارد تومان، تنها صرف برگزاری این جشنواره می شود که این رقم طی سال های اخیر بیشتر هم شده است و به بیان ساده تر هزینه برای آن نه بازدهی اقتصادی دارد و نه تاثیر چندانی در روند موسیقی کشور می گذارد. با این حال، محمود واعظی، رییس دفتر رییس جمهور در مصاحبه ای اعلام کرده که بودجه موسیقی فجر را افزایش خواهند داد!
اعتبار جشنواره فجر ردیف بودجه‌های مشخص دارد که پس از چند روز بعد از پایان جشنواره، طبق قانون شفاف سازی وزارت فرهنگ و ارشاد انجام می شود اما تنها نگاهی به لایحه بودجه تنظیم شده توسط دولت برای «برنامه حمایت و صیانت از موسیقی ملی» برای سال 98 کافی است تا در ردیف حمایت های مالی تخصیص یافته، ارقام جالب توجهی را پیدا کنیم.
بودجه کلی حوزه موسیقی برای سال 98، 49 میلیارد و 650 میلیون تومان بود که نسبت به سال گذشته 350 میلیون تومان، افزایش اعتبار داشت. در این میان، جدا از کمکی که به شرکت در جشنواره‌های موسیقی در داخل و خارج از کشور، به مبلغ یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان انجام شده و جشنواره موسیقی فجر نیز، اصلی ترین جشن موسیقی داخلی بوده و طبیعتا مشمول آن شده است، در ردیف حمایت از برگزاری جشنواره‌های موسیقی؛ باز هم بخشی از کمک پنج میلیارد تومانی دولت، به جشنواره موسیقی فجر، کمک کرده است.
نگاه به جزییات!
برای جشنواره موسیقی فجر در چند بخش به صورت خاص هزینه می شود که پرهزینه ترین بخش آن، کمک هزینه ودستمزد گروه‌های شرکت کننده جشنواره بخش موسیقی سنتی، پاپ، تلفیقی، نواحی و بخش ارکسترال گروه کر و بخش کلاسیک است که در سال گذشته نزدیک یک میلیارد و ۱۹۹ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان اعلام شد. دومین بخشی که هر سال، هزینه زیادی برای آن پرداخت می شود، اجاره سالن‌ها شامل تالار وحدت، تالار رودکی، برج آزادی، فرهنگسرای نیاوران و سالن ایرانیان است که بیش از 500 میلیون برآورد شده است. برای روابط عمومی و تبلیغات محیطی شامل طراحی و چاپ اقلام تبلیغاتی، جلسات مطبوعاتی، بولتن و چاپ، تصویربرداری، سایت، لوح و تندیس، پژوهش، چاپ کتاب، اجاره و حمل و نقل سازها، بلیط فروشی و چکینگ بلیت، طراحی و تزئین صحنه، دکور، اجرا و نصب، در مجموع بیش از 700میلیون برآورد شده است. همچنین هزینه کمک به گروه‌های بخش بین‌الملل جشنواره فجر ، بیش از 150 میلیون تومان و حق الزحمه عوامل اجرایی، بیش از 400 میلیون تومان برآورد شده است.حال باید دید تا در لیست عملکرد مالی که دفتر موسیقی ارساد منتشر خواهد کرد، پرونده مالی جشنواره موسیقی فجر سی و پنجم، چطور رقم خورده است.
