همیشه این برام سوال بوده که چرا وقتی پا میذارم تو کابین یه آسانسور باید حتما یه موسیقی پخش بشه تا به طبقه مورد نظر برسم؟ مدت ها بود که صدای این کابین ها رو ضبط می کردم و با تگ آسانسور یه جایی بایگانی می کردم و بعضی وقتا هم گوششون می کردم تا به یه نتیجه ای برسم و بدونم دلیل اینکه موسیقی به خوردمون میدن تو اون چند ثانیه چیه و چه فایده ای داره؟
یه سری به ساختمان های جدید بزنیم با کلی آسانسورهای مختلف با برندهای متفاوت مرغوب و نامرغوب روبرو میشیم که با کلی صدا و موسیقی های بی ربط ظاهرا تزیین شدن و روزانه مشغول بمباران ما هستند! اونم بدون اجازه و رضایت ما! فارغ از اینکه تو اون لحظه تو چه حس و حالی هستیم مجبور به شنیدن صداهای مختلف و موسیقی های تحمیلی میشیم... صداهایی که ایندیکیتیو هستن یعنی اطلاعات کاربردی به ما میدن مثل باز و بسته شدن و شماره طبقات و ... برای همه ما خصوصا افراد نابینا می تونه مفید باشه اما نقش موسیقی این وسط چیه؟
تصور کن میزبان یه مجلس ختم هستیم یا داریم مریض میبریم میاریم یا اصلا یه روز به هر دلیلی رو فرم نیستیم و سوار این اتاقک پر سر و صدا میشیم یه دکمه فشار میدیم و تمام... گل پامچال چشماتو باز کن سری بالا کن...بیا وسط... آهاااا... طبقه چهارم... خوش آمدید... عه!
الان شنیدنِ یه بیت از گل پامچال چه ارزش افزوده ای داشت برامون؟ استرسمون کم شد؟ باعث فراموشی ترس از آسانسور شد؟ باعث علاقه مندی به موسیقی شد؟ مرزهای فرهنگ و سوادمون جا به جا شد؟ فضای آسانسور شاد شد؟ لاکچری تر شد؟ آمار فروش شرکت آسانسور ساز بالا رفت؟ یا شاید یه کلکلی تو کاره که ما خبر نداریم؟
اول از همه اینو بگم که هر جا که یکی برای ارائه خدمات خودش سرویس اضافه بر سازمان میده من قطعا شک می کنم و یاد اون فست فودهای بی کیفیت میوفتم که طعم سوسیس کالباس و مواد اولیه نامرغوب می خوان به زور سس و پنیر و کره به خورد ما بدن! اینکه هر روز مجبوریم که اون آهنگ های بی ربط تا رسیدن به طبقه مورد نظر تحمل کنیم خیلی جالب نیست و خیلی وقتا شدت پخش صدا بقدری بالا و غیر منطقیه که تحمل اون واقعا سخته اونم تو یه وجب جا! هیچ دکمه کنترلی هم وجود نداره تا از شر موسیقی و صداهای تحمیلی خلاصمون کنه و در واقع هیچ انتخابی نداریم و محکوم به گوشسپاری تا مقصد هستیم. خب چرا؟
چند تا از آسانسورهای موجود کنترل کردم... از کیفیت ورقه هایی که استفاده کرده بودند تا لغزش کابین و سر و صداهای اتاق در حال بالا و پایین رفتن؛ با چند تا متخصص این رشته صحبت کردم [اسامی محفوظ] و به نتایج زیر رسیدم:
یکی از دلایلی که شرکت های سازنده موسیقی میذارن و صداشو تا آخر میبرن بالا احتمالا بی کیفیت بودن کابین آسانسور و صرفه جویی در عایق بندی صوتیه؛ قطعا صداهای صنعتی تولید شده برای بالا و پایین بردن ما برای خیلی ها خوشآیند نیست اما راه حلش هم این نیست که موسیقی تحمیلی با ولوم بالا پخش کنیم! مطمئنا هزینه گذاشتن یه اسپیکر و یک ماژول پخش صدا به مراتب کمتر از به کار بردن ورقه های ضخیم تر و باکیفیت تر برای کابین و عایق کاری صوتی مناسبه! در واقع سازنده با این کار با هزینه بسیار بسیار کمتر داره صدایی رو با صدایی بلندتر و بی ربط تر پوشش میده و تولید آلودگی صوتی می کنه برای پوشش یه آلودگی صوتی دیگه! پس اگر سوار آسانسوری شدید و دیدید که ولوم و یا شدت پخش موسیقی خیلی بالاس بدونید احتمالا پا تو جای کاملا نا ایمن و بی کیفیتی گذاشتید! کلی اطلاعات فنی هم هست که بصورت آنلاین می تونید بخوونید و ببینید که علت صداهای آسانسور چیه و چرا تولید میشه و چرا به داخل کابین نفوذ می کنه و راه های پیشگیری اون چیه!
پس اینکه همه جا این داستان هست می تونه یه جورایی مرتبط باشه با بی کیفیتی در ساخت اونم تو کشوری که برای کاهش هزینه ها از هر چیزی غیر واجبی میزنن! پس کل داستان بر میگرده به کاهش هزینه های ساخت از طرف تولید کنندگان و سازندگان مسکن و نتیجه می گیرم که موسیقی برامون نمیذارن که چون خوبه و لذت ببریم در واقع از موسیقی سو استفاده می کنن تا کیفیت پایین محصولات و خدمات خودشون تا جای ممکنه پوشش بدن و یا یه گزینه مارکتینگ مختص افراد کم اطلاع درست کنن و بگن کابین ما مجهز به پخش موسیقیه! برای اثبات این حرف هم سوار چند تا آسانسور با کیفیت بشید و به حرفهای منم فکر کنید و قضاوت با خودتون! چرا تو آلمان و ایتالیا که کشور سازنده هستند و پیشرو هستند اینقدر از موسیقی استفاده نمی کنن؟ به عقلشون نرسیده؟ آهنگساز و طراح صدای خوب ندارن؟ یه سوال دیگه! آیا شرکت های سازنده بابت پخش موسیقی به مولف اثر هزینه ای پرداخت می کنن؟
