مکیدن محصول نهایی یکپارچگی فعالیت حرکتی ساختارهای دهانی در تغذیه ی نوزاد است. در ارزیابی کل ویژگیهای مکیدن باید مورد بررسی قرار گیرند
مکیدن نوزاد باید در طول مکیدن غیرتغذیه ای و تغذیه ای مورد بررسی قرار گیرد.
مکیدن غیر تغذیه ای در ابتدا بررسی می شود تا هماهنگی بلعیدن و تنفس به صورت جدا از زمانی که عملکرد شکل گیری لقمه باید انجام شود، بررسی گردد. هنگام بررسی مکیدن تغذیه ای یا غیر تغذیه ای، یک کودک گرسنه، به صورت غیرارادی بدون کمترین تشویقی مکیدن را آغاز می کند.
به طور ایده آل با اجازه دادن به کودک برای مکیدن انگشت ارزیابگر بررسی می شود. اگر امکان چنین کاری وجود ندارد، با مشاهدهی مکیدن پستانک با سرشیشه میتوان اطلاعاتی به دست آورد. اولین چیزی که باید مدنظر قرار گیرد، قدرت مکیدن است که شامل قدرت فشار زبان به انگشت ارزیابگر و فشار منفی یا مکشی است که تولید میشود.
درجه ی فشار منفی از طریق تعیین میزان مقاومتی که نوزاد در حین تلاش ارزیابگر برای خارج کردن انگشت یا سر شیشه از دهان کودک وارد می کند، مشخص می شود. در زمانی که مکش به علت خارج کردن انگشت متوقف می شود، صدای کلیک مانند یا تاق شنیده میشود.
فشار به دلیل قدرت زبان است که در طول مکیدن به انگشت وارد می شود. هیچ یک از این قدرت ها نباید با گاز گرفتن که قفل شدن شدید فکها دور سر شیشه برای حفظ وضعیت صورت می گیرد، اشتباه گرفته شوند.
صدای کلیک نشانگر این است که مکش به صورت دوره ای در طی فرایند مکیدن متوقف می شود.
مکیدن باید به خوبی با ساختارهایی که به شیوهای آرام و مؤثر با هم کار می کنند،هماهنگ شود . مکیدن باید ریتم داشته باشد. 4 تا 10 بار مکیدن که بین آنها مكثهای کوتاه اتفاق می افتد. سرعت مکیدن تقریبا معادل 2 بار مکیدن در هر ثانیه است.
زمانی که مایع در سرشیشه جریان می یابد، سایر ویژگی های مکیدن می تواند مورد بررسی قرار گیرد. در طی تغذیه از طریق شیشه بازگشت حبابها به بطری نشانگر جریان مایع در سرشیشه است.
قدرت مکیدن تغذیه ای توسط مقاومت کودک نسبت به سرشیشه و با تعداد حبابهایی که به شیشه بر می گردند، مشخص می شود. زمانی که مکیدن قوی و به خوبی هماهنگ شده بازگشت حبابها به شیشه فعال و پایدار خواهد بود. که نشانگر مکیدن کارآمد است. اگر مکیدن ضعیف باشد، جریان حبابها کاهش می یابد. مکیدن ناکارآمد است و مایع کم خارج می شود.
زمانی که حباب های کمی با شیشه برمی گردند، اما شواهدی مبنی بر وجود مکیدن قوی وجود دارد، احتمالا سرشیشه مسدود شده است. مکیدن هایی که قدرت بسیار زیاد هم دارند. ممکن است باعث روی هم افتادن سرشیشه و کاهش جریان حبابها شوند. زمانی که کودک مکش تولید می کند، ممکن است در هنگام بیرون کشیدن سر شیشه مقاومت کند. اگر نوزاد در ابتدا فشار ایجاد کند میشود شیشه را به راحتی بیرون کشید مگر این که کودک سرشیشه را گاز بگیرد.
بیرون ریختن مایعات از دهان هنگام مکیدن تغذیه ای باید ثبت شود. اگرچه بیرون ریختن جزئی مایعات جای نگرانی ندارد. اما اگر ادامه پیدا کند باید مورد توجه قرار گیرد. همانند مکیدن غیر تغذیه ای صداهای کلیک و تاق عموما در هنگام توقف در مکش شنیده می شوند و باید ثبت شوند. سرعت مکیدن در حدود یک بار مکیدن در ثانیه است. ولی ممکن است در نوزادان مختلف متفاوت باشد.
این میزان برای هر کودک باید کمتر از سرعت NNS باشد. مکیدن تغذیه ای همچنین باید ریتمیک باشد.
مکیدن کودک باید تا جایی قدرت داشته باشد که بتواند بدون نیاز به تلاش اضافه مواد غذایی به دست آورد. مکیدن ضعیف می تواند بیانگر ضعف عمومی یا مشکلات بالینی نوزاد باشد. اگر چه مکیدن پر قدرت خوب است. اما مکیدنی که خیلی پرقدرت است می تواند باعث بروز مشکلاتی شود. این حالت می تواند باعث روی هم قرار گرفتن سر شیشه به ویژه در سرشیشه های نرم شود. که منجر به بلعیدن هوا و / یا خستگی به خاطر جریان ضعیف مایع شود.
در صورتی که مکیدن پر قدرت با سرشیشه ای که جریان مایع سریعی دارد با هم همراه شوند. غذا با سرعت وارد می شود. و ممکن است بلع هوا اتفاق بیفتد. که هر دو حالت ممکن است باعث استفراغ بیشتر شوند.
جفری نوزادی 3 ماهه بود که دوره ی 9 ماهه ی بارداری را تکمیل کرده بود. و برای ارزیابی به دلیل استفراغ و افزایش وزن کم که البته هنوز به ناتوانی در رشد نرسیده بود ارجاع داده شده بود. تمام آزمایشات مربوط به بازگشت اسید از معده منفی بودند. بنابراین او برای ارزیابی CFEI ارجاع داده شده بود.
با مشاهده ی تغذیه ی او ، متخصص بلع متوجه شد که قدرت و سرعت مکیدن او بسیار زیاد و به همراه بلع مقداری هوا است. او 14 اونس از ترکیب را در کمتر از ۵ دقیقه می خورد. بلافاصله پس از غذا خوردن در طی آروغ زدن او استفراغ بزرگی کرد. که بیانگر این بود که سرعت بالای خوردن که به همراه بلع مقداری هوا بوده منجر به استفراغ شده است.
یک سر شیشه با جریان آهسته تر در اختیار او قرار گرفت و تکنیک هایی جهت کاهش سرعت مکیدن به مادر او آموزش داده شد. استفراغ ها به طور قابل توجهی بهبود پیدا کردند. و افزایش وزن شروع شد.
کودک ممکن است قادر به ایجاد نیروی فشار برای فشردن سرشیشه باشد. اما قادر به ایجاد مکش برای بیرون کشیدن مایع از سرشیشه نیست. و در این صورت کارآمدی تغذیه از طریق شیشه به طور خاص تحت تأثیر قرار می گیرد.
این موقعیت نشانگر وجود مشکلی در کنترل زبان است. زبان ممکن است به خوبی شیاردار نشود. و به شکل مناسب حرکت نکند. فشار منفی ناکافی همچنین ممکن است به دلیل بسته شدن ناکافی دهان ایجاد شده باشد. چرا که ایجاد افشار منفی نیازمند بسته شدن حفره است. در این مورد، حرکات زبان می توانند طبیعی باشند. اما یکپارچگی و عملکرد کام (سخت و نرم) و لبها باید بررسی شوند. به طور ویژه، شکاف سخت کام یا نرم کام ممکن است وجود داشته. یا بسته شدن دریچه ی کامی-حلقی ممکن است ناکامل باشد.
هماهنگی ضعیف یا ناکارآمدی مکیدن اغلب به دلیل کنترل نامناسب یک یا بیش از یکی از ساختارهای دهانی ( همانگونه که در بخش های بالا توضیح داده شد.) یا سختی در هماهنگی و یکپارچه کردن حرکات دهانی مثل جمع کردن ضعيف لب، حركات رو به جلوی زبان یا شکل دهی ضعیف لقمه به وسیله ی زبان و گونه هاست.
با فرض اینکه نوزاد در وضعیت مطلوبی برای غذا خوردن قرار دارد، ناتوانی در شروع مکیدن می تواند ناشی از چرخش بیش از حد زمانی که سرشیشه حاضر می شود، باشد.
ممکن است کودک به شدت به سمت جلو عقب بچرخد. و قادر به مهار رفلکس جستجو برای گرفتن سرشیشه نباشد. همچنین بعضی از کودکان با فک بسیار باز به سمت سرشیشه می چرخند. که این امر باعث می شود از بستن آرام دهان ناتوان باشند. ریتمهای مکیدن غیرتغذیه ای غیرطبیعی ناشی از یکپارچگی ضعیف عصبی یا مشکلات عمومی کلی در کنترل حرکتی است.
لینک های مرتبط با ” ارزیابی تغذیه ای کودک ، مکیدن ”
اختلال بلع کودک ـ تمرین های مکیدن و بلعیدن
برخی از مشکلات کودکان شکاف کام
ابزارهای کنترل جریان هوای دهانی در کام شکاف دار
با ما همراه باشید
