هوش مصنوعی (Artificial intelligence) ، هوشی است که توسط ماشین ها نشان داده می شود ، در مقابل هوش طبیعی که توسط انسان یا حیوان نشان داده می شود .
واژه هوش مصنوعی به معنای امروزی آن، نخستین بار در سال 1956 میلادی توسط جان مک کارتی (John McCarthy)، ماروین مینسکی (marvin Minsky) و سایر همکارانشان در کنفرانس دارموس (Darmoth Confernce) مطرح گردید.
تعریف‌های زیادی در مورد هوش مصنوعی بیان شده است که همگی آنها را می‌توان در قالب دو رویکرد عمده هوش مصنوعی ضعیف و هوش مصنوعی قوی قرار داد.
هوش مصنوعی ضعیف نوعی از هوش مصنوعی است که در آن یک فناوری نسبت به انسان در یک کار بخصوص تعریف شده خاصی بهتر عمل می کند. بر خلاف هوش مصنوعی عمومی ، هوش مصنوعی محدود بر زیر مجموعه واحد از توانایی ها و پیشرفت های شناختی در یک کار بخصوص تمرکز دارد.
یک هوش مصنوعی عمومی در واقع ماشینی است که می تواند دنیای اطراف خود را همانند یک انسان درک کند و دارای ظرفیت و گنجایش مشابه برای انجام کارهای مختلف می‌باشد. در حال حاضر هوش مصنوعی عمومی وجود ندارد اما می توانیم رد پای آن را در داستان های تخیلی مشاهده کنیم.
رویکرد هوش مصنوعی قوی در تلاش برای ساخت ماشینی که تمام قابلیت‌هایی که تداعی‌گر هوش در انسان است از قبیل آگاهی، اراده، تفکر، فهم معنا و زبان، یادگیری و غیره را از خود بروز دهد.
امروزه به دلیل گسترش دانش و پیچیده تر شدن تصمیم گیری، استفاده از سیستم های اطلاعاتی به خصوص سیستم‌های هوش مصنوعی در حمایت از تصمیمگیری اهمیت بیشتری یافته است. بنابرای هوش مصنوعی به سیستم‌هایی اطلاق می شود که می توانند رفتارهایی مشابه رفتارهای هوشمند انسانی از جمله درک شرایط پیچیده، شبیه سازی فرآیندهای تفکری و شیوه های استدلالی انسان و پاسخ موفق به آن، یادگیری و توانایی کسی دانش و استدلالی رای حل مسائل داشته باشند.
هوش مصنوعی یک علم بسیار گسترده و پیچیده است که شاخه‌های متعددی دارد؛ شاخه های هوش مصنوعی عبارتند از:
منبع: هوش مصنوعی
