تحلیلی از سرزمین خاکستر

شاید موضوع نوشته کمی عجیب به نظر بیاید . بله نام فارسی بازی موبایلی gray land است . داستان بازی در مورد پرنده ای است که به دنبال جفتش در فضایی تاریک و پر از خطر سفر می‌کند. او به تنهایی از میان خار ها و تششعات هسته ای عبور می‌کند. با احتیاط از چشم ربات های هوشمند و انسان ها خودش را پنهان می‌کند. این بازی صرفا یک بازی هنری نیست که بگوییم بله این بازی عجب گرافیک و صدای زیبایی دارد. در کنار این دو پیام ها ی شگفت آوری درون بازی است . مثلا وقتی عاشق کسی یا چیزی باشی با همه توانت از موانع عبور میکنی . سختی ها و آسیب های مسیر تو را نا امید نمی‌کند. تنهایی ها و ناراحتی ها باعث دلسردی نخواهند شد . اگر علاقه و عشق واقعیت را پیدا کرده باشی. اما خیلی وقت ها ما علاقه زودگذر خودمان را با علاقه واقعی اشتباه میگیرم و همین باعث می شود که در میانه راه فکر انصراف به سرمان بزند . از خودمان بپرسیم که آیا این همه سختی که من در راه رسیدن به فلان مسیر تحمل کردم ایا واقعا آن مسیر ارزشش را داشت ؟ این سوالی است که اول راه باید از خودمان بپرسیم اما متاسفانه گاهی غفلت میکنیم . نظر شما چیه ؟