چرا نیم‌فاصله مهم است:
1. برای این که اصل هر کلمه، از پیشوندها و پسوندهایش قابل شناسایی باشد، از فواصل درون‌کلمه‌ای (نیم‌فاصله) استفاده می‌کنیم.
*: استفاده از نیم‌فاصله به مخاطب می‌فهماند که با یک واحد زبانی سر و کار دارد.
2. استفاده از نیم‌فاصله، جدا از این که متن را زیباتر می‌کند، باعث می‌شود مخاطبین نوشته‌مان را بهتر بخوانند.
3. اگر برای‌تان پیش آمده که در word کلمه‌ای را نوشته‌اید و نصف آن به خط بعدی رفته است، بدانید و آگاه باشید که از نیم‌فاصله استفاده نکرده‌اید!
توجه: شیفت + کنترل + 2: در همه جا به عنوان نیم‌فاصله عمل می‌کند: چه در ورد و پاورپوینت، چه در وردپرس و ...
خب! کجاها باید نیم‌فاصله بگذاریم:
1. «می» از اصل فعل با نیم‌فاصله جدا می‌شود.
مثال: می‌رود، می‌میرد، می‌گه، می‌شه
نکته: در فعلی که با «آ» شروع می‌شود: اگر می‌خواهید مخاطب «آ» را تلفظ کند، از نیم‌فاصله استفاده کنید، در غیر این صورت نیازی به استفاده از نیم‌فاصله نیست.
مثال:
· مژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آید
· من از سفر میام تا با تو سر کنم
2. پس از "بی" از نیم‌فاصله استفاده می‌کنیم:
مثال: بی‌ادب، بی‌‌رحم، بی‌رنگ، بی‌تو
تبصره: اگر معنای کلمه بعد از "بی" به صورت مستقل با معنای آن در ترکیب با "بی" فرق کند، بهتر است از نیم‌فاصله استفاده نکنیم.
مثال: بیخود، بیراهه، بینوا
3. "تر" و "ترین" با نیم‌فاصله به کلمه قبلی می‌چسبند به جز در "کمتر" و "بهتر"
4. "ها" با نیم‌فاصله به کلمه قبلی می‌چسبد.
مثال: ملوان‌ها
5. "هم" در معنای مشترک بودن از کلمه بعدش، با نیم‌فاصله جدا می‌شود:
مثال: هم‌صحبت، هم‌گناه، هم‌اسم، هم‌مرگ
تبصره 1: اگر معنای کلمه بعد از "هم" به صورت مستقل با معنای آن در ترکیب با "هم" فرق کند، بهتر است از نیم‌فاصله استفاده نکنیم.
مثال: همسایه، همشیره
تبصره 2: اگر کلمه بعد از "هم" با "آ" شروع می‌شود، اگر همزه در آ تلفظ نمی‌شود، از نیم‌فاصله استفاده کنید.
مثال: هماهنگ، هم‌آرمان
تبصره 3: اگر کلمه بعد از "هم" یک بخش دارد، کل ترکیب را پیوسته بنویسید. مگر این که خوانش کلمه دشوار شود.
مثال: همکار، همراه،
هم‌صنف
6. ضمایر متصل ملکی جمع با نیم‌فاصله و ضمایر ملکی مفرد بی‌فاصله به کلمه قبل خود می‌چسبند.
مثال: کتابم، کتابت، کتاب‌شان، کتاب‌تان
تبصره: اگر کلمه به «ه» ختم شود، ضمیر ملکی در هر صورت با نیم‌فاصله می‌آید.
مثال: ستاره‌ام، ستاره‌شون، ستاره‌ت
7. اجزای کلمات مرکب با نیم‌فاصله از هم جدا می‌شوند.
مثال: بهانه‌گیر، همیشه‌بهار، نیم‌فاصله، ترانه‌سرا
خب! کجاها نباید نیم‌فاصله بگذاریم:
1. کلمه بعد "چه" از با فاصله پس از "چه" قرار می‌گیرد اما در "چطور"، "چگونه" و "چقدر" بدون فاصله! (به نیم‌فاصله ربطی نداشت ولی خب مهم بود)
مثال: چه چیزی
2. "چه" تصغیر بدون فاصله به کلمه قبل می‌چسبد:
مثال: کتابچه، صندوقچه، بازیچه
3. "که" با فاصله از کلمه قبل از خود می‌آید.
مثال: این که، همین که، کسی که
4. پس از اسم‌های اشاره باید از فاصله استفاده کنیم.
مثال: همین گونه، این طور، این چنین
5. گاف میانجی: اگر «یای» نسبت پس از کلمه‌ای بیاید که مختوم به «ه» باشد، از گاف میانجی استفاده می‌کنیم. طبق نظر فرهنگستان در این موارد بهتر است از نیم‌فاصله استفاده نکنیم. (البته بین علما اختلاف است!)
مثال: پروانگی، بندگی
پایان
امین زمانی
