آموختن آداب معاشرت به کودک نیازمند یک برنامه ریزی دقیق و زمان بندی طولانی مدت است. باید به کودک خود برخی رفتارهای خوب و عدم شیطنت در مهمانی را فرا دهید و پس از آن بکوشید با تکرار آن رفتار از کودک او را تشویق نمایید و به او پاداش دهید. این گونه رفتار او را شرطی نموده و کم کم رفتارهای خوب برای کودک به عادت های خوب تبدیل می شوند. همواره درمقابل کودک به یکدیگر احترام بگذارید و آرامش خود را حفظ نمایید. مثلا به هنگام یک درخواست از عباراتی مانند: لطفا، ممنون میشم و … استفاده کنید. در برخورد با کودک هیچ گاه از خشونت و کلمات تحقیرآمیز استفاده نکنید چرا که همین رفتارها سبب تلافی و یا کمبود محبت در کودک می شود و در عوض او به هنگام قرار گرفتن در یک جمع و مهمانی ها، بیش فعال تر شده و حتی لجوج هم می شود و بر رفتار نامناسب خود اصرار بیشتری می ورزد. در ادامه میخواهیم با اقتباس از مطلبی که از سایت روانشناسی کودکان دکتر کوثر یاوری نوشتهایم به معرفی تکنیکهای آداب معاشرت کودکان در مهمانیها بپردازیم.
اگر به کودکتان بیاموزید که محیط بیرون از خانه با محیط درون خانه متفاوت است، او می آموزد که باید در میهمانی ها و خارج از خانه هنجارهایی را رعایت نماید. برای نهادینه کردن ای نگرش در کودک که محیط بیرون از خانه با محیط خانه متفاوت است باید برنامه ای منظم را تدارک ببینید و الگوهای رفتاری مناسب را در بیرون از خانه به صورت عملی به او آموزش دهید، به این طریق کودک می آموزد که رعایت این مورد امری جدی و مهم است و باید آن را رعایت کند. مثلا به کودک بگویید: وسایل خانه دیگران مال خودشان است و ما نمی توانیم به آن ها دست بزنیم، اگر به آن ها دست بزنیم ما را از خانه شان بیرون می کنند و می گویند چه آدم های بی ادبی هستند! و عبارات از این قبیل و حتی آموزش های عملی در این زمینه به مرور می تواند کودک شما را به فردی مودب در میهمانی ها تبدیل کند. (برای اطلاع از دلایل پرخاشگری کودکان به این مطلب مراجعه کنید.)
با مرور راهکارهای کنترل پرخاشگری کودک متوجهی یکسری موارد بدیهی میشویم که از آنها غافل هستیم. عصبانیت کودک معمولاً به مجموعهای از عوامل احساسی و محیطی مربوط میشود. یکی از دلایل اصلی این رفتار، ناتوانی در ابراز احساسات است. کودکان به طور طبیعی هنوز تواناییهای لازم برای کنترل احساسات و واکنشهای خود را به طور کامل ندارند. وقتی که یک کودک نمیتواند به درستی احساسات خود را شناسایی یا بیان کند، ممکن است به پرخاشگری روی آورد تا اضطراب یا ناراحتی خود را نشان دهد. البته ناگفته نماند که برای مقابله با پرخاشگری کودکان، عوامل محیطی نیز نقش عمدهای دارند. مثلا تغییرات ناگهانی در روال زندگی، جابجایی به خانه جدید یا آغاز مدرسه، میتواند حسابی کودک یا نوجوان شما را عصبانی کند. مورد دیگر در ایجاد خشم، بیتوجهی به نیازهای احساسی یا جسمی کودک، مانند گرسنگی، خستگی و ابراز احساسات بهموقع است.
در ابتدا والدین باید در برابر سماجت کودک در میهمانی ها، آرامش و تعادل رفتاری از خود نشان دهند و بدین وسیله بکوشند این پیام مهم را به کودک خود دهند که رفتار تو باعث عصبانیت من نمی شود. خوب است این عکس العمل ها در برخورد با کودک مونث، از جانب پدرش انجام شود و در خصوص برخورد با کودک مذکر، از سوی مادرش اعمال شود. این تفکر درست است که نباید در مقابل شیطنت کودک در میهمانی ها هیچ واکنشی نشان نداد، اما مسئله مهم این است که هر واکنشی با حفظ تعادل رفتاری و مهربانی و نهادینه کردن آموزش های قبلی صورت پذیرد. در واقع هم باید جدیت داشته باشید و هم مهربان باشید. در این مواقع با کودک خود جدی اما با مهربانی و ملایمت سخن بگویید. (ملایمت در لحن و بیان در کودکان در مقوله آموزش از پوشک گرفتن کودک هم بسیار حائز اهمیت است که میتوانید مطلب مفصل آنرا مطالعه کنید.)
