تراکشن یا کشش ستون فقرات یک تکنیک فیزیوتراپی است که به منظور کاهش فشار بر روی دیسک‌های آسیب‌دیده مهره‌ها طراحی شده است. این روش با کاهش فشار روی دیسک‌ها به کاهش درد کمک می‌کند. در این مقاله به معرفی روش تراکشن تراپی می‌پردازیم و به این سوال پاسخ می‌دهیم که تراکشن تراپی برای درمان چه بیماری‌هایی مناسب است.
تراکشن یک روش درمانی در فیزیوتراپی است که بر پایه اعمال نیروی طولی به محور ستون فقرات انجام می‌شود. این نیرو که توسط فیزیوتراپیست به دقت تنظیم می‌شود، به آرامی مهره‌های کمر یا گردن را از هم جدا می‌کند. به عبارت دیگر، بخش‌هایی از ستون فقرات در جهت‌های مخالف کشیده می‌شوند تا وضعیت نواحی آسیب‌دیده تثبیت یا اصلاح شود.
این نیرو می‌تواند از طریق وزنه یا به صورت دستی اعمال شود و بیمار باید در طول این فرآیند ثابت بماند. با تکرار جلسات درمانی در یک بازه زمانی مشخص، دیسک‌های بین مهره‌ای ترمیم شده و مواد ژل‌مانند موجود در مرکز دیسک حفظ می‌شوند. علاوه بر این، این فشار منفی موجب ورود مواد مغذی و مایعات به دیسک شده، که به آبرسانی مجدد و بهبود وضعیت کلی دیسک کمک می‌کند.
دیسک یک ساختار دایره‌ای است که بین هر دو مهره در ستون فقرات قرار دارد. این ساختار غضروفی دارای یک لایه بیرونی سخت است که بافت نرم داخلی را احاطه کرده است. هنگامی که دیسک تحت فشار قرار می‌گیرد و آسیب می‌بیند، لایه بیرونی سخت ممکن است دچار آسیب شود و قسمت نرم داخلی از شکاف ایجاد شده بیرون بزند. این بیرون‌زدگی به اعصاب مجاور فشار آورده و باعث ایجاد درد می‌شود.
تراکشن درمانی با دور کردن مهره‌ها از دیسک، فشار روی آن را کاهش می‌دهد. این فرآیند کمک می‌کند تا بخشی از قسمت داخلی دیسک که بیرون زده است، به داخل برگردد و در نهایت، درد بیمار کاهش یابد.
با انجام تراکشن، نیروهای فشاری کاهش پیدا می‌کنند و همچنین فضای بین مهره‌ها که از آن اعصاب نخاعی خارج می‌شوند، افزایش می‌یابد و به کاهش تحریک این اعصاب کمک می‌کند. تراکشن با بهبود تغذیه دیسک و عصب، اسپاسم‌های عضلانی و تنش در بافت‌های همبند اطراف ستون فقرات را کاهش داده، گردش خون را تقویت کرده و حساسیت و درد در مفاصل ستون فقرات را کاهش می‌دهد.
تراکشن ستون فقرات بسته به نیاز بیمار می‌تواند به صورت دستی یا مکانیکی انجام شود.
در تراکشن دستی، فیزیوتراپیست از دستان خود برای ایجاد کشش در ستون فقرات استفاده می‌کند. این کشش با حرکات خاصی بر روی مفاصل و ماهیچه‌ها اعمال می‌شود تا فضای بین مهره‌ها را بازتر کند. دوره‌های کشش معمولا کوتاه هستند. تراکشن دستی یک گزینه درمانی بی‌خطر است که می‌تواند برای برخی شرایط خاص موثر باشد.
در تراکشن مکانیکی از دستگاه‌هایی استفاده می‌شود که با کشش مهره‌ها و ماهیچه‌های ستون فقرات کار می‌کنند. این تکنیک امکان کشش مداوم یا متناوب را فراهم می‌کند و می‌تواند همراه با گرما، لرزش و یا ماساژ باشد.
دستگاه‌های تراکشن مکانیکی از سیستم‌های کامپیوتری برای اعمال مقادیر دقیق فشار یا تغییرات فشار استفاده می‌کنند. با این حال، تراکشن مکانیکی برای بیمارانی که به بیماری‌های جدی استخوانی مانند پوکی استخوان، استئومیلیت، سرطان استخوان، یا بیماری‌های قلبی و نخاعی مبتلا هستند، مناسب نیست. همچنین برای افرادی که دچار شکستگی ستون فقرات یا آرتریت هستند، مناسب نیست.
این نوع درمان باید فقط پس از معاینه و تشخیص دقیق و تحت نظارت یک فیزیوتراپیست یا پزشک باتجربه انجام شود تا از اثربخشی و ایمنی آن اطمینان حاصل شود.
تراکشن تکنیکی است که برای کشش بافت‌های نرم و کاهش فشار وارده بر سطوح مفصلی یا قطعات استخوانی به کار می‌رود. نیروی اعمال شده باید در جهت مناسب و به میزان و مدت کافی باشد، در حالی که نیرویی برابر و مخالف برای مقاومت در برابر حرکت بدن اعمال می‌شود.
این روش برای افراد مبتلا به برخی از شرایط خاص ستون فقرات مفید است و بیشتر برای درمان موارد زیر مناسب می‌باشد:
تراکشن تراپی دیسک کمر با کاهش فشار بر روی دیسک‌های کمری و کاهش درد و التهاب ناشی از فتق دیسک به درمان دیسک کمر کمک می‌کند. همچنین، با کاهش فشار روی اعصاب مجاور، علائم دیگری مانند بی‌حسی و ضعف عضلانی که ممکن است همراه با فتق دیسک ایجاد شود، نیز کاهش می‌یابد. این روش درمانی غیرتهاجمی به عنوان یک گزینه موثر برای بیمارانی که به دنبال جایگزینی برای جراحی دیسک کمر هستند، مورد توجه قرار می‌گیرد.
تراکشن تراپی در درمان بیماری دژنراتیو دیسک نقش موثری ایفا می‌کند. تراکشن درمانی با کاهش فشار وارده بر روی دیسک‌های دژنراتیو و ایجاد فضای بیشتر بین مهره‌ها، می‌تواند از فشردگی دیسک‌ها جلوگیری کند و علائم ناشی از تحلیل رفتن دیسک‌ها مانند درد مزمن و کاهش دامنه حرکتی را کاهش دهد. درنتیجه، تراکشن تراپی به عنوان یک روش غیرتهاجمی و ایمن می‌تواند به مدیریت و کاهش علائم بیماری دژنراتیو دیسک کمک کند و کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشد.
تراکشن تراپی با کاهش فشار بر روی عصب سیاتیک، که اغلب به دلیل فتق دیسک یا تنگی کانال نخاعی ایجاد می‌شود، به کاهش درد و التهاب کمک می‌کند. تراکشن با ایجاد فضای بیشتر بین مهره‌ها، فشار روی ریشه‌های عصبی را کاهش می‌دهد، که این امر به تسکین درد منتشر شده در طول عصب سیاتیک، از کمر تا پاها، منجر می‌شود. علاوه بر کاهش درد، تراکشن تراپی می‌تواند به بهبود عملکرد عصبی و کاهش علائمی مانند بی‌حسی و ضعف عضلانی در افراد مبتلا به سیاتیک کمک کند و بدین ترتیب کیفیت زندگی آنها را بهبود بخشد.
تراکشن درمانی می‌تواند به طور موثری در کاهش علائم ناشی از تنگی کانال نخاعی کمک کند. این روش با کشش ملایم ستون فقرات، فضای بیشتری را بین مهره‌ها ایجاد می‌کند و به کاهش فشاری که بر روی نخاع و ریشه‌های عصبی وارد می‌شود، کمک می‌نماید. با کاهش این فشار، درد، بی‌حسی و ضعف عضلانی که از علائم رایج تنگی کانال نخاعی هستند، تسکین می‌یابند. تراکشن همچنین می‌تواند به بهبود جریان خون و کاهش التهاب در ناحیه آسیب‌دیده کمک کند، که این امر به بهبود کلی عملکرد عصبی و کاهش علائم بیمار منجر می‌شود.
اسپوندیلوز که به دلیل فرسایش و تغییرات دژنراتیو در مهره‌ها و دیسک‌های گردنی و کمری ایجاد می‌شود که می‌تواند منجر به درد، سفتی و محدودیت حرکتی شود. تراکشن با ایجاد کشش ملایم و کنترل‌شده در ستون فقرات، فشار وارده بر روی دیسک‌ها و مفاصل فاست را کاهش می‌دهد و با افزایش فضای بین مهره‌ها، از فشردگی اعصاب جلوگیری می‌کند. این امر نه‌تنها به کاهش درد و بهبود انعطاف‌پذیری کمک می‌کند، بلکه از پیشرفت بیشتر بیماری جلوگیری کرده و به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک می‌نماید.
تراکشن با اعمال کشش ملایم بر روی ستون فقرات، به کاهش تنش و فشار در عضلات اطراف کمک می‌کند و این امر باعث شل شدن عضلات و کاهش اسپاسم‌ها می‌شود. همچنین تراکشن با بهبود جریان خون به نواحی تحت فشار، اکسیژن و مواد مغذی لازم را به عضلات می‌رساند، که این امر فرآیند ترمیم عضلانی را تسریع می‌کند و از وقوع مجدد اسپاسم جلوگیری می‌نماید. این روش به خصوص در درمان اسپاسم‌های مرتبط با مشکلات ستون فقرات مانند فتق دیسک و تنگی کانال نخاعی موثر است و به تسکین درد و بهبود حرکت عضلات کمک می‌کند.
مفاصل فاست که بین مهره‌ها قرار دارند، مسئول پایداری و تسهیل حرکت ستون فقرات هستند. با این حال، این مفاصل ممکن است به دلیل فشار مداوم، آسیب یا فرسایش دچار درد و التهاب شوند. تراکشن با ایجاد کشش ملایم و کنترل‌شده در ستون فقرات، فشار وارد بر مفاصل فاست را کاهش می‌دهد و فضای بین مهره‌ها را افزایش می‌دهد، که این امر به کاهش فشردگی مفاصل و تسکین درد کمک می‌کند.
تراکشن گردنی و تراکشن کمری مشابه هم هستند، اما دو تفاوت کلیدی دارند. در تراکشن گردنی، نیروی ملایمی برای کشش و دور کردن سر از گردن استفاده می‌شود، اما در تراکشن کمری، از نیروی ملایمی برای جدا کردن آرام لگن از قسمت پایین کمر بهره می‌برند. هر دوی این روش‌ها برای تسکین مشکلات ستون فقرات موثر هستند.
انتخاب بین تراکشن گردن و تراکشن کمر به وضعیت خاص بیمار و ناحیه‌ای که نیاز به درمان دارد بستگی دارد. تراکشن گردنی معمولا برای مشکلاتی مانند دیسک‌های گردنی، تنگی کانال نخاعی گردن و اسپاسم‌های گردن استفاده می‌شود، در حالی که تراکشن کمری بیشتر برای مشکلات کمر مانند دیسک‌های کمری، فتق دیسک و تنگی کانال نخاعی کمری مناسب است.
در حالی که تراکشن درمانی برای اکثر افراد بی‌خطر در نظر گرفته می‌شود، برخی از عوارض جانبی بالقوه ممکن است شامل موارد زیر باشد:
در برخی موارد، کشش درمانی ممکن است باعث اسپاسم عضلانی شود، به خصوص اگر نیروی کشش خیلی شدید باشد یا به طور نامناسب اعمال شود.
برخی از بیماران ممکن است به دنبال تراکشن تراپی درد یا ناراحتی موقتی در ناحیه تحت درمان احساس کنند. این درد معمولا خفیف است و خود به خود برطرف می‌شود.
به ندرت، تراکشن درمانی ممکن است علائم عصبی را در افراد خاص تشدید کند و منجر به افزایش درد یا ناراحتی شود. تکنیک و نظارت صحیح می‌تواند باعث به حداقل رساندن این خطر شود.
خطر خفیف تحریک یا قرمزی پوست در نقاط تماسی که دستگاه کشش اعمال می‌شود، وجود دارد. اطمینان از بالشتک و تنظیمات مناسب می‌تواند به جلوگیری از این امر کمک کند.
تراکشن درمانی ممکن است برای همه مناسب نباشد. موارد منع مصرف ممکن است شامل موارد زیر باشد:
بیماران مبتلا به آسیب‌های حاد ستون فقرات، شکستگی‌ها و تروماهای اسکلتی عضلانی شدید ممکن است کاندیدای مناسبی برای درمان کشش نباشند، زیرا می‌تواند وضعیت آنها را تشدید کند.
به دلیل خطرات احتمالی برای جنین به طور کلی در دوران بارداری به خصوص در ناحیه کمر از درمان با کشش خودداری می‌شود.
بیماران مبتلا به بیماری‌هایی مانند پوکی استخوان، فشرده‌سازی نخاع و آرتروز شدید ممکن است کاندیدای مناسبی برای درمان تراکشن نباشند. برای تعیین اینکه آیا تراکشن درمانی برای شرایط خاص شما مناسب است یا خیر، مشورت با یک فیزیوتراپیست ضروری است.
تراکشن درمانی ممکن است به طور موقت فشار خون را افزایش دهد، بنابراین معمولا در بیماران مبتلا به فشار خون کنترل نشده یا مشکلات قلبی عروقی از آن اجتناب می‌شود.
