در مقالات گذشته در مورد راه های درمان دیسک کمر به صورت کامل صحبت کردیم. در این مقاله در مورد روش‌های درمان پارگی دیسک کمر و روش‌های جراحی و غیرجراحی درمان این عارضه صحبت می‌کنیم.
۸۰ درصد افراد دچار فتق دیسک با درمان‌های غیرتهاجمی خوب می‌شوند، اما در صورت عدم بهبودی پزشک متخصص یکی از روش‌های تزریق اپیدورال یا جراحی با لیزر یا روش‌های دیگر جراحی را برای ترمیم دیسک یا برداشتن آن در نظر می‌گیرد.
در ۳۰ درصد موارد این عمل‌ها نتایج خوبی را ندارند و حتی در چند درصد موارد ممکن است دیسک جراحی شده دوباره دچار پارگی شوند. روش‌های جراحی دیسک کمر به دو دسته کم تهاجی و تهاجمی تقسیم‌بندی می‌شوند.
روش جراحی تهاجمی شامل موراد زیر است:
جراحی باز، قدیمی‌ترین روش جراحی دیسک کمر است که بدون میکروسکوپ انجام می‌شود. این روش با بیهوشی عمومی یا بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. در این روش قسمتی از مهره‌ها که لامینا نامیده می‌شود را بر می‌دارند تا به دیسک برسند و دیسک را بردارند، به این روش لامینکتومی یا دیسکتومی هم گفته می‌شود.
این نوع جراحی درد بیشتری دارد و دوره بهبودی طولانی‌تری را به دنبال دارد.
این روش همان روش لامینکتومی است که با میکروسکوپ انجام می‌شود، با این تفاوت که میزان برش کمتر است و مقدار کمتری از استخوان برداشته می‌شود.
روش کم تهاجمی جراحی دیسک کمر شامل موراد زیر است:
در این روش کانال نخاعی دستکاری نمی‌شود. سوزن از بین سوراخ بین مهره‌ای وارد می‌شود. در این روش احتمال چسبندگی کمتر است.
جراحی لیزری دیسک کمر یک عمل سرپایی است. در مواردی که دیسک پارگی کامل ندارد این روش به کار برده می‌شود که سوزن از فضای بین مهره‌ای وارد دیسک می‌شود و اشعه لیزر باعث تبخیر آب دیسک تخریب شده می‌شود، بنابراین حجم دیسک کم می‌شود و فشار از روی نخاع برداشته می‌شود.
عوارض احتمالی جراحی‌های ستون فقرات و دیسک کمر به شرح زیر می‌باشد:
روش‌های دیگری هم علاوه بر جراحی برای درمان دیسک کمر وجود دارند، مانند تزریق‌های اپیدورال و اوزون تراپی.
این روش شامل ۳ نوع تزریق است که جزو روش‌های درمان دیسک کمر بدون جراحی است:
سوزن از فضای بین دو مهره وارد می‌شود و داروی کورتونی یا استروئید به اعصاب دو طرف ستون مهره‌ای تزریق می‌شود.
تزریق با بی‌حسی موضعی است که پزشک با اشعه ایکس محل دقیق مفصل را پیدا کرده و سوزن را به داخل می‌فرستد. سپس مخلوطی از بی‌حس‌کننده و کوتیزون به آرامی به داخل مفصل تزریق می‌شود.
این روش درمان با پلاسمای غنی شده است که از خون خود بیمار گرفته می‌شود. تزریق پلاکت‌های غلیظ شده و پلاسما باعث تحریک واکنش ایمنی بدن شده و تکثیر و بازسازی در محل شروع می‌شود.
اوزون یک گاز ناپدار با فرمول o3 است که به راحتی به اکسیژن o2 و رادیکال o تجزیه می‌شود. گاز اوزون ۸ دقیقه پس از ورود به بدن به اکسیژن تبدیل می‌شود.
در طی این فرآیند مقدار زیادی انرژی و امواج گاما و آنزیم دی فسفوگلیسرات تولید می‌شود که به روند ترمیم و کاهش التهاب کمک می‌کنند و همچنین این فرآیند باعث تحریک ماکروفاژها می‌شود. ماکروفاژها سلول های التهابی و مرده را از محل برمی‌دارند.
