سلام!
امروز میخوایم تو این پست راجع‌به یکی از تاثیرگذارترین نویسنده‌های قرن هفدهم در فرانسه صحبت کنیم. فرانسوا دو مالِرب؛ ممکنه این اسم تابه‌حال به گوشتون نخورده باشه اما تاثیری که این فرد روی ادبیات پس از خودش گذاشت، انکارناپذیره.
فرانسوا در سال ۱۵۵۵ در فرانسه به دنیا اومد و در سال ۱۶۲۸ از دنیا رفت. مالِرب در طول زندگیش به عنوان شاعر دربار و مرجع ادبی فعالیت داشته.
مالِرب در ابتدای کارش، به سبک باروک وفادار بود و نوشته‌هاش پر از عناصر باروک یعنی اغراق، تضاد، طبیعت، به‌کار بردن تصویرسازی‌های زیاد و استفاده از جملات پیچیده و مبهم بود.
کتاب مشهورش که در زمره اشعار مذهبی جای میگیره و به سبک باروک نوشته شده، "اشک‌های سَنت پییِر" هست. البته خود شخص سَنت پییِر زیاد با این کتاب کنار نیمد و محتوای اونو انکار کرد.
اما هرچی که گذشت، مالِرب، به سمت اعتدال و منطق گرایش بیشتر و بیشتری پیدا کرد و شروع به انتقاد از سبک اغراق‌آمیز و مبهم باروک کرد. فرانسوا به باورِ اعتدال‌گرا که بر پایه دلیل و منطق بنا شده بود، اعتقاد داشت. این اعتقاد بنای اولیه کلاسیسیسم رو در فرانسه پایه‌ریزی کرد.
از اشعار او در این دوران که در اون‌ها سبک میانه‌روی و اعتدال به چشم میخوره، میشه به "تسلیت به مادام دو پِریِر" و "قصیده ماری دو مِدیچی" اشاره کرد.
* اینجا لازم میدونم که توضیحی در مورد شخص ماری دو مِدیچی بدم. اونم اینکه ماری دو مِدیچی ملکه فرانسه، همسر هنری چهارم و مادر لویی سیزدهم بوده.
مرسی که این پست رو مطالعه کردید. خوشحال میشم نظرتونو راجع‌به این پست بدونم. اگر خوشتون اومد میتونید بهم بگین، اگرم که نه امیدوارم بتونم در آینده ایرادات رو برطرف کنم.
ارادتمند شما، بز کوهی
