فیلم jules et jim : ساخته‌ی کشور فرانسه‌ی اعظم ... زیبای کشف شده ... سیگاریهای تو خیابون... پی‌پی های تو خیابون... حتی موش های تو خیابون مال سال ۱۹۶۲ ئه. یعنی با یه حساب و کتاب پیچیده که من از ماشین حساب کمک گرفتم چون اطرافیانم نذاشتن آدرال مصرف کنم ( به ایرانی ریتالین،پنجمین ماده‌ی مصرف شده توسط دانشجویان بعد از الکل و علف و تریاک و کراک) فیلم واقعا مال ۵۸ سال پیشه.
ضمنا من الان سه هفته است تنهام ولی امشب حس میکنم دزد اومده خونمون وصیت میکنم اگر کشته شدم پخش بشه مطالبم با تشکر.
چرا میگم این دو فیلم مکمل همن؟
به دلایلی.
اولا که فیلم ژول و جیم اصلا صحنه محنه نداره... یعنی تایتانیکه انگار.( البته یجایی خوندم بخاطر اینه که تروفو دلش میخواد رو لبه‌ی تیغ حرکت کنه و هرچی )
دوما : فیلم پایینی که اسمشو نمیبرم خودتون برید تحقیق کنید ، اصلا نتونسته از کارگردان خوب سود ببره. بازیگرا هم تقریبا ۶۰ درصد مواقع افتضاحن.
هینت: فیلم دوم مربوط به سال ۱۹۹۴ئه.
سوماً: ژول و جیم پنج شش دقیقه حوصله‌سربر میشه ولی دومی ۲۰،۳۰ دقیقه.
چهارماً: ژول و جیم کاملا در تضاد با تارکوفسکی و با ریتم بسیار بسیار تندی پیش میره.
پنجماً: فیلم آملی محبوب دلها... با سبک ژول و جیم ساخته شده. چرا؟ نمیدونم .
ششماً: ژول و جیم در لیست برترین فیلم رمانتیک مجله‌ی گاردین از اول تاریخ رتبه‌ی ده رو کسب کرد . (تبریک میگم.)
هفتماً: اگر دیدید چرا شخصیت البرت انقدر دماغش درازه باید بگم به خاطر اینه که ایرانیه:)))
هشتماً: اره اره میدونم... فیلم تقریبا سیاه و سفیده. برای من همیشه ترن آف بزرگی بوده و هرکی مجبورم میکرد فیلم سیاه سفید ببینم واقعا تا اخر عمر ازش متنفر میشدم . ولی این ازونایی بود که نیاز بوده سیاه سفید باشه!
نهماً: همیشه دلم میخواست بگم به نقل از گاردین ، و حالا این فرصت پیش اومد . به نقل از گاردین : بازیگر کاترین در اوایل دهه شصت میلادی پیک زده بود. چون به اندازه‌ی کافی جوون بود که جذابیت جنسی داشته باشه و به اندازه‌ی کافی بالغ بود که شبیه یه جادوگر خردمند باشه (استعاری البته)
دهماً: فیلم سه چهار بار تلاش کرد به موضوع چند همسری یا همون polygamy سر بزنه ولی خب پشیمون شد. این همون چیزی بود که دو تا فیلم dreamers 2003 و اون فیلم1994 (که خودتون باید کشف کنید چیه چون اسمش مورد داره میترسم سانسور شم) اصلا ازش فرار نکردن. یعنی اصلا... تازه به اونا میشه لقب polyamory رو داد که فیلم های زیادی هم ازش ساخته نشده . من خیلی گشتم تقریبا همه‌جا رو ولی خب فیلم‌ها انگشت شمارن. البته فیلم douches froides هم هست ولی خب من نمره‌ی ۶ هم نمیدم بهش .ضعیف af !
یازدهماً: اصلا نمیدونستم این فیلم مال فرانسوا تروفوئه و فکر میکردم یه فیلم رندومه که همینطوری هیچکی نمیشناستش و منم قراره ببینم که با مبحث پولیگامی حال کنم ولی اخرش معلوم شد همه دیدنش و همه عاشقشن و یکی از بهترین فیلمای فرانسویه! عجبا
دوازدهماً: شاید فکر کنید که شخصیت کاترین بایپولاره. منم اواسط فیلم حس میکردم بایپولاره. بعد از اتمام فیلم هم خوندم که متنقدا نوشته بودن کاترین بایپولاره.حتی خود کارگردان هم گفته بود این رو. ولی یه حسی بهم میگه کاترین بایپولار نبود.
سیزدهماً:یه دونه بچه اون وسط کاملاً جدید بود. یعنی بیشتر فیلمنامه نویسا ترجیح میدن یه مادر مقدس و خوب و مهربون و به قول این لومپنای ایرانی : تک پر! بذارن تو فیلمشون. یا حداقل واسه‌ی یه زنی که روح ازادی داره بچه طراحی نمیکنن. ولی خب پس فکر کردی چرا بهش میگن موج نوی سینما. راستی لطفا شخصیت ژول رو با شخصیت حاوی cuckoldry اشتباه نگیرید.برداشت من اینه که ژول فقط به طرز عجیبی عاشق کاترینه و نمیتونه به بقیه‌ی مردا حسادت کنه.
چهاردهماً: خب نکته‌هام تموم شد ولی گفتم روی عدد سیزده تمومش نکنم :))
خب حالا کمی از عکس های فیلم رو ببینیم چون خیلی زیباست:
*********
نامربوط: یکی از دوستان بسیار صمیمیم در دانشگاه سوربون پذیرفته شد و به محض اینکه بهم گفت من فقط میگفتم *** ** **** ** ***
یعنی میخوام بگم حسودی هم حدی داره:))
اخه لعنتی ژان پل سارتر و ماری کوری اون تو درس خوندن بیشعور بعد میگه اره دانشگاه قبول شدم چیز خاصی نشده:))
خلاصه که همین
مرسی که تا اینجا خوندید.(انقدر که ملوسم)
