روزگار روی توربوشارژ…

شاید این درسته که من دیگه اون ادمی که تو دبیرستان بودم نیستم.

هرچند اون موقع هم گم شده بودم.

امروز به درختا نگاه کردم و افولشون رو دیدم.

دیگه سبز و جوون نبودن ، همه‌ی برگ ها روی زمین بود و گربه ها هم دوباره بچه های کوچولو داشتن.

فکر کردم اگه درخت ها هرسال از نو زندگی میکنن پس گربه ها چی؟ اونا چی میشن؟

یعنی وقتی مردن دیگه مردن؟ اما گربه ها که خیلی ناز و مامانی ان .

باید مدارک رو ببرم دارالترجمه اما بسیجی ترین دانشگاه جهان جلوی پام هی سنگ میندازه.

باید مدرکم رو ازاد کنم… پولش رو هم باید از ددی درخواست کنم.

کمی خجالت میکشم.

چطوری اون همه پول درخواست کنم اخه…

ای کاش منطقه یک بودم که نصف میشد پولش!

توی سالن مطالعه نشستم و منتظرم کلاسم شروع شه.

درسته دیگه دوستی تو دانشگاه نمونده که باهاش وقتای خالیو پر کنم اما یه حسی بهم میگه اینا موقتیه مثل ۲،۳ سال پیش که هیچکی هیچکیو نداشتم و اون موقع به خاطر تنهایی غصه میخوردم و بعد زندگی بهم ثابت کرد دنیا گذران و کار دنیا گذران.

وقتش رسید و زمونه بهم ثابت کرد که اخرش همه تنهاییم. تو یار زندگیتم پیدا کنی تهش تنها میمیری.

حتی اگر جفتتون در یک ثانیه هم تصادف کنین اون لحظه که روحت از بدنت جدا میشه( اگر روحی هم وجود داشته باشه) دیگه فراموشش کردی انگار نه انگار که هیچوقت وجود داشته.

هرچند راجب یار زندگی هم دیگه مطمئن نیستم. نگرانم نکنه هدف زندگی واقعا عشق نیست؟ نکنه هدف زندگی اینه که جهان رو بگردیم؟

طبیعت نروژ مدتیه برای من فراخوان فرستاده.

میگه بیا اینجا یک ماشین کمپر و یه سگ گلدن رتریور و نهایتا یه وایکینگ ۱۹۰ سانتی پیدا کن و دیگه خیلی نگران بقیش نباش.

پ.ن:

آیلتس ۸ شدم… تو توییتر خوندم یکی نوشته بود ۸/۵ جزو رویاهای محاله… بعد اونوقت ایرانیا مثل نقل و نبات ایلتس ۸ به بالاشونو ریختن تو لینکدین.

راست میگه دیگه انگار ایلتس ۸ هم همچین چیز تاثیرگذاری نیست…

قبلنا ایلتس ۸ برا خودش برو بیایی داشت الان فقط یه نمره‌ی عادیه D:

لینک یکی از هجو هایی که ۴،۵ سال پیش سرودم و در ویرگول منتشر کردم رو اینجا میذارم. چقدر خنده داره هیهیهیهی