دقت کنید که این فیلم رو دقیقا همینطوری سرچ کنید : weekend 2011 وگرنه گوگل فیلمای دیگه ای به خوردتون میده. حتی یدونه نقد فارسی هم ازش پیدا نکردم... حتی یدونه!(منتقدای ایرانی چیَن؟ هوموفوبیک!؟)
این فیلم برای من همون نقطه‌ی نترسیدن و درست نگاه کردن به همجنسگرا ها بود. دلیل نمیشه کسی با دلسوزی به یه همجنسگرا نگاه کنه... از طرف دیگه دلیل هم نمیشه کسی با نفرت بهشون نگاه کنه...
توی کشور ما، توی فرهنگمون هنوز غیر قانونی و حتی غیر شرعی به همجنسگرا ها نگاه میشه اما لااقل میتونیم با حرف ها و نگاهامون زندگی رو از اون چیزی که هست براشون سخت تر نکنیم(البته اگه شما یکی از اون تندروهای افراطی‌اید میتونید هرکاری دلتون میخواد بکنید ! به من هیچ مربوط نیست ...)
و اما موضوع فیلم: راسل و گلن برای یک رابطه‌ی یک شبه(one night stand) هم دیگرو پیدا میکنن اما به جای اینکه روز بعدش از هم خداحافظی کنن بیشتر روز رو با همدیگه میگذرونند.
ضمنا سمت چپی پارتنر اون خانمه ، تاتیانا ماسلانی از سریالorphan black هم هست!
و اما ، چرا از نظرم ارزش نگاه کردن رو داشت؟
تمام تلاش این فیلم اینه که هتروسکشوال ها دنیای هوموسکشوال ها رو از دریچه‌ی نگاه خودشون ببینن...
اینه که وقتی gay باشی دنیا برات چطور میگذره ... توی به اصطلاح پابلیک چه کارایی میتونی بکنی ( البته تو ایران خود دگرجنسگرا ها هم هیچ غلطی نمیکنن! شاید کار واسه همجنسگرا ها راحت تر هم باشه تازه...)
تحمل این فیلم حتی واسه‌ی من که چهار پنج تا دوست صمیمی همجنسگرا دارم هم سخت بود...چه برسد به هنجنسگراستیزان!؟ نه اینکه سخت بود...ولی چالش برانگیز بود.
در این حد میدونم که یه همجنسگرا ستیز حتی به خودش زحمت نمیده این فیلم رو ببینه ! درجا دستگاه رو خاموش میکنه و شروع به نقد میکنه!!!!!!!
در اخر... وقتی فیلم رو میبینی تا اخر عمر ردپاشو روی مغزت جا میگذاره
شاید سه چهار سالی میشه که من این فیلمو دیدم اما اهنگش که خیلی هم فوق‌العادست هنوز توی پلی لیستم پخش میشه (John Grant- Marz).
به نظرم هیچ نوعی از رسانه نمیتونه حس و حال یه فیلم رو به خوبی اهنگش به ادم برسونه...
اگر خواستید یه فیلم رو ببینید و شک داشتید حتما اول اهنگشو چک کنید.
ضمنا قبلتر قول داده بودم همیشه عکس کارگردانو بذارم:
