معرفی کتاب هنر حرف حساب زدن:
نام کتاب: هنر حرف حساب زدن / نویسنده: آنتونی وستن / مترجم: امیرحسین بهرام‌نژاد / ویرایش و بازنویسی: مهدی خسروانی/ قطع: رقعی/ جلد: شومیز / دسته‌بندی: فلسفه و سنجشگرانه‌اندیشی / نوبت چاپ: چهارم / تعداد صفحات: ۲۴۱ / قیمت: ۲۴۰ تومان / نشر: اریش
معرفی مترجم:
مهدی خسروانی، مشاور ترجمه و ویراستار این کتاب، تاکنون بیش از ده کتاب در زمینۀ سنجشگرانه٬اندیشی (تفکر نقادانه) ترجمه و بازنویسی کرده است. موضوع پایان‌نامۀ مقطع کارشناسی ارشد او نیز «سنجشگرانه‌اندیشی و رابطۀ آن با منطق و فلسفۀ زبان» بوده است.
تابه‌حال برایتان پیش آمده است که بخواهید حرفی به کسی بزنید ولی نتوانید آن را درست بیان کنید؟
نویسنده در این کتاب، پنجاه قاعدۀ اساسی دربارۀ گفتن و نوشتن مستدل و مؤثر را بیان کرده است تا شما بتوانید حرف‌هایتان را خیلی منطقی و بدون دردسر بیان کنید. سؤالی که ممکن است برایتان پیش بیاید این است که، آیا همۀ افراد می‌توانند این کتاب را بخوانند یا خیر؟ بله. این کتاب مختصّ تمامی سنین است و محدودیتی ندارد.
آنتونی وستن دراین کتاب، بعد از بیان ۴۹ قاعده، به نکته‌ای کلیدی و اساسی اشاره می‌کند.
می‌گوید: هرچقدر استدلالتان قوی باشد، نباید انتظار داشته باشید که طرف مقابل سریع حرفتان را قبول کند؛ اگر حقیقتی در ذهن شماست و هدفتان این است که مخاطبتان آن حقیقت را باور کند، بهتر است بعد از بیان استدلال‌هایتان، به‌طرف مقابل مجال فکر‌کردن بدهید، حتی اگر برداشت اولیه این است که استدلالی که شنیده‌اند قوی است، برای اینکه واقعاً نتیجۀ آن را باور کنند، باید استدلال را هضم و آن را در منظومۀ باورها و افکارهای خودشان جا بدهند و نسبت آن را با باورهای دیگر خودتان مشخص کنند.
برشی از کتاب:
منابع خود را ذکر کنید. (پشتتان به حرف چه کسی گرم است؟)
برخی از ادعاهای واقعیت‌نگر (ادعاهای دربارۀ واقعیت) آن‌قدر آشکار یا شناخته‌شده‌اند که اصلاً نیازی به پشتیبانی ندارند؛ برای مثال: معمولاً لازم نیست ثابت کنیم که امریکا درحال‌حاضر پنجاه ایالت دارد یا اینکه ژولیت عاشق رومئو بود. با این حال، برای نشان‌دادن درستی ادعایمان دربارۀ برخی موضوعات دیگر ( مثلاً اگر بخواهیم ادعا کنیم که جمعیت آمریکا درحال‌حاضر فلان مقدار است)، باید به منبعی استناد کنیم. به همین ترتیب، اگر بخواهیم استدلال والنتینا ترشکووا در دفاع از فرستادن زنان به فضا را بپروریم، باید افرادی خبره و آگاه پیدا کنیم که رسماً تأیید کنند زنان روسیه واقعاً کارگران راه‌آهن توانمندی هستند.
نگوییم:
یک بار، جایی خواندم که در برخی فرهنگ‌ها، مردان بیشتر از زنان به آرایش و لباس اهمیت می‌دهند.
اگر موضوع بحثتان این است که آیا مردان و زنان در همه‌جا از نقش‌های جنسیتی که برای ما آشنا هستند پیروی می‌کنند، این مثال نمونه‌ای چشمگیر از نقش‌های جنسیتی متفاوت است، بنابراین به بحث‌های شما ربط دارد، اما تعداد کمی از ما دربارۀ این نوع تفاوت‌ها اطلاعات دست اول داریم و اطلاعاتی از این دست برای بسیاری افراد تعجب‌آور و حتی نامحتمل‌اند. پس برای تعیین تکلیف استدلالی که ادعای بالا در آن نقش دارد، باید خواستار منبعی شوید که مشخصاتش به‌طور کامل ذکر شده باشد.
بگوییم:
پژوهش معتبر کَرُل بِکویت دربارۀ «قبیله ودابه در نیجر» گزارش می‌دهد که در میان مردمان فولانی‌زبان آفریقای غربی، مانند اعضای قبیلۀ وُدابه، مردان بیش از زنان به آرایش و لباس اهمیت می‌دهند. سبک‌های نقل‌قول متفاوت‌اند ـ برای آنکه ببینید کدام شیوه هدف شما را برآورده می‌کند، می‌توانید به یک دست‌نامۀ سبک (کتاب راهنمای سبک) مراجعه کنید ـ اما مبانی همۀ سبک‌ها یکسان است: اطلاعات باید به‌اندازه‌ای باشد که دیگران بتوانند منبع را به‌آسانی پیدا کنند.
به‌دنبال منابع آگاه باشید. ( چه کسی می‌داند؟)
کسی که به او استناد می‌کنیم، باید صلاحیت اظهارنظر داشته باشد. مکانیک‌های ماشین پژو صلاحیت بحث دربارۀ ویژگی‌های خوب و بد مدل‌های مختلف پژو را دارند؛ ماماها و متخصصان زنان و زایمان صلاحیت بحث دربارۀ بارداری و زایمان را دارند و به همین ترتیب، معلمان صلاحیت بحث دربارۀ وضعیت مدارسشان را. این افراد به‌دلیلداشتن پیشینه و اطلاعات متناسب، صاحب صلاحی‌‌اند. برای کسب اطلاعات دربارۀ تغییرات اقلیمی جهانی نیز باید به اقلیم‌شناسان مراجعه کنیم، نه به سیاستمداران.
بعضی وقت‌ها مجبوریم به منابعی اعتماد کنیم که دانششان، گرچه بهتر از ماست، اما باز هم محدودیت‌هایی دارد. برخی مواقع،هیچ اطلاعاتی دربارۀ رخدادهای یک منطقۀ جنگی، محاکمۀ سیاسی، کسب‌و‌کار یا دستگاه اداری نمی‌توانیم به‌دست بیاوریم که ناقص نباشد و از فیلتر روزنامه‌نگاران، سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر، سازمان‌های نظارتی و غیره رد نشده باشد. اگر چاره‌ای ندارید جز اینکه به منبعی اعتماد کنید که آگاهی‌اش چنین کاستی‌ها یا محدودیت‌هایی دارد، به مشکل اعتراف کنید. اجازه دهید خوانندگان یا شنوندگان، خودشان تصمیم بگیرند که به منبعی که خبرگی‌اش نقص‌هایی دارد، اعتماد کنند یا اینکه اصلاً از خیر منبع خبره بگذرند. منابع واقعاً آگاه، به‌ندرت انتظار دارند که دیگران نتیجه‌های آنها را صرفاً به‌دلیل ادعای آنها بپذیرند. منابع خوب دست‌کم تا حدودی دلیل‌ها یا شواهد ـ مثال‌ها، تمثیل‌ها و انواع دیگر استدلال ـ ارائه می‌کنند و با استفاده از آنها نتیجۀ خودشان را توضیح می‌دهند و از آن دفاع می‌کنند. برای مثال، بکویت، عکس‌ها و داستان‌هایی از سال‌های زندگی با قبیلۀ ودابه ارائه کرده است؛ بنابراین باآنکه شاید لازم شود برخی از ادعاهای خاص منابع را صرفاً براساس خبره‌بودن آنها بپذیریم (مثلاً اگر بکویت می‌گوید که در قبیلۀ ودابه برخی تجربه‌ها را از سر گذرانده، بایدسخن او را بپذیریم)، می‌توانیم حتی از بهترین منابع هم انتظار داشته باشیم که علاوه‌بر بیان قضاوت خودشان (که با توجه به آگاهی این منابع، نوعی پشتیبانی از نتیجه‌گیری‌های کلی‌شان محسوب می‌شود)، استدلال نیز بیاورند؛ پس سعی کنید آن استدلال‌ها را بیابید و سپس سنجشگرانه بررسی کنید.
