نام این عکس «نقطه آبی کمرنگ» است. فضاپیمای وویجر ۱ وقتی منظومه شمسی را ترک می‌کرد در فاصله ۶ میلیارد کیلومتری زمین، این عکس را گرفت. کارل سیگن -اخترشناس و مروج علم- درباره این عکس می‌گوید:
«دوباره به آن نقطه نگاه کن، آن آنجاست! آنجا خانه است. آنجا ماییم! بر روی آن، هر کسی که به او عشق می‌ورزید، هر کسی که می‌شناسید، هر کسی که درباره‌ش شنیده اید و هر انسانی که تابه‌حال بوده، زندگی کرده‌است. تمام رنج‌ها، ایده‌ها، احساسات، خوشی‌ها و ... روی آن رخ داده است. ... »
خواندن متن کامل این گفته کارل سیگن خالی از لطف نیست. با این حال، چیزی که علاوه بر همه این ها به نظرم آمد، این بود:
انسانی که دربرابر حتی خود کره زمین هیچ است، ذهنی دارد که می‌تواند به وسعت این عکس، به بزرگی کیهان و نیز فرای آن بیندیشد. تقریبا محدودیتی نمی‌توان برای آن قائل شد. قادر است به اندازه تمامی کهکشان‌ها خیال کند و عمیق‌ترین و انتزاعی‌ترین مفاهیم را بکاود. و شاید از همه مهمتر، ذهن انسان می‌تواند بیافریند و از نو خلق کند.
و چه جالب، همین الان هفت میلیارد نسخه یکتا از این ذهن در جهان وجود دارد. و باز هم همه‌ی این‌ها را در این «نقطه آبی کمرنگ» پیدا می‌کنی! «یک نقطه در نقطه‌ی آبی کمرنگ»
