طبق گزارش مرکز آمار ایران حدود ۳۴ درصد خانواده‌های ایرانی تک فرزند هستند. تربیت و بزرگ کردن کودکی که خواهر و برادری ندارد متفاوت تر از الباقی کودکان است. باید گفت هر کودک متفاوت است و بدون توجه به تعداد خواهر و برادران، رفتار و رشد می کند. در این بخش از مجله آرموو نگاهی داریم به ۴ روش تربیتی برای خانواده هایی که کودک تک فرزند دارند.
تعامل با کودکان دیگر به اشتراک گذاری، همدلی و توانایی مقابله با مشکلات و مسائل فردی را زمانی با هم سن و سالانش در یک مکان قرار می گیرد می آموزد. فعالیت های گروهی در مهد کودک و یا کلاس های تفریحی و آموزشی در پرورش شخصیت مستقل در کودکان بسیار اهمیت دارد.
حتی اگر فرزند شما خواهر و برادر نداشته باشد، نزدیک شدن به کودکان فامیل، همسایگان و دوستان خوب می توانند همان نوع پیوند را فراهم کنند.
وقتی کودک دیگری در کنار فرزندتان وجود ندارد، نگذارید کودک با بزرگسالان دوست شود. همیشه با قرار دادن حد و مرز لازم از این اتفاق جلوگیری کنید.
هنگامی که ۳ یا ۴ کودک دارید، ممکن است کارهایی را تقسیم کنید تا به پایان برسند و اسباب بازی ها جمع شوند. با وجود تنها یک کودک در خانه، ممکن است خودتان این کار را انجام دهید و نگذارید کودکتان دست به کاری بزند. مسئولیت پذیری یکی از مهمترین آموزش هایی است که والدین باید به فرزندشان بیاموزند.
بسیاری از والدین به این دلیل که تنها یک فرزند دارند، با توجه ها و حساسیت های بیش از اندازه محبت شان را به فرزندشان نشان می دهند. باید گفت توجه و محبت باید به اندازه باشد و اگر بیش از حد باشد میتواند آسیب های روحی زیادی را به فرزندتان وارد کند که در بزرگسالی خودش را نشان می دهد.
به طور معمول والدینی که یک فرزند دارند، سخت گیری های زیادی را نیز نسب به او نشان می دهند و آزادی کمتری را به او می دهند. آزادی دادن به کودکان در حد و مرز مشخص می تواند بسیار مفید باشد و باعث شود تا کودک در آینده بتواند تصمیم های درستی برای خودش بگیرد و روش زندگی کردن را به خوبی بیاموزد.
