تو گذشته‌ی نه چندان دور، وضعیت بازی‌هایی که تو سبک ریسینگ عرضه میشدند، با الان خیلی فرق می‌کرد. یه زمان سردمدار این سبک، نید فور اسپیدی (Need For Speed) بود که با هر نسخه‌ی جدیدش، طرفدارای این سبک رو هیجان‌زده می‌کرد. تو سال ۲۰۰۴،ای‌اِی (EA) یه نسخه از سری NFS رو وارد بازار کرد که واسه اولین بار تو سبک ریسینگ، یه بازی به‌صورت جدّی بخش داستانی داشت. امّا این بخش که به Career Mode معروف بود اشکالات زیادی داشت و مثل یه بخش اضافه به نظر می‌رسید. EA امّا بر خلاف این‌روزها، از اشتباهات اون بازی یعنی آندِر‌گراند ۲ (Underground 2) درس گرفت و توی تاریخ یازده نوامبر سال ۲۰۰۵، عنوانی جدید از این سری به نام ماست وانتِد (Most Wanted) رو به بازار عرضه کرد که یکی از نقاط قوّتش، بخش داستانیش بود. داستانی که با ورود شخصیت اصلی به راکپورت سیتی (Rockport City) شروع میشد. شما باید پونزده نفر از بهترین راننده‌های شهر رو شکست می‌دادید تا اسمتون تو بلک‌لیستِ معروف بازی، بالای اسمِ این راننده‌ها قرار بگیره. داستان با صحنه‌های سینماتیکی روایت میشد که گرافیک خاصّ و خیره‌کننده‌ای داشت. شما تو این صحنه‌ها اتفاقاتو از زاویه‌ی اوّل شخص تماشا می‌کردید که باعث میشد خودتونو تو دل یه داستان پر استرس فرض کنید.
رنگ‌های مرده‌ای مثل زرد و نارنجی، همه‌جای راکپورت سیتی رو فرا گرفته بود. کالبد مرده‌ی شهری که فقط با صدای لاستیک‌های راننده‌های غیر قانونی، روح توش دمیده میشد. صدای دریفت ماشین‌ها تو تمام خیابونای شهر شنیده میشد و از دست هیچکس حتّی پلیس‌ها هم کاری بر نمیومد. انگار وجود این شهر خیالی واسه‌ی این بود که آدم‌های مختلف برای رسیدن به هدفاشون باید با نهایت سرعت حرکت کنند.
اوایل بازی و رانندگی با BMW M3 اون هیچوقت از ذهن طرفدارای NFS بیرون نمی‌ره. ماشینی که با یه بدشانسی مجبور می‌شیم اونو به سرسخت‌ترین رقیبمون یعنی Razor بدیم و تا لحظه‌ی آخر بازی تو حسرت غرّش پر ابهتش انتظار بکشیم.
شکست دادن افراد بلک لیست از یک طرف، تعقیب و گریز و سروکلّه زدن با پلیس از طرف دیگه باعث شده بود یه لحظه هم تو این نسخه رنگ آرامشو نبینیم. با شکست هر کدوم از راننده‌ها باید سراغ نفر بعدی می‌رفتیم و این کارو انقدر ادامه می‌دادیم تا لحظه‌ی انتقام از Razor فرا برسه. انتقامی که تو این مورد خاص لذتش از بخشش بیشتر بود چون میراث گم شدمون باید به هر قیمتی پس گرفته میشد. حتی به قیمت این که ما تحت تعقیب‌ترین راننده‌ی شهر می‌شدیم.
بعد از درخشش خیره‌کننده‌ی Most Wanted، سری محبوب نید فور اسپید، کم کم شروع به اُفت کرد. اصرار بیجای EA به عرضه سالانه بازی، باعث لکّه دار شدن نام این سریِ محبوب شد. الکترونیک آرتز به هر دری می‌زد تا روزهای خوشِ گذشته رو تکرار کنه. اونا تو سال ۲۰۱۲ با وعده‌ی بازگشت به ریشه‌ها، یه نسخه‌ی دیگه دقیقاً با نام نسخه‌ی محبوبِ این سری یعنی Need For Speed: Most Wanted رو هم عرضه کردند ولی تنها چیزی که توش دیده نمی‌شد اثری از ریشه‌های قدرتمندِ گذشته بود.
درسته که الکترونیک آرتز با عرضه‌ی این بازی، اعتبار نامِ Most Wanted رو تا حدودی خدشه‌دار کرد. ولی اگه جزو کسانی هستید که سال ۲۰۰۵ پشت فرمونِ ماشین‌های Most Wanted رانندگی می‌کردید، امکان نداره اون روزها و تعقیب و گریزهای نفس‌گیر این نسخه‌ی خاطره انگیز از یادتون بره.
پی‌نوشت : این نوشته قبلاً در قسمت هفتم سری جدید برنامه "کافه بازی" در تاریخ ۹۸/۹/۲۹ از شبکهی دو صدا و سیما پخش شده.
