
فکر میکنم اشتباه ما این بوده که تمام تلاشمون رو کردیم برای رسیدن به چند دقیقه شادی. شاید اصلا خوشحالی جایی در این دنیا نداشته باشه!
شاید یک غم عمیق بر این شادیهای سطحی ارجح باشه...
فکر میکنم غم و ناامیدی همون چیزی هست که باعث رشد و تعالی میشه. چیزی که به وقتش مثل یه محرک برای تفکر و به وقتش مثل یه مسکن آرامشبخش عمل میکنه!
مردم تمام عمرشون رنج میکشن تا به مدت کوتاهی شادی و آسودگی دست پیدا کنن و این در بلندمدت حاصلی جز پوچی نداره.
فکر میکنم چیزی که ما میخوایم غم هست نه شادی؛ یک غم بزرگ برای غرق شدن..!
// پنج از شش