مانیتول نوعی کربوهیدرات به نام الکل قند یا پلیول است.
مانیتول حاوی حدود 60 درصد کالری کمتر از شکر است و نصف شیرینی آن است.
مانیتول به طور طبیعی در قارچ های تازه، جلبک های قهوه ای، پوست درختان و بیشتر میوه ها و سبزیجات وجود دارد.
مانیتول به صورت تجاری برای استفاده در پوشش های شکلات، شیرینی ها و آدامس ها تولید می شود.
ایمنی مانیتول توسط مقامات بهداشت جهانی تایید شده است.
مانیتول، زمانی که به مقدار زیاد خورده شود، می تواند باعث ناراحتی دستگاه گوارش شود.
مانیتول (با تلفظ ma-nuh-tall) نوعی کربوهیدرات به نام الکل قند یا پلیول است که ترکیبات محلول در آب هستند که به طور طبیعی در بسیاری از میوه ها و سبزیجات وجود دارند. مانیتول همچنین به صورت تجاری برای استفاده در پوشش های شکلات، شیرینی ها، آدامس ها، پودرها و قرص ها تولید می شود تا بدن، شیرینی، طعم و بافت خنک کننده را ارائه دهد. همچنین به دلیل حداقل توانایی آن در جذب آب به عنوان یک عامل ضد جوش نیز مفید است.
ایمنی مانیتول توسط مقامات بهداشتی در سراسر جهان از جمله سازمان بهداشت جهانی، اتحادیه اروپا و کشورهای استرالیا، کانادا و ژاپن مورد بررسی و تایید قرار گرفته است. سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) نیز مانیتول را بی خطر می شناسد.
در حالی که ایمنی مانیتول (و سایر الکل های قند) به خوبی مستند شده است، زمانی که مقدار زیادی از الکل های قند (مانند مانیتول و سوربیتول) خورده شود، می تواند باعث ناراحتی دستگاه گوارش، از جمله گاز، نفخ و اسهال شود. در نتیجه، غذاهای بسته بندی شده حاوی مانیتول یا سوربیتول باید روی برچسب خود هشداری در مورد اثرات ملین بالقوه داشته باشند.
مانند اکثر الکل های قندی، مانیتول نه به شیرینی قند است و نه به اندازه قند کالری. مانیتول تقریباً نصف شکر شیرین است و در هر گرم حدود 60 درصد کالری کمتری دارد (1.6 کالری برای مانیتول در مقایسه با 4 کالری برای شکر).
اما سهم مانیتول در سلامتی فراتر از کالری است. دو حوزه ای که الکل های قندی به دلیل اثرات مثبتشان شناخته شده اند، سلامت دهان و دندان و تاثیر بر قند خون است.
الکل های قند، از جمله مانیتول، به طرق مختلف برای سلامت دهان مفید هستند. در درجه اول، آنها "دوست دندان" در نظر گرفته می شوند زیرا غیر پوسیدگی زا هستند: به عبارت دیگر، آنها در تشکیل حفره نقشی ندارند. عمل جویدن همچنین با تحریک جریان بزاق از دندان ها در برابر باکتری های ایجاد کننده حفره محافظت می کند. افزایش بزاق و خواص غیر پوسیدگی زا (همراه با شیرینی و طعم خنک) دلیل استفاده از الکل های قندی مانند مالتیتول، مانیتول، سوربیتول و زایلیتول در آدامس های بدون قند است. به دلیل این ویژگی ها، FDA مانیتول و سایر الکل های قندی را برای سلامت دهان و دندان مفید می شناسد.
مانند سایر الکل های قند (به استثنای اریتریتول)، مانیتول حاوی کالری به شکل کربوهیدرات است. مانیتول به آرامی و به طور ناقص از روده کوچک ما جذب می شود. مانیتول باقیمانده به روده بزرگ ادامه می‌یابد، جایی که متابولیسم آن کالری کمتری به همراه دارد. به همین دلیل، مصرف مانیتول (در مقایسه با مقدار مساوی قند) ترشح انسولین را کاهش می دهد که در نتیجه به پایین نگه داشتن سطح گلوکز خون کمک می کند.
حداقل نیازی برای مصرف مانیتول وجود ندارد. مصرف بیش از حد ممکن است باعث ناراحتی دستگاه گوارش از جمله نفخ، گاز و اسهال شود. اما این اثرات ممکن است برای همه یکسان نباشد. بنابراین، FDA به بیانیه برچسبی در مورد اثرات ملین بالقوه برای غذاهایی که ممکن است منجر به مصرف 20 گرم مانیتول در روز شود، نیاز دارد.
برای کسانی که از رژیم غذایی با الیگوساکاریدهای قابل تخمیر کم پیروی می کنند، دی ساکاریدها مونوساکاریدها و پلی ال ها (FODMAP)، منابع غذایی مانیتول نظارت می شود زیرا مانیتول نوعی پلیول است.
الکل های قند به طور طبیعی در گیاهان مختلف در نتیجه فتوسنتز تولید می شوند. مانیتول به طور طبیعی در قارچ های تازه، جلبک ها (به ویژه جلبک های قهوه ای) و پوست درخت خاکستر مانا یافت می شود. همچنین به مقدار کم در اکثر میوه ها و سبزیجات (مانند کرفس، زیتون، پیاز و کدو تنبل) یافت می شود.
مانیتول علاوه بر اینکه در غذاهای کامل یافت می شود، به صورت تجاری برای کمک به کاهش کالری قندهای موجود در غذاهای بسته بندی شده تولید می شود. رایج ترین کاربرد آن در آدامس ها است، هم به عنوان شیرین کننده و هم به عنوان پودر برای جلوگیری از چسبیدن تکه های آدامس به بسته بندی و ماشین آلات آن. مانیتول همچنین به دلیل نقطه ذوب بالا و حفظ رنگ در دماهای بالا، جزء مفیدی در پوشش شکلات برای بستنی و شیرینی است.
