استوژیت

خیلی وقت اتفاق هات ساعت ها و حتی دقیقه ها اون جوری که ما برنامه ریزی می کنیم پیش نمیرهه و من این روز ها هر بار بیشتر از قبل این و میفهمم . با قاطعیت میگم که روزی نیست که برای من بدون فکر کردن به تو بگذره ؛ ی روز هایی به این فکر میکنم که چیکار کنم بفهمی من چیزی و نباختم ی روز هایی می خوام باور کن تمومه و ی روز هایی انقدر دلتنگت هستم که فقط دلم می خواد بغلت کنم ... شاید درستش هم همینه، عشق چیز پیچیده ای پس گذشتن ازشم به همین سادگی ها نیست ...

ولی وقتی که بر می گردم و به یکسال پیش خودم نگه میکنم میبینم که من الان خیلی خوشحال ترم خیلی حالم بهتره با اینکه ندارمت .

چیزی که من فهمیدم اینکه درد نداشتن خیلی بهتر از درد ترس از دست دادنه . پس خوشحالم که ندارمت ، که ندارمت که بخواد فکر نداشتنت بشه دار و ندار من از دنیا ، دنیایی که اول و اخرش تویی :))

پ ن

استوژیت یک بازی گروهی هستش، با یک سری کارت شکل دار شروع میشه که هر کدوم یک رخداد و نشون میدن و جالبیش اینکه هر عکس برای هر فرد یک معنی خاص داره ؛ بازی از اینجا شروع میشه که به هر فرد یک سری عکس داده میشه و توی هر دست باید یک عکس و انتخاب کنید که توی دست خودتون هست و ی جمله که ازش برداشت می کنید و بگید بعد هر نفر ی کارت میاره پایین کارت ها قاطی میشه و بعد روی زمین چیده میشه و شرکت کننده ها باید حدس بزنن اون جمله برای کدوم کارته ؛ بر خلاف چیزی که فکر میکنید این بازی اصلا ساده نیست و می تونه ۱۰ تا آدم بزرگ رو برای ۱۰ ساعت میخ کوب کنه و جالبیش برای من اینجاست که کارت ها عوض نمیشن اونا یک سری تصویر ثابت هستن ولی هر بار هر فرد روایت خودش رو از کارت ها داره و این بازی رو منحصر به فرد میکنه . ما آدم های یکسانیم به داستان های متفاوت که خودمون اونا رو خلق میکنیم

برای شما چه کلمه و داستانی با بقیه فرق داره ؟ برای من عشق