یه زمانی خیلی دلم میخواست آدم مهمی باشم به عبارت دیگه دوست داشتم مشهور هم باشم.دوست داشتم پول زیاد مدرک بالا و بدن سیکس پک هم داشته باشم.دلم میخواست کارآفرین هم باشم همزمان برای خودم داشتن مهارت بالایی در هنرهای رزمی رو هم به چشم میدیدم.دلم میخواست بتونم تو روان شناسی هم صاحب نظر باشم.از طرفی سفرهای زیادی هم رفته باشم.عکاس خوبی هم باشم و بتونم فیلم هم نقد کنم.رمان هم بتونم بنویسم و کتابهای زیادی هم خونده باشم....
این لیست رو اگه بخوام بنویسم سر به ناکجاآباد میزنه.
حالا تو سن ۴۱ سالگی فهمیدم یه آدم نمیتونه تو همه چی خوب باشه عالی بودن پیشکش!وقتی فهمیدم خوب که نه تو خیلی از این زمینه ها مطلقا هیچی نمیدونم باعث شد تصویری که تو ذهنم از خود دروغین ساخته بودم خراب بشه....
حالا که پاهام داره روی زمین واقعیت قرار میگیره میفهمم من یه آدم خیلی معمولی بودم....الان از این معمولی بودنم لذت میبرم....
