بعد از پست پارسال که درباره ترس از نوشتن منتشر کردم، خیلی دنبال علت این موضوع گشتم و بهش فکر کردم.
نمیدونم چی شد و چه جوری ولی بالاخره به این نتیجه رسیدم که ریشه مشکل از کمبود مطالعه است.
برای همین شروع کردم به خوندن هرچی کتاب بود که دم دستم بود، از رمان و طنز گرفته تا فلسفه و روانشناسی.
ناگفته نمونه که تا همین چند وقت پیش فکر میکردم خوندن رمان وقت تلف کردنه و دستم به خوندن این کتابا نمی رفت.
اما دیدم که اینجوری نمیشه و خودم رو مجبور کردم به خوندن رمانهای نویسنده های ایرانی و غیرایرانی واتفاقا از بعضیاش هم خوشم اومد.
در حال بلعیدن مطالب کتاب ها بودم که آقای پارسا کاکویی توی یکی از استوریای پیجشون دوره ای رو معرفی کردن که درباره بازاریابی محتوایی و مبحث استراتژی محتوا بود.
اینجا بود که با باشگاه محتوا و آقای آیدین داریان آشنا شدم.
احساس کردم که موقعیتی پیدا شده تا بتونم تو مسیری بیافتم که هم به علاقه ام که نوشتنه برسم و هم از نظر کاری و شغلی خیلی تخصصی روی موضوعی کار کنم.
برای ورود به دوره باید یه متن ۵۰۰ کلمه ای درباره اینکه «چرا میخوایم بازاریای محتوایی یاد بگیریم» مینوشتیم و برای باشگاه محتوا میفرستادیم.
تاکید باشگاه بر این بود که متن باید کاملاً از نظر محتوا بکر و از دل باشه و از جای کپی نشده باشه.
من هم متنی رو نوشتم و در مورد ترسم از نوشتن و آرزوهام در این زمینه تعریف کردم و برای باشگاه محتوا فرستادم.
بعد از چند روز پیام اومد که نوشته ام برای مصاحبه قبول شده. راستش خودم باورم نمیشد.
خلاصه بعد از انجام مصاحبه آنلاین، به عنوان نفر ۳۰ ام فصل ششم ثبت نام کردم و آموزش شروع شد.
از جلسه اول آقای داریان به ما گفتن که ما باید یک کتاب الکترونیک به عنوان پروژه پایانی بنویسیم و تحویل بدیم.
واویلا! حالا من باید چطوری با این تجربه کم تو نوشتن این پروژه رو انجام بدم؟؟؟
یه مهارتی که تو این سالهای کار و یادگیری به دست آوردم اینه که قدم به قدم جلو برم و زیاد به آخر کار فکر نکنم.
خودم رو در اختیار آموزشها قرار دادم و سعی کردم اعتماد به نفسم رو حفظ کنم.
بالاخره بعد این همه صغری و کبری که چیدم میخواستم به اینجا برسم که با راهنمایی ها و نکات مربیهای وکمک مربیها باشگاه محتوا، دو مقاله از ابیوک رو نوشتم.
ماجرای عنوانهای کتاب و چطوری نوشتن دوتا مقاله اول رو تو پست بعدی براتون تعریف میکنم
