سلام به شما دوستان عزیز
{قسمت اول رادیو برنامه ریزی }
“بحث آنالیز اهداف یابررسی برنامه ریزی، وهدف گذاری”
یک اشتباه بسیار بزرگی که افراد مرتکب می شوند این است که، یک هدفی را میگذارند، وهرروز به آن نگاه می کنند. بررسی میکنند آنرا که چه کرده اند وچه اتفاق هایی افتاده است.
این حرکت؛ شاید درظاهر حرکت خوبی باشد ، که ما کارهایمان را مورد بررسی قرار می دهیم وتحت نظرماست، اما،درعمل این کار بسیار غلط است.چرا؟؟؟ چون معمولا ما اهدافی که قرار می دهیم،اگر هدف درستی باشد، هدف چهارچوب داری باشد ،که این موضوع را حتما در یک وبینار، ویدئِو آن را دراختیاراتان قرار می دهیم؛آنجا درموردش صحبت می کنیم که هدف خوب:
هدفی است که ترس دارد/ هدفی است که بزرگ است/ هدفی است که مارا وادار می کند بیشتر تلاش بکنیم، بیشتر کارو کوشش کنیم(اهداف خوب ازین جنس هستند) و وقتی این مدل اهداف را در زندگی و کسب و کار داریم برای ما بسیار اهمیت دارد که تا آخر با انرژی حرکت کنیم و در بین راه اشتباهات خودمان را پیدا و رفع کنیم. اما چطور می شود که افراد زیادی در بین راه فعالیت خود را رها می کنند؟ مگر اهداف ما بزرگ نبودند؟
به طورمثال:
“فرض کنید که من یک شخص مبتدی هستم و تازه شروع به هدف گذاری و برنامه ریزی برای مدرس شدن کردم،هیچ سایتی ندارم،نه 3تا مجموعه دارم، نه 3تادفتر دارم، یعنی فرض کنیدهیچی ندارم.برای “گام اول شروع میکنم به بحث آموزش و تدریس” اتفاقی که می افتد این است که من هدفی را مشخص میکنم که یک آموزگار خوب باشم، یک دفتر داشته باشم، یک شعبه ای داشته باشم،ی ک تعدادی مخاطب داشته باشم، چندجلسه سمینار برگزار کنم، و با تعداد زیادی از افراد ارتباط بگیرم، تعداد زیادی جلسات مشاوره داشته باشم، سایت من خیلی فروش داشته باشد.و هزاران مورد دیگر، اگر همه ی این اتفاقات بیُفتد؛بین 2الی 3سال زمان خواهد برد. حالا با دید شما در نظر بگیرید کسی که هنوز سه ماه از فعالیتش نگذشته چه دستاوردی کسب کرده؟ چقدر با هدف نهایی فاصله دارد؟ و نکته وحشتناک کار اینجاست که بعضی افراد عکس های هدف خود را به دیوار زده و هر روز به آن نگاه می کنند، دقیقا مثل این است که شما هر روز مشتی به صورت خود بزنید چون آن عکس برای چندین سال آینده می باشد و بسیار کم هستند کسانی که تحمل صبر چندین ساله را داشته باشند چون مغز ما توانایی تحلیل کار مرکب ( فعالیتی که هر روز درصدی موفقیت دارد و بسیار کم است ) را ندارد و نیاز به غذای بین راهی ( موفقیت های زود بازده ) دارد .
چه بلایی بر سر بررسی غیر کارشناسی می آید؟
مسئله ای که درون من بوجود می آورد حس بدی است،حس ناامیدی است،حس اینکه تغییری نکردیم بعد از تلاش هاوزحمات فراوان ، برای بعضی افراد از این شاخه به آن شاخه پریدن رخ می دهد و برای بعضی هم به مرور زمان فراموشی برنامه ریزی و خداحافظی با اهداف.
رفتار حرفه ای با آنالیز اهداف و برنامه ریزی چگونه است؟
ابتدا نتیجه تحقیقات نشریه francis online را برای شما بگویم که آمارها نشان می دهد از سال 2010 یکی از پنج فاکتور مهم موفقیت در برنامه ریزی و رسیدن به اهداف شخصی و سازمانی ، بررسی روند برنامه ریزی می باشد، پس این موضوع را اصلا دست کم نباید گرفت
این موضوع خیلی خیلی مهم است شما وقتی اهدافتان را تعیین می کنید،در داخل سیستم خودتان برایش برنامه ریزی می کنید.آن اهداف را کنار میگذارید، وزمان بررسی آن هدف حداقل 6ماه بعداز گذاشتن آن هدف است، البته که بعد از شش ماه هم، فقط صرف آگاهی خودتان آن اهدافتان را بررسی می کنید که چقدر پیشرفت کردید.وگرنه نباید از خودتان انتظار رخ داد اتفاق یا رویداد، خاصی داشته باشید.
اگر انجام نداده اید چرا؟ مشکل کجا بوده؟آنهارا مورد بررسی قرار میدهید.
«بحث آنالیز برروی اهداف نیست/بلکه آنالیز برروی برنامه ی خودمان است که عزت نفس خودمان،وهمچنین اعتماد به نفس وحس وحال خودمان رابالا نگه داریم.تا بتوانیم کاررا ادامه دهیم.» این یکی از حفره های بزرگ است برای افرادی که خودشان را بازنده می دانند و روحیه خود را ازدست می دهند. وخیلی از کسب وکارها هستند که در یک سال اول ازبین میروند
ویکی از علت های بزرگش هم این ماجرا هست.
خب دوستان عزیز این اولین قسمت از رادیو برنامه ریزی بود که تقدیم شما شد و سعی کردیم به این نکته توجه کنیم که لزوما بررسی اهداف کمکی به ما نخواهد کرد و اگر به صورت حرفه ای این کار انجام نشود نتیجه ای در بر نخواهد داشت.
