اول گلایه میکنم بعد که میبینم اتفاقی نیافتاد به خودم روحیه میدم. نمیشه از همون اول به خودم روحیه بدم. احساس حماقت میکنم. مگه میشه توی این شرایط روحیه داشت؟نه. نمیشه. باید خول باشی.
پس داد بزنین. گلایه کنین. غر بزنین. گریه کنین. بدبختی ها و سختی هاتون رو یاد خودتون بندازین. به خودتون بگین که چقدر همه چی تباح شده. افسرده بشین. استرس و اظطراب ۲۴ ساعته رو با خودتون اینور و اونور بکشین. بعد از همه ایناست که راهی نمیمونه جز اینکه با خودتون مهربون باشین. جز اینکه به خودتون حق بدین عصبی باشین. به خودتون حق میدین افسرده شین. به مغزتون حق میدین که از کار بیافته. به زندگی حق میدین که حسی مثل دویدن توی تاریکی داشته باشه. آره ما با گا رفتیم و هنوزم داریم میریم. و میریم. با همین سختی ها. قبلا با هر اتفاقی میخواستم کارم و تموم کنم. الان میخوام بعد این سیاهی رو ببینم. این همه کونم پاره نشد که دیگه بخوام به تموم کردن کار خودم فکر کنم. من بعد این تاریکی رو میبینم. میدوم سمت تاریکی. من فردای این روز رو بیاد ببینم. حتی اگر میخواد تاریکتر از این باشه. هیچ تضمینی هم نیست که نباشه. قبلا به خودم میگفتم زندگی نکردم. آخه کی زندگی کرد؟کی زندگی کرد که من دومیش باشم؟؟؟
من فردا رو میبینم. هرچی که باشه. سخت تر از این. سرد تر از این. ناامیدی هم یه قسمت از زندگی. عین همین که شکست هم قسمتی از زندگیه. ج ا هم قسمتی از تاریخ این سرزمین. حتی اگر ۱۰۰ سال دیگه هم طول بکشه(بیا👍) فقط یک قسمت خیلی کوچیک از تاریخ این سرزمین. همه اش نیست. نمیگم باقیش گل و بلبله. یعنی اصلا مهم نیست.
گلایه میکنم. غر میزنم. توی سکوت گریه میکنم. سرم و بین دوتا دستم میگیرم و فشار میدم تا شاید از دردش کم بشه. و بازم ادامه میدم. فردا بازم همین کارها رو میکنم. افسرده میشم. دیوووووونه میشم ولی بازم پا میشم.
مرگ و میبینم و دنبالش میکنم. جوری که انگار مرگ منم و اون زندگی. داد میزنم. داد میزنم. توی سرم مشت میندازم به هر سمتی. به هرکسی. مشت هامو به هرسمتی پرتاب میکنم. توی تاریکی توی سرم مشتم هام و پرتاب میکنم. شب که برمیگردم مادرم و بغل میکنم. فردا بازم همین هارو تکرار میکنم.
ادامه میدم با درد. ادامه میدم با ناامیدی. ادامه میدم با گریه. ادامه میدم با افسردگی. ادامه میدم با بی پولی. ادامه میدم با ترس. ادامه میدم با اینکه میبینم جوونیم برنمیگرده. ادامه میدم. به خودم سرکوفت میزنم و ادامه میدم. از خودم نفرت پیدا میکنم و ادامه میدم. قلبم از سنگ میشه و ادامه میدم.
من فردا رو باید ببینم.
غر میزنم. میشکنم. تا میشم. له میشم و ادامه میدم. من جنون آزادی داریم. من جنون رسیدن دارم.
جا نمیزنم. ادامه میدم.
ادامه بده هموطن 🫂
