یکی از راه های تشخیص چای با کیفیت و ارگانیک اینه که چای رو بریزین کف دستتون، چند ثانیه ها کنید و بعد بو بکشین. اگه بو نمی داد یعنی اسانس داره و طبیعی نیست. اگه عطر سوختگی می داد یعنی موقع خشک شدن زیاد حرارت دیده و سوخته. اگه عطر خوبی نداشت شاید به این دلیله که به اندازه کافی حرارت ندیده و خام مونده. به طور خلاصه عطر چای مرغوب و ممتاز باید شما رو مست کنه و هیچ عطر اضافه و ناآشنایی نباید ازش به مشام برسه.
راه دیگه تشخیص چای درجه یک اینه که چایی که شما تو لیوانتون می ریزید نباید کدر باشه و باید کاملا شفاف باشه. اگه کدر باشه یعنی خاک داره و کیفیت خوبی نداره.
در آخر اینکه چایی که رنگ و اسانس نداره، بعد از گذشت چند ساعت همچنان رنگش یکدست باقی می مونه.
کیفیت چای به دسته بندی درست برگ ها و خالص بودن این دسته بندی بستگی داره. با کیفیت ترین چای ها به ترتیب ساچمه (غنچه چای)، سرگل (برگ های بالایی چای) و ممتاز (کل برگ های چای به صورت مخلوط در فصل بهار) هستن. هر چقدر این سه نوع چای خالص باشن و با چای های بی کیفیت مثل قلم و شکسته مخلوط نباشن، عطر و طعم بهتری دارن.
دقت کنین هنگام دم کردن چای از آبی استفاده کنید که کلر نداشته باشه چون به شدت روی طعم اون تاثیر بد می ذاره. ترجیحا از آب معدنی برای دم کردن چای استفاده کنید. چای رو داخل قوری چینی دم کنید. دم کردن چای تو قوری فلزی روی طعم و ترکیبات اون تاثیر می ذاره. برای چای بدون رنگ مصنوعی و اسانس، به ازای هر نفر یک پیمانه چای بریزین و آب جوش رو به قوری اضافه کنید. حواستون باشه چای تو قوری نباید بجوشه بلکه باید با گرمای غیر مستقیم بخار آب دم بکشه. چایی که اسانس و رنگ نداره دیر دمه و باید 20 دقیقه دم بکشه تا آماده نوشیدن بشه.
