مسابقه دادن در پیستهای خیابانی یکی از هیجانانگیزترین رقابتها است و فرمول یک هم از این قاعده جدا نیست. این مسابقات در شهرهای مختلف جهان برگزار میشود و رانندگان روی پیستهای مشهوری مانند موناکو و سنگاپور مسابقه میدهند. اما پیستهای خیابانی چالشهای خاص خود را دارند. پیچهای تند، مسیرهای باریک، سطح ناهموار و شرایط غیرقابلپیشبینی آبوهوا تنها بخشی از چالشهایی است که رانندگان باید با آنها روبهرو شوند.
در این مطلب، بهصورت دقیقتر به چالش های مسابقه در پیست خیابانی میپردازیم و بررسی میکنیم که چرا برخی رانندگان در این نوع پیستها عملکرد بهتری دارند. با شناخت خطرات پیست خیابانی فرمول یک، درک بهتری از مهارت و دقت موردنیاز برای موفقیت در فرمول یک بهدست میآورید و از تماشای این مسابقات لذت بیشتری خواهید برد. پس تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.
پیست خیابانی نوعی مسیر مسابقه است که روی خیابانهای عمومی و داخل شهر ساخته میشود. این نوع پیست برای ایجاد رقابتهای هیجانانگیز و پرچالش طراحی میشوند. هر پیست خیابانی طراحی خاص خود را دارد و شامل مسیرهای صاف و طولانی، چندین پیچ تند و سطوح ناهموار است.
مشهورترین پیست خیابانی در فرمول یک، گرندپری موناکو است. این پیست بیش از ۸۰ سال قدمت دارد و یکی از معتبرترین مسابقات این رقابتها بهشمار میرود. از معروفترین پیستهای فرمول یک جهان میتوانیم به گرندپری برزیل، گرندپری مکزیک و گرندپری سنگاپور اشاره کنیم.
بیشتر بخوانید: تفاوت پیست دائمی و شهری
پیستهای خیابانی شبیه پیستهای معمولی نیستند. در نتیجه مسابقات آنها با جذابیت بیشتری دنبال میشود. البته این پیستها با مجموعهای از چالشها همراه هستند. در ادامه به مهمترین چالش های مسابقه در پیست خیابانی اشاره کردهایم:
وجود دستاندازها و چالهها در خیابانهای داخل شهر طبیعی است. این چالهها برای خودروهای معمولی که با سرعت متوسط حرکت میکنند مشکلی ایجاد نمیکند. اما برای خودروهای فرمول یک، حتی یک ضربه کوچک هم میتواند باعث آسیب شود. همین چالهها و مسیرهای ناهموار باعث تغییر جهت توسط رانندگان میشود.
مسابقهدادن در پیستهای خیابانی چالش بیشتری از پیستهای عادی دارد. رانندگان باید از بین پیچهای تند عبور و در خیابانهای باریک حرکت کنند و با دستاندازها و چالههای مسیر کنار بیایند. بنابراین، اگر راننده نحوه تنظیم خودرو برای پیست خیابانی را بهخوبی انجام ندهد، احتمالا کنترل خودرو را از دست خواهد داد.
بیشتر بخوانید: چرا پیست مونزا سریعترین پیست F1 است
خیابانهای شهری در طول سال، مستعد تجمع گردوغبار و آلودگی هستند. این شرایط باعث میشود که چسبندگی خیابان کمتر شود و تایر خودروها نتوانند بهخوبی با جاده تماس داشته باشند. بههمین دلیل، رانندگان مجبورند از فاصله ترمزگیری طولانیتری استفاده کنند. علاوهبراین، خطوط سفید روی جاده در هنگام باران بسیار لغزنده و خطرناک میشوند. حتی رانندگان با تایرهای مخصوص شرایط بارانی، احتمالا در حفظ کنترل و چسبندگی خودرو با مشکل مواجه شوند.
یکی از ویژگیهای پیست خیابانی در فرمول 1، کمبود فضا است. این پیستها در خیابانهای باریک و فشرده قرار دارند و مسابقه در نزدیکی دیوارها و خانهها برگزار میشود. در نتیجه برخی رانندگان ممکن است با دیوارها برخورد کنند. همچنین نبود فضای کافی برای خروج اضطراری، توقف در پیتاستاپها را سخت میکند. گاراژهای کوچک هم باعث شدهاند تیمها بخشی از زمان ارزشمند خود را از دست بدهند.
پیستهای خیابانی بهخاطر پیچهای تندشان مشهور هستند. رانندگان باید کنترل دقیقی روی خودرو داشته باشند تا از پیچ عبور کنند. همچنین باید حواسشان به خودروهای دیگر باشد تا تصادف نکنند. پس چالش های دید راننده در پیست خیابانی زیاد است. رانندگان در پیستهای خیابانی باید هنگام سبقت یا پیچیدن با احتیاط عمل کنند.
بیشتر بخوانید: مقایسه پیست مونزا، باکو و جده از نظر سرعت
ازآنجایی که پیستهای خیابانی در خیابانهای شهری ساخته میشوند، طبیعی است که مخالفت مردم را بههمراه داشته باشد. این پیستها مسیرهای رفتوآمد روزمره را مختل میکنند و برای چند روز باعث افزایش ترافیک شوند. مردم برای چند هفته خیابانها را خالی میکنند تا مسابقات فرمول یک برگزار شود. برای مثال گرندپری میامی مجبور شد محل برگزاری خود را تغییر دهد، چون مشکلات ترافیکی باعث نارضایتی عمومی شده بود.
مسابقات فرمول یک بدون سبقتهای هیجانانگیز معنا ندارد. اما در پیستهای خیابانی فرصتهای زیادی برای سبقتگرفتن نیست. خیابانهای کوچک و باریک فضای زیادی برای این کار ندارند. برخی پیستهای خیابانی، مانند آلبرت پارک، فضای خود را بهگونهای تغییر میدهند تا سبقتگرفتن آسان شود. برای اطلاع از سرعت پیستهای مختلف مطلب «کدام پیستها بیشترین سرعت را دارند؟» را بخوانید.
بیشتر بخوانید: معروف ترین پیست های شهری
آمادهسازی یک پیست خیابانی فرایندی دقیق و طولانی است. اما ازآنجاییکه این پیستها روی خیابانهای شهری ساخته میشوند، زمان آمادهسازی برای برگزارکنندگان کوتاه است. احتمالا پیست بهخاطر زمان کم در برخی نقاط خراب شود. در نتیجه برگزارکنندگان مجبور هستند تا آخرین لحظه روی زمانبندی فشار بیاورند تا پیست آماده مسابقه شود.
پیستهای خیابانی در دل شهر قرار دارند. در نتیجه هر لحظه ممکن است تحتتاثیر باران، باد یا تغییرات ناگهانی هوا قرار بگیرند. این شرایط میتواند مسیر را لغزنده و رانندگی را سختتر کند. پس چالشهای ترمزگیری هم در پیست خیابانی وجود دارد.
برای آمادگی در پیستهای خیابانی، باید رانندگان هم در داخل پیست و هم خارج از آن مهارتهای خود را تمرین کنند. تمرکز اصلی رانندگان روی تکنیکهای پیچیدن و ترمزگیری است تا بتوانند از پیچهای تند بهصورت ایمن و دقیق عبور کنند. قطعا تاثیر نوع پیست بر لاستیک و ترمز خودروهای فرمول یک هم مهم است. رانندگان خارج از پیست هم باید نقشه مسیر را بررسی کنند و با انواع سطحهای مختلفی که احتمالا با آنها روبهرو خواهند شد، آشنا شوند.
همچنین رانندگان باید تغییرات آبوهوایی را در نظر بگیرند و سبک رانندگی خود را مطابق شرایط تنظیم کنند. بهعنوان مثال، هوای بارانی میتواند سطح پیست را لغزنده کند و کنترل خودرو را دشوارتر شود. بنابراین تطبیقپذیری با شرایط مختلف از کنترل دما و سایش تایر در پیست خیابانی بسیار مهم است. در نهایت، رانندگان باید به حضور سایر خودروها و رفتار رقبا هم توجه داشته باشند.
پیستهای خیابانی با هیجان و جذابیت خاص خود، از پیستهای پرچالش برای رانندگان فرمول یک هستند. پیچهای تند، مسیرهای باریک، سطح ناهموار، تغییرات آبوهوایی و امکانات محدود چند مورد از چالش های مسابقه در پیست خیابانی هستند. موفقیت در این پیستها نیازمند ترکیبی از مهارت، تجربه، تطبیقپذیری، تمرکز و استقامت ذهنی است. طرفدار مسابقات کدام پیستها هستید؟ فکر میکنید مسابقههای پیستهای شهری و خیابانی جذابتر هستند یا پیستهای دائمی؟
پیستهای خیابانی بهدلیل پیچهای تند، مسیرهای باریک، سطح ناهموار و نزدیکی دیوارها خطرناک هستند.
برخورد با دیوارها یا از دستدادن کنترل خودرو در پیچهای تند بهدلیل چسبندگی کم مسیر بزرگترین خطر پیست خیابانی است.
بله؛ باریکی مسیر و نبود فضای کافی باعث میشود فرصت سبقتگیری کمتر باشد.
