نکات کلیدی این مطلب:
کلینیک روانشناسی و مشاوره آوان – احتمالاً این جمله قدیمی را شنیده اید که “اگر حرف خوبی برای گفتن ندارید، اصلاً چیزی نگویید.” اگرچه این جمله کلیشه‌ای است، اما قطعاً لحظاتی وجود دارد که برخی از افکار، نظرات یا مشاهدات ناگفته باقی می‌مانند تا از درد یا درگیری های غیرضروری جلوگیری شود. این استراتژی می‌تواند بیشتر از اینکه فایده داشته باشد، ضرر داشته باشد، در واقع برخی مسائل وجود دارند که اگرچه بیان آنها دشوار است، اما همیشه باید آشکارا در مورد آنها صحبت کرد.
در این مطلب به سه مورد از این دست مسائل اشاره می‌کنیم و به این می‌پردازیم که چرا باید آنها را به جای نگه داشتن در درون، ابراز کرد.
وقتی از شریک زندگی خود ناراحت هستید، مخفی کردن ناراحتی بسیار آسان است، به خصوص اگر موضوعی جزئی باشد. ممکن است از شروع دعوا بر سر چیزی که مهم به نظر نمی‌رسد بترسید یا احساس کنید که ارزش ذکر کردن ندارد. در نتیجه، ممکن است درمان خاموش را انجام دهید، یعنی کنار بکشید یا به سادگی از گفتگو اجتناب کنید. با این حال، همانطور که به خوبی می‌دانیم، ناامیدی های حل نشده ناپدید نمی‌شوند. آنها فقط در زیر سطح عفونت می‌کنند.
پژوهشی که در سال 2022 انجام شد، روشن کرد که چرا ما وسوسه می‌شویم از بحث در مورد شکایات خود اجتناب کنیم. بر اساس پژوهش انجام شده، افراد اغلب به دلایل زیر سکوت می‌کنند:
در حالی که این دلایل ممکن است معتبر به نظر برسند، اما در نهایت راحتی فعلی شما را بر رفاه رابطه ترجیح می‌دهند. استفاده از سکوت برای مقابله با مشکلات ممکن است به طور موقت از تعارض جلوگیری کند، اما به ندرت منجر به حل مشکلات میشود. در واقع، وقتی از نظر عاطفی کناره گیری می‌کنید، تنها باعث ایجاد سردرگمی و اضطراب شریک زندگی‌تان می‌شوید و حتی ممکن است متوجه نشود کدام کار اشتباهش باعث ناراحتی شما شده است.
در نظر بگیرید که وقتی در حال درمان خاموش هستید چه احساسی دارید. شما در تاریکی رها شده‌اید و در این فکر هستید که چه مشکلی پیش آمده است و چرا شریک زندگی‌تان دور به نظر می‌رسد. این فقدان ارتباط می‌تواند باعث شود مسائل کوچک بسیار بزرگتر از آنچه در واقعیت هستند احساس شود. در عوض، بسیار سالم‌تر است که نگرانی‌های خود را مطرح کنید. مهم نیست چقدر جزئی به نظر می‌رسند.
این رویکرد دری را به روی گفتگوی سازنده باز می‌کند که در آن هر دوی شما می‌توانید با هم به گفتگو در خصوص مشکل بپردازید، نه اینکه بگذارید مشکلات و مسائل در سکوت بجوشند. با صحبت کردن، هم به شریک زندگی خود و هم به رابطه احترام می‌گذارید و از آن بهتر، به همسر خود فرصت می‌دهید تا احساسات شما را درک کند و به آنها پاسخ دهد. (پیشنهاد میشود مطلب تقویت رابطه با تکیه بر ناراحتی را مطالعه کنید.)
هرکسی لحظاتی دارد که هوس کمی عشق و اطمینان بیشتر دارد. مانند نیاز به شنیدن این جمله که “شما همچنان دوست داشتنی هستید”. جستجوی تایید بخشی عادی از هر رابطه‌ای است. با این حال، بسیاری از افراد از ترس اینکه نیازمند یا ضعیف به نظر برسند، از پرسیدن چنین سوالاتی خودداری می‌کنند. پرسیدن سوالاتی مانند “آیا هنوز مرا دوست داری؟” یا “آیا من هنوز برای تو جذاب هستم؟” می‌تواند احساس ناخوشایندی داشته باشد، اما نیاز به اطمینان به دور از شرمساری است.
جستجوی اطمینان نشانه ضعف نیست. در واقع، می‌تواند جنبه‌ای سالم و مهم از حفظ رابطه باشد. پژوهش‌های روانشناسی دانشمندان ژاپنی، نشان داده است که جستجوی اطمینان نقش مهمی در حفظ ارتباط عاطفی شریک زندگی و رضایت از رابطه دارد. برای روابط بلندمدت و کوتاه مدت، رفتارهای اطمینان جویی با افزایش رضایت از رابطه مرتبط بود.
به عبارت ساده‌تر، بیان نیاز به اطمینان می‌تواند به تأثیر مطلوب منجر شود و همچنین شما را به هم نزدیک‌تر کند. هنگامی که درخواست اعتبار و اطمینان می‌کنید، به شریک زندگی خود این فرصت را می‌دهید تا نیازهای عاطفی شما را برآورده کند و مراقبت خود را به شکلی ملموس نشان دهد. این می‌تواند منجر به تکرار عشق، محبت و حمایت شود که به نوبه خود هم به نفع شریک زندگی است و هم برای رابطه مفید است.
برعکس، مخفی کردن ناامنی‌ها می‌تواند احساس تنهایی و رنجش را در شما ایجاد کند. اگر شریک زندگی شما نداند که شما با ناامنی دست و پنجه نرم می‌کنید، فرصتی برای اطمینان دادن به شما نخواهد داشت. با گذشت زمان، احساسات ناگفته می‌توانند رشد کنند و باعث شوند تا شما احساس انزوای بیشتری کنید. به جای اجازه دادن به پیشرفت افکار منفی، بهتر است که در خصوص نیازهای عاطفی خود باز باشید. (پیشنهاد میشود مطلب آیا نیازهای عاطفی خود را نادیده می‌گیرید؟ را مطالعه کنید.)
شک و تردید در مورد رابطه می‌تواند ناراحت کننده باشد و ترس از ابراز آن معمول است. شاید نگران این هستید که شریک زندگی شما علاقه خود را نسبت به شما از دست بدهد یا شاید به این فکر کنید که شاید سازگاری طولانی مدت نداشته باشید. دلیلش هرچه که باشد، کنار زدن این افکار آسان است. به خود بگویید که آنها فقط افکار هستند و هیچ قطعیتی در امواج افکاری که می‌آیند و می‌روند وجود ندارد. (پیشنهاد میشود مطلب پارادوکس قطعیت و عدم قطعیت را مطالعه کنید.)
تمایل به اجتناب از گفتگوهای دشوار غیر معمول نیست. مطالعه منتشر شده در Human Communication Research نشان داد، همسرانی که شک و تردیدهای خود را در رابطه با یکدیگر ابراز نمی‌کنند، به طور قابل‌توجهی بیشتر احتمال دارد که از هم جدا شوند. محققان حتی دریافتند که می‌توانند جدایی های ناشی از عدم قطعیت را با دقت 90 درصد در یک دوره سه ماهه پیش بینی کنند. از سوی دیگر، همسرانی که آشکارا نگرانی‌های خود را با یکدیگر در میان می‌گذاشتند و حتی از دوستان و خانواده مشورت می‌خواستند، تمایل داشتند ابهامات خود را حل کنند و در کنار هم بمانند.
نکته مهم در اینجا واضح است: لازم نیست شک و تردیدهای خود از رابطه را پنهان نگه دارید. با بیان نگرانی های خود، زمینه را برای رسیدگی به مسائل و مشکلات آماده کنید. اگر رابطه شما روی زمین لرزان است و نگران این هستید که شریک زندگی شما علاقه شما را از دست بدهد، بهتر است احساسات خود را به اشتراک بگذارید و اجازه دهید او نیز از احساسات شما آگاه شود. (پیشنهاد میشود مطلب اجتناب روانی چیست؟ را مطالعه کنید.)
اگرچه ممکن است اعتراف به این تردیدها ترسناک باشد، اما این احتمال وجود دارد که شریک زندگی شما احساس مشابهی داشته باشد یا بتواند اطمینانی را ارائه دهد که شما فکر نکرده بودید. حتی اگر مکالمه دشوار باشد، به هر دوی شما این فرصت را می‌دهد که بررسی کنید که آیا این تردیدها زودگذر هستند یا نشان دهنده مسائل عمیق تری هستند که باید روی آنها کار کرد.
مطالب مشابه:
