نکات کلیدی این مطلب:
کلینیک روانشناسی و مددکاری آوان – هر زمان که آموزش هایی را برگزار می کنم یا شروع به کار با مراجعینی می کنم که سفر خود را برای بهبودی از آسیب های خانوادگی آغاز می کنند، تمایل دارم برخی از ویژگی های اساسی خانواده های سالم را مرور کنم. اگر ندانیم چه ویژگی هایی سالم است، تشخیص اینکه چه ویژگی هایی ناسالم است دشوار خواهد بود.
شناسایی ویژگی ها ممکن است آسان به نظر برسد، اما در حقیقت، بسیاری از ما ازاینکه چه ویژگی هایی یک خانواده را سالم یا عادی می‌کند، بی‌اطلاع هستیم. کلماتی مانند “سالم” یا “ناسالم” بسیار رایج شده اند، اما تعداد کمی از ما می توانیم ویژگی های لازم برای استفاده از این کلمات را در رابطه با خانواده ها توصیف کنیم. بنابراین، من بر روی شش مورد تمرکز می‌کنم تا درک اساسی از ویژگی های خانواده سالم ایجاد کنم.
در ادامه مطلب شش ویژگی مشترک خانواده ها یا سیستم های اجتماعی سالم آورده شده است:
احترام به مرزهای عاطفی و فیزیکی: کودکان و سایر اعضای خانواده حریم خصوصی دارند و همه اعضا آن را درک کرده و به آن احترام می گذارند. در خانواده های سالم، والدین بیشتر کارهای عاطفی را با فرزندان خود با الگوبرداری از همدلی، خودکنترلی و رفتارهای مناسب در پاسخ به هیجانات یا استرس انجام می دهند. زیرا می‌دانند که نقش کودکان یادگیری است.
در نظر گرفتن هر یک از اعضای خانواده به عنوان یک فرد صاحب نظر: همه اجازه دارند نظر داشته باشند و همه اعضای خانواده باید به آن نظرات احترام بگذارند، حتی اگر بزرگسالان تصمیم نهایی را بگیرند. در خانواده هایی که فضای بسته‌ای برای نظرات متفاوت وجود دارد، معمولاً کودکان به بزرگسالانی تبدیل می شوند که نمی دانند چه کسانی هستند. وقتی همیشه به شما یاد می دهند که چگونه و به چه چیزی فکر کنید، طبیعی است که ندانید چگونه این کار را برای خودتان انجام دهید.
تنظیم قوانین و انتظارات منصفانه و متناسب با سن: همه خانواده ها قوانینی دارند و یافتن خانه هایی با قوانین مختلف طبیعی است، اما قوانین ناسازگار یا نامناسب با سن، محیطی از سردرگمی و هرج و مرج ایجاد می کند. کودکان هنوز در حال رشد و یادگیری هستند، بنابراین انتظارات والدین از آنها نباید با خود یا سایر بزرگسالان یکسان باشد.
برآوردن نیازهای هر فرد به طور مناسب: همه اعضا به سلامت و رفاه یکدیگر توجه دارند، اما به روشی مناسب سن و شرایط. والدین از فرزندان مراقبت عاطفی می کنند و سایر اعضا نیز تا آنجا که می توانند به دنبال رفع نیازهای دیگر اعضای خانواده خود هستند.
همه اعضای خانواده احساس امنیت و آرامش می کنند: کودکان در خانواده سالم در یادگیری، رشد و اشتباه احساس امنیت می کنند. والدین درک درستی از اشتباهات دارند و سعی می کنند که امنیت یا ایمنی فرزندان را به چالش نکشند ویا تهدید نکنند. آنها می‌دانند که عشق بی قید و شرط است.
انتظار اشتباهات و بخشیدن اعضای خانواده به شیوه ای سالم: اعضای خانواده می دانند که همه ما انسان هایی هستیم که در حال یادگیری و رشد هستیم. تعارض به شیوه ای مناسب و ایمن مدیریت می شود و بزرگسالان راه های مناسبی را برای مدیریت اختلافات الگوبرداری می کنند. این خانواده ها به جای شرمساری از مردم، اشتباهات را برای درک و بهبود اعضاء بررسی می کنند. کودکان می‌دانند که به‌خاطر رفتار غیرقابل قبول تنبیه می‌شوند، اما به‌جای اینکه سال‌ها بعد همچنان سرزنش شوند، بخشیده می‌شوند.
اغلب، افرادی که آسیب های خانوادگی را تجربه کرده اند، این تجربیات را نخواهند داشت. لحظه ای به تاریخچه خانوادگی خود فکر کنید و ببینید که آیا یکی از ویژگی های فوق را به خاطر دارید؟. این فهرست فقط می‌تواند به شما ایده بدهد. اگر هیچ یک از موارد ذکر شده در خانه شما اتفاق نیفتاده باشد، ممکن است نشانه‌ای از ناسالم بودن اوضاع باشد.
به طور مجزا، اگر یک یا چند مورد از ویژگی های فوق جزء خانواده اصلی شما نیستند، به معنی ناکارآمد بودن خانواده شما نیست. برای مثال، خانواده‌های مختلف ممکن است ایده‌های متفاوتی در مورد اینکه چگونه کودکان می‌توانند نظرات خود را بر اساس پویایی‌های فردی خانواده، مانند فرهنگ، نسل و سایر عوامل بیان کنند، داشته باشند. لازم نیست همه موارد فوق با هم وجود داشته باشند تا یک خانواده سالم باشد.
محمد امین مختاریان
مطالب مشابه:
