باورم نمیشه آدما برای اینکه به هم توهین کنن به هم می گن خر! آدم از خدایش هم باشه بخواد خر باشه. مهمترین تفاوت انسان با خر؛ آه... بگذار آخر سر بگم. به هر حال این انشا باید نتیجه گیری هم داشته باشه! خُـب، راستش من افتخار می کنم که یک خرم! البته از خدمت به شما آزرده نیستم. ( به جز چند باری که کتک خوردم.) اما بحث من فقط این نیست. تو این چند سال که بین انسانها زندگی کردم، فهمیدم با اینکه توی خیلی از موارد فهمیده ترم اما باید به انسان خدمت کنم. البته خدا رو شکر می کنم که انسان نیستم؛ چون خدا منو طوری خلق کرده که نمیتونم صحبت کنم. در اکثر موارد حرف نمیزنم حداقل اگر بزنم هم میگم: «عر»؛ که یا معنیش میشه بارم سنگینه؛ یا میشه گشنمه؛ حداقل مثل بعضی آدم ها نیستم که به هم نوعام دروغ بگم؛ کارهام رو با لاف و دغل پیش ببرم و یا وعده های الکی بدم.
هرچی نباشه توی این زندگی فهمیدم بعضی انسان ها اگر زبون نداشتن بهتر بود. خدا میدونست من لیاقت حرف زدن ندارم و توانایی حرف زدن به من نداد. اما حالا از خلقت خدا تعجب می کنم چون توانایی صحبت به همچنین انسانهای پستی داده که با چند کلمه صحبت یک ملت را زیرورو میکنن در حالی که خودشون توی ویلاهای چند هکتاریشون خوابن! خدایا، من واقعا متوجه نمیشم؛ انسانها مخلوقات خیلی عجیبی اند. ما خر ها نه خیانت داریم؛ نه غیبت و تهمت داریم؛ نه زیرآب زنی! نه معتاد می شیم نه مزاحم ناموس بقیه میشیم نه زنمان را کتک میزنیم. نه رشوه میگیریم؛ نه اختلاس میکنیم؛ نه آبروی دیگران را میبریم و نه خر های دیگر را میکشیم... .
شاید مهمترین فرق خر و انسان این باشه که: «خر انسان نیست.»
انسانیت، انسان بودن، شده پول و موبایل و اینترنت و سایت ها... هرکس عاشق شود؛ احمق محض است. آری اخوان؛ کنون میفهمم که: «هوا بس ناجوانمردانه سرد است... .»
طاها حمزه
این اولین نوشته منه؛ خوشحال میشم نظراتتون رو بیان کنید.
