پست "«فیزیک کوانتوم» برای کودکان 6 تا 96 ساله"رو دیدم و خوندم که اگر نخوندید پیشنهاد میدم بخونید،به شکل خیلی ساده و قابل درک نوشته شده بود،و تو ذهنم جرقه خورد که در مورد اهمیت ساده کردن پیچیدگی و کاربرد هاش بنویسم.
"سادگی نهایت پیچیدگی است!"
این جمله منتسب به لئوناردو داوینچیه و یه اصله که استیو جابز هم ازش پیروی میکرد.
سادگی غایت پیچیدگی است. برای ساختن چیزی ساده، درک واقعی چالش‌های اساسی و ارائه راه‌حل‌های زیبا، کار سخت زیادی می‌طلبد. [...] این فقط مینیمالیسم یا عدم وجود درهم و برهمی نیست. این شامل کاوش در عمق پیچیدگی است. برای اینکه واقعا ساده باشید، باید خیلی عمیق بروید. [...] شما باید ماهیت یک محصول را عمیقاً درک کنید تا بتوانید از شر قطعاتی که ضروری نیستند خلاص شوید.
استیو جابز
تو علوم مختلف اعم از علوم پایه،کاربردی و انسانی از یه روش به اسم تقلیل گرایی،فروکاست گرایی یا Reductionism استفاده میشه که به دانشمندا،مهندسا و فیلسوفا کمک میکنه که پدیده های پیچیده رو بر اساس بنیادی ترین و پایه ترین مولفه ها،اصول و قوانینشون به شکل خیلی ساده تر و البته منطقی توضیح بدن و شبیه سازی کنن که راحت تر درک بشه،چون واقعا لازمه.
برای مثال دانشمندا برای این که انرژی یه بمب اتمی رو اندازه بگیرن نیومدن مستقیم انرژی یه بمب در حال انفجار رو اندازه بگیرن،به جاش از محاسبات ریاضی و فیزیک استفاده کردن
یا برای اندازه گیری سرانه مصرف سیگار تو یه کشور نمیان دونه دونه سیگارهای مصرف شده رو بشمارن و به جاش از روش فِرمی استفاده میکنن که نوعی روش تقلیل گرایانه ست پیشنهاد میکنم که پست "تخمین زدن را یاد بگیریم!" رو هم بخونید،در مورد روش فِرمی توضیح داده.
برای کامل تر شدن این پست نظراتتون رو تو کامنتا بنویسین.
ساعت 04:45 تاریخ 1402/1/18
