سلام به شما دوستان ، زمان قدیم می گفتن هر کسی که از خونه طرد شده ، رفته و خواننده شده و از این حرف ها…
این روزها دیگه اون جایگاه عوض شده . همه ی ما یا سخنرانیم ، یا نویسنده چند کتاب پرفروش و یا حداقل ۱ یا ۲ گواهینامه بین المللی داریم
واقعا چرا اینطور شده؟
خیلی وقت بود که می خواستم در این خصوص صحبت کنم که متاسفانه به دلیل کمبود وقت امکانش نبود و خداروشکر می کنم که این فرصت به وجود اومد که بتونم در این برنامه ی موج معجزه در این خصوص صحبت کنم.
اجازه می خوام همین اول صحبت هام این رو بگم که سخنران بودن و کتاب نوشتن فی النفسه کار بدی نیست و اتفاقا در صورت داشتن اطلاعات ، یک خدمت بزرگ به بشریت است.
اما روی صحبت من با اون دسته از افرادیه که برای جلب توجه و جبران کمبودهای زندگیشون به سمت سخنرانی و کتاب نوشتن و گرفتن چندین گواهینامه به ظاهر بین المللیِ ۱۰ – ۲۰ هزارتومانی روی آوردن.
برخی ها این روزها بخاطر ابراز وجود و جبران کمبودهایی در زندگیشون، شروع می کنن در یک حوزه ای به سخنرانی کردن. اصطلاحا به این افراد میگن سخنران خراب کن.
دوستان عرض کردم برخی ها ، و این برخی ها ۲ نشانه بارز دارند که در ادامه به اون ها خواهم پرداخت.
اولین نشانه چنین افرادی ، این هست که به دلیل اینکه هیچ کسی اون ها رو نمیشناسه ، و فکر میکنن که باید یک شبه مشهور بشن ، سریع دست به کار میشن و یک کتابی رو می نویسند ، که بعدها در رزوم خودشون بگن نویسنده کتاب پروفروش فلان… !!
البته فقط ظاهرش کتابِ.
چون اولا از نظر محتوا ، تهی.
کاملا کپی شده ، حتی بدون کوچکترین تحلیلی.
قلم و بیانی مبتذل و مفتَضَح.
و لبریز از مطالب کلیشه ای.
تنها به درد سبزی فروشی می خوره که بدیم سبزی رو با اون بپیچند. حداقل اینطوری کاغدهاش بیشتر از این حروم نمیشه.
جالبتر اون که با پول دادن به انتشاراتی ها ، در قسمت تیراژ کتاب میزنند مثلا ۱۰۰۰تا و بعد کلا ۵۰تا چاپ میکنن.
به قول آقای مهران مدیری، دیدم که میگم.
و جالبتر از اون این که اون کتاب رو چندین بار تجدید چاپش میکنن که مثلا بگن پر فروشه.
اما دومین نشانه سخنران خراب کن ها ، خریدن چندین گواهینامه مثلا بین المللی.
من اسم هیچ گواهینامه ای رو نمیارم که خدای ناکرده سوءتفاهمی پیش نیاد.
اما این رو عرض کنم که بیش از ۹۹درصد گواهینامه هایی که در داخل کشور به اسم گواهینامه های بین المللی به فروش میرسه ، تقلبی،بی ارزش و فاقد هرگونه معادل بین المللی است.
اصلا بر فرض محال که اعتبار هم داشته باشند، قراره این گواهینامه ها چه اعتباری رو به ما بدن؟
جالب اینجاست که خود ارائه دهنده های گواهینامه قید می کنند که این گواهینامه ها قابلیت معادل سازی ندارند.
اگه مدرک برامون مهمه ، خُب چرا نمیریم از دانشگاه مدرک بگیریم؟
این روزها که مثل سوپرمارکت دانشگاه ریخته. حداقل یه اعتبار ظاهری هم دارن.
ببینید دوستان ، مدرک داشتن با سواد داشتن دو مقوله ی کاملا جداست.
خیلی ها هستند که مدرک دارند و فقط اسمشو یدک میکشن ،
خیلی ها هم هستن که هم مدرک دارند و هم سواد اون رو.
چرا همه جراحان مغز پرفسور سمیعی نشدن؟
چرا همه روانشناسان فروید و گوستاو یونگ و امثال اینها نشدن؟
دوباره عرض میکنم ، سواد چیزی فراتر از مدرکه.
خواهش می کنم بیایم واقعیت ها رو بپذیرم و با انجام چنین کارهایی:
اولا ، شأن و جایگاه خودمون رو پایین نیاریم
و ثانیا ، به افراد توانمندی که در حوزه های مختلف در حال سخنرانی هستند بی احترامی نکنیم.
در پایان این رو بایستی عرض کنم که باور کنید ، نوشتن کتاب و داشتن گواهینامه بین المللی به هیچ کس اعتبار نداده و نخواهد داد.
مسیر خودمون رو درست انتخاب کنیم، واقعیت ها رو بپذیریم و در جهت رشد خودمون تلاش کنیم.
با آرزوی موفقیت برای همه شما عزیزان
در پناه خداوند شاد و سربلند باشید.
منبع : سایت گروه پژوهشی حقی
