چی باعث میشه مسیری از نو شروع نکنیم؟ چی باعث میشه عادت هامون تغییر نمیدیم حتی اگر بدونیم اشتباه هست؟!
2 عامل مهم و اساسی که نمی ذاره ما تغییر در خودمون ایجاد کنیم. با وجود اینکه می دونیم عادت الانمون اشتباه هست و یا نیاز به بهبود داره. باز مقاومت برای عدم تغییر وجود داره.
ادم ها فکر می کنند تغییر به معنای احمق بودن آن ها هست. مسیر قبلی که طی کردیم یعنی احمقانه بوده! خب ما دوست نداریم حتی پیش خودمون برچسب احمق بودن بخوریم.
ما برای مسیر طی شده ی قبلیمون کلی زمان گذاشتیم، حرف شنیدیم، به قولی در این راه پاهامون زخمی شده حالا من چطوری به این زخم های پاهام جواب بدم و بخواهم برگردم و یا مسیری جدید را از نو شروع کنم.
بیل گیتس جمله ی معروفی در این خصوص داره که حق مطلب را بهتر ادا می کنه.
" مردم از تغییر می ترسند، زمانی از الکتریسیته می ترسیدند،زمانی از زغال می ترسیدند، زمانی از گاز می ترسیدند و یک زمانی از موتور می ترسیدند..."
اگر کمی به گذشته ی خود ما ایرانی ها نگاهی بیندازیم، اوایل مردم از نفت ترس داشتند، مواردی چون : شناسنامه، دلستر یا نوشابه، ماشین و ... که تازه معرفی شدن باعث واهمه و ترس مردم می شد. اگر شما مواردی جالب دارید در کامنت بنویسید حتما برای همگی امون جالب است، خاطره بازی هم میشه.
تا حالا شده دوره ی ثبت نام کنید یا قصد شروع کاری را داشته باشید، با شور و شوق اوایل خوب پیش برید و یاد بگیرید. بعد مدتی متوجه می شوید که این کار با روحیه و یا خاسته ی اصلی شما همخوانی ندارد. اما فکر اینکه بی خیال این کار شوید و مجدد از نو شروع کنید واقعا سخت است. افکار درونی متفاوتی سراغ ما می آید. " من باز عرضه ی کاری نداشتم، جواب خانواده را چی بده! فلانی بفهمه می خواد بخنده بهم، و ..."
این گفتگوی درونی مخرب در ذهن ما رژه می روند و حالا برای اینکه ثابت کنیم ادم قوی هستیم. از قضا همان کار رو برخلاف میل انجام میدهیم. در نهایت حال خوب و رضایت مندی را نداریم و راه برگشت هم برای خودمان می بندیم. و برخی افراد هم بعدها شروع به غر زدن و منفی نگری به اطرافیان و جامعه نیز می کنند.
در حالی که راه حل ماجرا جای دیگری هست. من با پذیرش اینکه "مسیر قبلی مناسب من نیست" می توانم قدم برای مسیری دیگر را تست کنم؛ این بار با اطلاعات بیشتر و استفاده از تجربه های قبلی با ثبات بهتری پا در مسیر جدید بنهم. حداقل با خودم رو راست هستم. پاسخی قشنگ تر به پاهای زخمی مسیر جدید بدهم.
احساس بد داشتن برای تغییر باعث میشه تا ما نتونیم شرایط جدید را بپذیریم. مهم تر اینکه برای بهبود زندگی شخصی و رضایت مندی خود هم قدمی برنداریم. همچنین خودمون در حالتی که الان هستیم محکوم بدونیم. از نقطه امن زندگی که ساختیم رها نشیم.
برخی افراد برای تغییر قدمی برنمیدارن هیچ، دنبال مقصر برای توجیه شرایط فعلی خود هستند.این بخش از ماجرا دردآور هست. دوستان! هیچ کسی جز خود خود ما مسیول تغییر عادات و شیوه ی زندگی ما نیست. نیازی هم نیست از یک عادت بزرگ یا حرکتی سخت شروع کنیم. کافیه ریز، کوچک و نم نم مسیر تغییر رو پیش بریم. هم حس خوب ریز ریز نمایان بشه، هم دچار جنگ درونی با خود نشیم.
آدم ها فکر می کنند در عادت جدید کنترل ندارند. این عدم تسلط بر کار یا رفتار در زندگی، احساسی بد در فرد ایجاد می کند.
برای ساخت عادت جدید، رفتاری جدید قرار است هر روز انجام دهیم. اینکه هر روز یادمان باشد که اجرا کنیم، کی و کجا عادت را انجام دهیم؟ چطور عادت ها رو ثبت کنیم؟ چقدر زمان می برد تا عادت نهادینه شود؟ چند روز باید تکرار کنم؟
مغز ما دوست دارد کاری آسان انجام دهد تا انرژی زیادی از آن صرف نشود برای همین مقاومت بالای برای ساخت رفتار نو و جدید دارد. فرض کنید که مغز قرار است به سوالات بالا پاسخ دهد و هر روز یاداوری کند. با این اوصاف چون مغز مجبور است با شرایط متفاوت روبرو شود و کنترل بر چیز جدید ندارد. تماما تلاش می کند تا بر زندگی گذشته پافشاری کند چون آشنا و راحت است.
امیدوارم به عمق عامل کنترل گری در درون خود آگاه شویم و برای ادامه مسیر زندگی از تغییرهای مثبت استفاده کنیم.
با همین بینش شکل گرفته، کمی مکث کنید؛ عادت یا تغییری که شاید مدتی است تو ذهنتون بوده و دوست دارید انجامش بدید به یاد بیارید.
لطفا مدتی وقت بذارید و پاسخ هاتون رو بنویسید. هیچ پاسخ اشتباهی هم در کار نیست، تنها راه اشتباه در خوندن این مقاله این است که هرگز پاسخ این سوالات برای خودتون ندهید و در کشف خودتون کوشا نباشید.
دوستان عزیز من، هیچ وقت برای عادت سازی دیر نیست. اگر همین الان متوجه ریشه ی مقاومت خود شدید، عالیه! تیم ما راهی نو و جدید برای ساخت عادت دارد که بتوانید بدون مقاومت، بدون اراده فولادین، بدون نیاز به انگیزه بالا مسیر جدید خود را هموار کنید. به خاسته های خود به آسانی دست یابید.
مطلب رو با یک جمله ی عالی از پرفسور بی جی فاگ تمام می کنم.
