اگر مجرد هستید و کسی را ندارید که هدیه روز ولنتاین را به او تقدیم کنید، احتمالا با برنامه های دوست یابی آشنایی دارید و شاید وقت زیادی را در آنها صرف کرده اید. در گذشته دوستان، اعضای خانواده، محیط های اجتماعی و مراکز مذهبی به عنوان رایج‌ترین راه‌های آشنایی افراد با شریک زندگی به شمار می رفتند، در حالی که در دو دهه گذشته، اپلیکیشن‌ها و وبسایتها جای همه این روشها را گرفته‌اند. یک مطالعه در دانشگاه استنفورد نشان داد که در سال ۲۰۲۲، نیمی از زوج‌های جدید به صورت آنلاین با یکدیگر آشنا شده‌اند. این رقم در سال ۲۰۱۷ چهل درصد و در سال ۲۰۰۹ حدود بیست درصد ثبت شده است. یک نظرسنجی از مرکز تحقیقات پیو در سال ۲۰۲۳ نشان داد که در ایالات متحده ۳ درصد از بزرگسال، بخشی از اوقات خود را در وبسایتها یا اپلیکیشن‌های دوست یابی می گذرانند.
این آمارها نشان می دهد همسریابی و دوست یابی آنلاین روشهای آشنایی و شکل گیری روابط را تغییر داده است. اما در این روش نیز سوالات زیادی پیش روست که نیاز به بررسی بیشتر دارد. اینکه چگونه الگوریتم‌هایی که اپلیکیشن‌های دوستیابی را هدایت می کنند، شریک‌های احتمالی ما را فیلتر می‌کنند؟ آیا این الگوریتمها کار خود را به خوبی انجام می‌دهند؟ و چه اتفاقی برای روابطی که به صورت آنلاین آغاز می‌شوند، می افتد؟ آیا این روابط احتمال بیشتری برای موفقیت دارند یا کمتر؟ اگر در حال استفاده از اپلیکیشن‌های دوستیابی هستید، چه کاری می‌توانید انجام دهید تا شانس موفقیت خود را افزایش دهید؟ بزرگ‌ترین اشتباهاتی که کاربران آنلاین دوستیابی مرتکب می‌شوند چیست؟ و در نهایت، چگونه تکنولوژی‌های در حال توسعه مانند هوش مصنوعی و واقعیت مجازی ممکن است در آینده دوستیابی را تغییر دهند؟
در گفتگوی منتشر شده در انجمن روانشناسی آمریکا، دکتر شرابی Liesel Sharabi استادیار دانشگاه ارتباطات انسانی هیوز داونز Hugh Downs در دانشگاه ایالتی آریزونا به بررسی ارتباطات بین علم روانشناسی و زندگی روزمره می‌پردازد. دکتر شرابی در مطالعاتش به بررسی چگونگی تغییرات تکنولوژی در نحوه آشنایی، دوستیابی و عشق ورزیدن می‌پردازد. بسیاری از کارهای او حول محور سایتهای دوستیابی آنلاین و اپلیکیشن‌های دوستیابی موبایلی می‌چرخد. او همچنین به آینده دوستیابی، از جمله نقش هوش مصنوعی در تسهیل روابط و روابط عاشقانه در واقعیت افزوده و واقعیت مجازی علاقه‌مند است. طبق گفته این متخصص شرکتهای بزرگ در حال توسعه تکنولوژی واقعیت مجازی VR برای متقاضیان دوستیابی و همسریابی هستند و هوش مصنوعی Chatgpt به منظور مشاوره و کوچینگ در روابط اجتماعی و شغلی بکار گرفته میشوددر گفتگوی منتشر شده در انجمن روانشناسی آمریکا، دکتر شرابی Liesel Sharabi استادیار دانشگاه ارتباطات انسانی هیوز داونز Hugh Downs در دانشگاه ایالتی آریزونا به بررسی ارتباطات بین علم روانشناسی و زندگی روزمره می‌پردازد. دکتر شرابی در مطالعاتش به بررسی چگونگی تغییرات تکنولوژی در نحوه آشنایی، دوستیابی و عشق ورزیدن می‌پردازد. بسیاری از کارهای او حول محور سایتهای دوستیابی آنلاین و اپلیکیشن‌های دوستیابی موبایلی می‌چرخد. او همچنین به آینده دوستیابی، از جمله نقش هوش مصنوعی در تسهیل روابط و روابط عاشقانه در واقعیت افزوده و واقعیت مجازی علاقه‌مند است. طبق گفته این متخصص شرکتهای بزرگ در حال توسعه تکنولوژی واقعیت مجازی VR برای متقاضیان دوستیابی و همسریابی هستند و هوش مصنوعی Chatgpt به منظور مشاوره و کوچینگ در روابط اجتماعی و شغلی بکار گرفته میشود.تحقیقات دکتر شرابی در بسیاری از مجلات علمی منتشر شده و توسط WIRED، NPR، مجله Time و بسیاری دیگر از رسانه‌ها مورد توجه قرار گرفته است.
به نظر دکتر شرابی یکی از مزایای این اپلیکیشن و وبسایتها این است که شما برای آشنایی با فرد مناسب برای رابطه، فقط محدود به افرادی نیستید که ممکن است در محیط های دوستانه و فعالیتهای روزمره ملاقات می کنید. شما گزینه های بسیار بیشتری نسبت به قبل دارید و همچنین به جای اینکه حضورا با شخصی ملاقات کنید، ابتدا از طریق پروفایل آشنا می شوید و آنها را بر اساس انواع مختلف ویژگی ها ارزیابی می کنید. زیرا شما این نمایه دو بعدی را به جای شخص واقعی دارید که در صورت تمایل در نهایت با او ملاقات خواهید کرد.به نظر دکتر شرابی یکی از مزایای این اپلیکیشن و وبسایتها این است که شما برای آشنایی با فرد مناسب برای رابطه، فقط محدود به افرادی نیستید که ممکن است در محیط های دوستانه و فعالیتهای روزمره ملاقات می کنید. شما گزینه های بسیار بیشتری نسبت به قبل دارید و همچنین به جای اینکه حضورا با شخصی ملاقات کنید، ابتدا از طریق پروفایل آشنا می شوید و آنها را بر اساس انواع مختلف ویژگی ها ارزیابی می کنید. زیرا شما این نمایه دو بعدی را به جای شخص واقعی دارید که در صورت تمایل در نهایت با او ملاقات خواهید کرد.
در بعضی از پلتفورمها انتخاب ترتیب نمایش پروفایل دیگران به شما بر اساس نحوه گشت و گذارتان در اپلیکیشن یا سایت است، همانطور که اینستاگرام یا ساندکلود پیشنهاداتی بر اساس علاقه مندی و لایکهای قبلی به شما نشان میدهد. به این روش فیلترینگ تعاملی (collaborative filtering) گفته می شود. در برخی دیگر هنگام ورود به سایت سوالاتی از شما پرسیده می شود به طور مثال اینکه در جستجوی فردی با چه محدوده سنی و مکانی هستید و بر اساس پاسخهای شما فیلترینگ انجام می شود. با توجه به تعداد زیاد پروفایل این روشهای فیلترینگ به کیفیت انتخاب و صرفه جویی در زمان کمک می کند.
مطابق نتیجه تحقیق شرابی، میزان رضایت و پایداری روشهای مدرن در دوست یابی و همسریابی نسبت به روشهای سنتی کمتر از روشهای سنتی نیست ولی با توجه به روش کاربرد هر یک از آنها متفاوت است. روابطی که با استفاده از اپلیکیشن، بدون مداخله اصول روانشناسی و فیلترینگ مناسب، صرفا اطلاعات کلی در اختیار افراد قرار می دهند و در بسیاری مواقع معیار انتخاب عکس پروفایل طرف مقابل است، در طولانی مدت پایداری کمتری دارند. همچنین عدم راستی آزمایی و اطلاعاتی که هر کاربر از خود ارائه میدهد، عدم تمایل افراد به ارائه اطلاعات شخصی به غریبه ها، احساس عدم امنیت و نیز زمانبر بودن روند جستجو در میان تعداد بالا پروفایل های در دسترس از دیگر مشکلات گزارش شده است. با این وجود به نظر می رسد دسترسی و گستردگی انتخابهای بالقوه زیاد، سرعت دریافت اطلاعات و عادات مصرف گرایانه در فضای مجازی، افراد را به سمت استفاده روزافزون به تکنولوژی‌های جدید سوق می دهد.با این وجود انسان و روابطش، بخصوص رابطه عاطفی و زندگی مشترک، پیچیدگی‌های زیادی دارد و امروزه تکنولوژی به عنوان ابزار کمکی در دسترس ما قرار گرفته است و تنها با استفاده از آن در کنار مشاوره های تخصصی و کسب آمادگی لازم پیش از شروع رابطه می تواند تاثیر مثبت بر بهبود کیفیت شکل گیری روابط و انتخابها داشته باشد.
