درمان قطعی پسوریازیس | آیا پسوریازیس خطرناک است؟

پسوریازیس یک بیماری خودایمنی مزمن است که باعث تجمع سریع سلول های پوست شما می شود. این تجمع سلولی باعث ایجاد پوسته پوسته شدن روی سطح پوست شما می شود. التهاب و قرمزی اطراف فلس ها نسبتاً شایع است. پوسته‌های پسوریاتیک معمولی به رنگ سفید مایل به نقره‌ای هستند و به صورت لکه‌های ضخیم و قرمز ایجاد می‌شوند. با این حال، در پوست های تیره تر، می توانند بیشتر به رنگ بنفش، قهوه ای تیره با پوسته های خاکستری ظاهر شوند. گاهی اوقات، این تکه ها ترک می خورند و خونریزی می کنند. پسوریازیس نتیجه تسریع فرآیند تولید پوست است. به طور معمول، سلول های پوست در عمق پوست شما رشد می کنند و به آرامی به سطح می آیند. در نهایت، آنها سقوط می کنند. چرخه زندگی معمولی یک سلول پوست ۱ ماه است.

در افراد مبتلا به پسوریازیس، این فرآیند تولید ممکن است تنها در چند روز رخ دهد. به همین دلیل، سلول های پوست زمانی برای ریزش ندارند. این تولید بیش از حد سریع منجر به تجمع سلول های پوست می شود.

فلس ها معمولاً روی مفاصل مانند آرنج و زانو ایجاد می شوند. با این حال، آنها ممکن است

پسوریازیس در کدام نقاط بدن است؟

دست ها
پا
گردن
پوست سر
صورت
انواع کمتر رایج پسوریازیس بر موارد زیر تأثیر می گذارد:

ناخن ها
دهان
ناحیه اطراف اندام تناسلی
معمولاً با چندین شرایط دیگر همراه است، از جمله:

دیابت نوع ۲
بیماری التهابی روده
بیماری قلبی
آرتریت پسوریاتیک
اضطراب
افسردگی

انواع پسوریازیس

پنج نوع پسوریازیس وجود دارد:

پسوریازیس پلاکی
پسوریازیس پلاکی شایع ترین نوع پسوریازیس است.

آکادمی پوست آمریکا (AAD) تخمین می زند که حدود 80 تا 90 درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس پلاکی دارند. باعث ایجاد لکه‌های قرمز و ملتهب در رنگ‌های پوست روشن و رنگ‌های بنفش یا خاکستری یا لکه‌های قهوه‌ای تیره‌تر روی پوست هم‌رنگ می‌شود که تشخیص آن را در افراد رنگین پوست سخت‌تر می‌کند.

این لکه‌ها اغلب با پوسته‌ها یا پلاک‌های نقره‌ای سفید پوشیده می‌شوند و اغلب روی پوست شدیدتر هستند. این پلاک ها معمولا در آرنج، زانو و پوست سر دیده می شوند.

پسوریازیس روده ای
پسوریازیس روده ای معمولا در دوران کودکی رخ می دهد. این نوع پسوریازیس باعث ایجاد لکه های کوچک صورتی یا بنفش می شود. شایع ترین محل های پسوریازیس روده ای شامل تنه، بازوها و پاها است. این لکه ها به ندرت ضخیم هستند یا مانند پسوریازیس پلاکی برجسته می شوند.

پسوریازیس پوسچولار
پسوریازیس پوسچولار در بزرگسالان شایع تر است. این امر باعث ایجاد تاول های سفید و پر از چرک و نواحی وسیع قرمز یا بنفش – بسته به رنگ پوست – پوست ملتهب می شود. در پوست های تیره تر می تواند به صورت بنفش شدیدتر ظاهر شود. پسوریازیس پوسچولار معمولاً در نواحی کوچک‌تری از بدن شما مانند دست‌ها یا پاها موضعی است، اما می‌تواند گسترده باشد.

پسوریازیس معکوس
پسوریازیس معکوس باعث ایجاد نواحی روشن پوست قرمز، براق و ملتهب می شود. لکه‌های پسوریازیس معکوس در زیر بغل یا سینه‌ها، در کشاله ران یا اطراف چین‌های پوستی در ناحیه تناسلی ایجاد می‌شوند.

پسوریازیس اریترودرمیک
به گفته بنیاد ملی پسوریازیس، پسوریازیس اریترودرمیک نوع شدید و بسیار نادر پسوریازیس است.

این فرم اغلب بخش های بزرگی از بدن شما را به یکباره می پوشاند. پوست تقریباً آفتاب سوخته به نظر می رسد. فلس‌هایی که ایجاد می‌شوند اغلب در بخش‌ها یا صفحات بزرگ فرو می‌روند. برای شما غیرمعمول نیست که تب داشته باشید یا با این نوع پسوریازیس بسیار بیمار شوید.

این نوع می تواند تهدید کننده زندگی باشد، بنابراین مهم است که فوراً با یک متخصص مراقبت های بهداشتی قرار ملاقات بگذارید.

علائم پسوریازیس

علائم پسوریازیس از فردی به فرد دیگر متفاوت است و به نوع پسوریازیس شما بستگی دارد. نواحی پسوریازیس می تواند به کوچکی چند پوسته روی پوست سر یا آرنج شما باشد یا بیشتر بدن شما را بپوشاند.

شایع ترین علائم پسوریازیس پلاکی عبارتند از:

لکه های برآمده و ملتهب پوست که در پوست روشن قرمز و در پوست تیره قهوه ای یا بنفش به نظر می رسند
پوسته ها یا پلاک های سفید نقره ای روی لکه های قرمز یا پوسته های خاکستری روی لکه های بنفش و قهوه ای
پوست خشک که ممکن است ترک بخورد و خونریزی کند
درد اطراف لکه ها
احساس خارش و سوزش در اطراف لکه ها
ناخن های ضخیم و سوراخ دار
مفاصل دردناک و متورم
همه این علائم را همه افراد تجربه نمی کنند. برخی از افراد اگر نوع کمتر رایج پسوریازیس داشته باشند، علائم کاملا متفاوتی را تجربه خواهند کرد.

اکثر افراد مبتلا به پسوریازیس “چرخه” علائم را پشت سر می گذارند. این عارضه ممکن است برای چند روز یا چند هفته علائم شدیدی ایجاد کند و سپس علائم ممکن است برطرف شوند و تقریباً غیر قابل توجه باشند. سپس، در عرض چند هفته یا در صورت بدتر شدن توسط یک محرک رایج پسوریازیس، این وضعیت ممکن است دوباره شعله ور شود. گاهی اوقات علائم پسوریازیس به طور کامل ناپدید می شوند.

هنگامی که هیچ نشانه فعالی از این بیماری ندارید، ممکن است در “خوشی” باشید. این بدان معنا نیست که پسوریازیس عود نمی کند، اما برای این مدت، شما بدون علامت هستید.

آیا پسوریازیس مسری است؟

پسوریازیس مسری نیست. شما نمی توانید بیماری پوستی را از فردی به فرد دیگر منتقل کنید. لمس یک ضایعه پسوریازیس روی شخص دیگری باعث ایجاد این بیماری در شما نمی شود.

مهم است که در مورد این بیماری آموزش داده شود، زیرا بسیاری از مردم فکر می کنند پسوریازیس مسری است.

چه چیزی باعث پسوریازیس می شود؟

پزشکان در مورد علت پسوریازیس نامشخص هستند. با این حال، به لطف چندین دهه تحقیق، آنها یک ایده کلی از دو عامل کلیدی دارند:

ژنتیک
سیستم ایمنی بدن
سیستم ایمنی
پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی است. شرایط خودایمنی نتیجه حمله بدن شما به خود است. در مورد پسوریازیس، گلبول های سفید خون به نام سلول های T به اشتباه به سلول های پوست شما حمله می کنند.

به طور کلی، در بدن، گلبول های سفید خون برای حمله و از بین بردن باکتری های مهاجم و ایجاد دفاع در برابر عفونت ها مستقر می شوند. این حمله اشتباه خودایمنی باعث می شود که فرآیند تولید سلول های پوست بیش از حد پیش برود. افزایش سرعت تولید سلول های پوست باعث می شود که سلول های جدید پوست خیلی سریع رشد کنند. آنها به سطح پوست هل داده می شوند، جایی که روی هم انباشته می شوند.

این منجر به پلاک هایی می شود که معمولاً با پسوریازیس مرتبط هستند. حملات به سلول های پوست نیز باعث ایجاد نواحی قرمز و ملتهب پوست می شود.

ژنتیک
برخی از افراد ژن هایی را به ارث می برند که احتمال ابتلا به پسوریازیس را در آنها افزایش می دهد. بر اساس تحقیقات منتشر شده در سال ۲۰۱۹، اگر یکی از اعضای نزدیک خانواده شما به این بیماری پوستی مبتلا است، در معرض افزایش خطر ابتلا به پسوریازیس هستید.

تشخیص پسوریازیس

دو آزمایش یا معاینه ممکن است برای تشخیص پسوریازیس لازم باشد.

معاینهی جسمی
اکثر پزشکان می توانند با یک معاینه فیزیکی ساده تشخیص دهند. علائم پسوریازیس به طور معمول مشهود است و به راحتی از سایر شرایطی که ممکن است علائم مشابهی ایجاد کنند قابل تشخیص است.

در طول این معاینه، مطمئن شوید که تمام زمینه های نگران کننده را به پزشک خود نشان دهید. علاوه بر این، در صورت داشتن این عارضه، به پزشک خود اطلاع دهید.

بیوپسی
اگر علائم شما نامشخص است، یا اگر پزشک شما بخواهد تشخیص مشکوک آنها را تایید کند، ممکن است نمونه کوچکی از پوست شما بگیرد. این به عنوان بیوپسی شناخته می شود.

بیوپسی را می توان در مطب پزشک در روز ملاقات انجام داد. پزشک شما احتمالاً یک داروی بی حس کننده موضعی تزریق می کند تا بیوپسی کمتر درد داشته باشد.

سپس بیوپسی پوست را برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه می فرستند و در آنجا زیر میکروسکوپ بررسی می شود. معاینه می تواند نوع پسوریازیس شما را تشخیص دهد. همچنین می تواند سایر اختلالات یا عفونت های احتمالی را رد کند.

پس از بازگشت نتایج، پزشک شما ممکن است یک قرار ملاقات درخواست کند تا در مورد یافته ها و گزینه های درمانی با شما صحبت کند.

محرک های پسوریازیس: استرس، الکل و موارد دیگر
“محرک های” خارجی ممکن است یک حمله جدید پسوریازیس را آغاز کند. این محرک ها برای همه یکسان نیست. آنها همچنین ممکن است در طول زمان برای شما تغییر کنند.

شایع ترین محرک های پسوریازیس عبارتند از:

فشار
استرس زیاد غیرمعمول ممکن است باعث شعله ور شدن آن شود. اگر یاد بگیرید که استرس خود را کاهش داده و مدیریت کنید، می توانید شعله ور شدن را کاهش دهید و احتمالاً از آن جلوگیری کنید.

الکل
اختلال مصرف الکل می تواند باعث تشدید پسوریازیس شود. اگر بیش از حد الکل مصرف کنید، شیوع پسوریازیس ممکن است مکرر باشد. در نظر گرفتن کاهش مصرف الکل یا ترک سیگار برای بیشتر از پوست شما مفید است. در صورت نیاز به کمک، پزشک می تواند به شما کمک کند تا برنامه ای برای رفع نگرانی های مصرف الکل خود ایجاد کنید.

جراحت
یک تصادف، بریدگی یا خراش ممکن است باعث شعله ور شدن آن شود. تزریق، واکسن ها و آفتاب سوختگی نیز می توانند باعث شیوع جدید شوند.

داروها
برخی از داروها محرک پسوریازیس محسوب می شوند. این داروها عبارتند از:

لیتیوم
داروهای ضد مالاریا
داروی فشار خون بالا
عفونت
پسوریازیس حداقل تا حدی به دلیل حمله اشتباه سیستم ایمنی به سلول های سالم پوست ایجاد می شود. اگر بیمار هستید – شاید عفونت دارید – سیستم ایمنی شما می تواند به اشتباه علاوه بر دفاع لازم در برابر عفونت، یک پاسخ ایمنی علیه خود ایجاد کند.

این ممکن است شروع یک تشدید پسوریازیس دیگر باشد. گلودرد استرپتوکوکی یک محرک رایج است.

۱۰ محرک های پسوریازیس

گزینه های درمانی پسوریازیس
پسوریازیس درمان ندارد. هدف درمان ها:

کاهش التهاب و پوسته ها
کند کردن رشد سلول های پوست
پلاک ها را بردارید
درمان پسوریازیس به سه دسته تقسیم می شود:

درمان های موضعی
کرم ها و پمادهایی که مستقیماً روی پوست استفاده می شوند می توانند برای کاهش پسوریازیس خفیف تا متوسط ​​مفید باشند.

درمان های موضعی پسوریازیس

کورتیکواستروئیدهای موضعی
رتینوئیدهای موضعی
آنترالین
آنالوگ های ویتامین D
اسید سالیسیلیک
مرطوب کننده
داروهای سیستمیک
افراد مبتلا به پسوریازیس متوسط ​​تا شدید و کسانی که به سایر انواع درمان پاسخ خوبی نداده اند، ممکن است نیاز به استفاده از داروهای خوراکی یا تزریقی داشته باشند.

بسیاری از این داروها می توانند عوارض جانبی شدیدی داشته باشند و به همین دلیل، پزشکان معمولا آنها را برای مدت کوتاهی تجویز می کنند.

این داروها عبارتند از:

متوترکسات
سیکلوسپورین (Sandimmune)
بیولوژیک
رتینوئیدهای خوراکی
نور درمانی
این درمان پسوریازیس از اشعه ماوراء بنفش (UV) یا نور طبیعی استفاده می کند. نور خورشید گلبول های سفید بیش از حد فعال را که به سلول های سالم پوست حمله می کنند و باعث رشد سریع سلول ها می شوند، می کشد. هر دو نور UVA و UVB ممکن است در کاهش علائم پسوریازیس خفیف تا متوسط ​​مفید باشند.

اکثر افراد مبتلا به پسوریازیس متوسط ​​تا شدید از ترکیبی از درمان ها سود می برند. این نوع درمان از بیش از یکی از انواع درمان برای کاهش علائم استفاده می کند. برخی از افراد ممکن است در تمام زندگی خود از همین درمان استفاده کنند. برخی دیگر ممکن است نیاز به تغییر درمان‌ها داشته باشند، اگر پوستشان به درمانی که دریافت می‌کنند پاسخ نمی‌دهد.

درباره گزینه های درمانی خود برای پسوریازیس بیشتر بدانید.

دارو برای پسوریازیس

اگر پسوریازیس متوسط ​​تا شدید دارید – یا اگر پسوریازیس به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهد – پزشک ممکن است یک داروی خوراکی یا تزریقی را در نظر بگیرد.

رایج ترین داروهای خوراکی و تزریقی مورد استفاده برای درمان پسوریازیس عبارتند از:

بیولوژیک
این دسته از داروها سیستم ایمنی شما را تغییر می دهند و از تعامل بین سیستم ایمنی و مسیرهای التهابی جلوگیری می کنند. این داروها از طریق انفوزیون داخل وریدی (IV) تزریق یا داده می شوند.

رتینوئیدها
رتینوئیدها تولید سلول های پوست را کاهش می دهند. هنگامی که استفاده از آنها را متوقف کنید، احتمالاً علائم پسوریازیس باز می گردد. عوارض جانبی شامل ریزش مو و خشکی مخاط است.

افرادی که باردار هستند یا ممکن است طی ۳ سال آینده باردار شوند، نباید رتینوئید مصرف کنند، زیرا خطر نقص مادرزادی احتمالی در نوزادان متولد نشده وجود دارد.

سیکلوسپورین
سیکلوسپورین (Sandimmune) پاسخ سیستم ایمنی را کاهش می دهد. این می تواند علائم پسوریازیس را کاهش دهد. همچنین به این معنی است که شما سیستم ایمنی ضعیفی دارید، بنابراین ممکن است راحت تر بیمار شوید. عوارض جانبی بالقوه شامل مشکلات کلیوی و فشار خون بالا است.

متوترکسات
متوترکسات مانند سیکلوسپورین سیستم ایمنی را سرکوب می کند. در صورت استفاده در دوزهای پایین ممکن است عوارض جانبی کمتری ایجاد کند. در دراز مدت می تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند. عوارض جانبی جدی شامل آسیب کبدی و کاهش تولید گلبول های قرمز و سفید است.

توصیه های غذایی برای افراد مبتلا به پسوریازیس

غذا نمی تواند پسوریازیس را درمان یا حتی درمان کند، اما خوردن یک رژیم غذایی غنی از مواد مغذی ممکن است به کاهش علائم شما کمک کند. این پنج تغییر سبک زندگی ممکن است به کاهش علائم پسوریازیس و کاهش شعله‌ور شدن آن کمک کند:

از دست دادن هر گونه وزن اضافی
مشخص نیست وزن چگونه با پسوریازیس تداخل دارد، اما کاهش وزن اضافی نیز ممکن است به موثرتر کردن درمان ها کمک کند. اگر اضافه وزن دارید، برای رسیدن به وزن متوسط ​​تلاش کنید، ممکن است به کاهش شدت بیماری کمک کند.

خوردن یک رژیم غذایی سالم برای قلب
کاهش مصرف چربی های اشباع شده، که در محصولات حیوانی مانند گوشت و لبنیات یافت می شود، می تواند در مدیریت پسوریازیس مفید باشد.

همچنین مهم است که مصرف پروتئین های بدون چربی حاوی اسیدهای چرب امگا ۳ مانند سالمون، ساردین و میگو را افزایش دهید. منابع گیاهی امگا ۳، از جمله گردو، دانه های کتان و سویا نیز منابع مفیدی هستند، به خصوص اگر به دنبال گزینه های گیاهی هستید.

اجتناب از غذاهای محرک
پسوریازیس باعث التهاب می شود. برخی غذاها نیز می توانند باعث التهاب شوند. اجتناب از آن غذاها ممکن است به بهبود علائم کمک کند. این غذاها عبارتند از:

گوشت قرمز
شکر تصفیه شده
غذاهای بسیار فرآوری شده
محصولات لبنی
مصرف کمتر الکل
مصرف الکل می تواند خطر شعله ور شدن را افزایش دهد. کاهش یا ترک کامل می تواند به کاهش خطر کمک کند. اگر اختلال مصرف الکل دارید، پزشک می تواند به شما در ایجاد یک برنامه درمانی کمک کند.

با توجه به مصرف ویتامین ها
برخی از پزشکان رژیم غذایی غنی از ویتامین را به ویتامین های به شکل قرص ترجیح می دهند. با این حال، حتی سالم‌ترین فرد هم ممکن است برای دریافت مواد مغذی کافی به کمک نیاز داشته باشد. از پزشک خود بپرسید که آیا باید از ویتامین هایی به عنوان مکمل رژیم غذایی خود استفاده کنید.

و در اخر

زندگی با پسوریازیس
ابتلا به پسوریازیس گاهی اوقات می تواند چالش برانگیز باشد، اما با رویکرد صحیح، می توانید شعله ور شدن را کاهش دهید. این سه زمینه به شما کمک می‌کند در کوتاه‌مدت و بلندمدت با آن کنار بیایید:

رژیم غذایی
از دست دادن هر گونه وزن اضافی برای رسیدن به وزن متوسط ​​و خوردن یک رژیم غذایی غنی از مواد مغذی می تواند کمک زیادی به کاهش و کاهش علائم پسوریازیس کند. این شامل خوردن یک رژیم غذایی غنی از اسیدهای چرب امگا ۳، غلات کامل و گیاهان است.

همچنین، محدود کردن غذاهایی که ممکن است باعث افزایش التهاب در بدن شما شود، مهم است. این غذاها شامل قندهای تصفیه شده، محصولات لبنی و غذاهای بسیار فرآوری شده است.

با پزشک خود در مورد اینکه آیا رژیم ضد التهابی برای شما مناسب است یا خیر صحبت کنید.

فشار
استرس می تواند محرک پسوریازیس باشد. یادگیری مدیریت و کنار آمدن با استرس ممکن است به کاهش شعله ور شدن و کاهش علائم کمک کند. سعی کنید موارد زیر را برای کمک به کاهش سطح استرس خود امتحان کنید:

مراقبه
روزنامه نگاری
نفس کشیدن
یوگا

سلامت عاطفی
بر اساس تحقیقات، افراد مبتلا به پسوریازیس بیشتر در معرض مشکلات افسردگی و عزت نفس هستند. وقتی لکه های جدید ظاهر می شوند، ممکن است اعتماد به نفس کمتری داشته باشید. صحبت کردن با شبکه پشتیبانی خود در مورد چگونگی تأثیر پسوریازیس بر شما ممکن است دشوار باشد. چرخه ثابت این وضعیت نیز ممکن است ناامید کننده باشد.

همه مسائل عاطفی مرتبط با پسوریازیس معتبر هستند. ارتباط با منابع حمایتی برای مدیریت آنها مهم است. این ممکن است شامل صحبت با یک متخصص سلامت روان یا پیوستن به یک گروه حمایتی برای افراد مبتلا به پسوریازیس باشد.

درباره زندگی با پسوریازیس بیشتر بدانید.

پسوریازیس و آرتریت
بر اساس دستورالعمل های بالینی اخیر منتشر شده توسط AAD و NPF، بین 30 تا 33 درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس تشخیص آرتریت پسوریازیس دریافت می شود.

این نوع آرتریت باعث تورم، درد و التهاب در مفاصل آسیب دیده می شود. معمولا با آرتریت روماتوئید یا نقرس اشتباه گرفته می شود. وجود نواحی ملتهب، قرمز یا بنفش پوست همراه با پلاک معمولاً این نوع آرتریت را از سایرین متمایز می کند.

آرتریت پسوریاتیک یک بیماری مزمن است. مانند پسوریازیس، علائم آرتریت پسوریاتیک ممکن است بیایند و از بین بروند و بین شعله ور شدن و بهبودی متناوب شوند. آرتریت پسوریاتیک همچنین می تواند مداوم باشد، با علائم و مشکلات ثابت.

این وضعیت معمولاً مفاصل انگشتان دست یا پا را تحت تأثیر قرار می دهد. همچنین ممکن است کمر، مچ دست، زانو یا مچ پا را تحت تاثیر قرار دهد.

اکثر افرادی که به آرتریت پسوریاتیک مبتلا می شوند پسوریازیس دارند. با این حال، ممکن است وضعیت مفصل بدون تشخیص پسوریازیس ایجاد شود. اکثر افرادی که بدون ابتلا به پسوریازیس تشخیص آرتریت را دریافت می کنند، یکی از اعضای خانواده شان به این بیماری پوستی مبتلا است.

درمان آرتریت پسوریاتیک ممکن است با موفقیت علائم را کاهش دهد، درد را تسکین دهد و تحرک مفصل را بهبود بخشد. مانند پسوریازیس، کاهش وزن اضافی، خوردن یک رژیم غذایی غنی از مواد مغذی و اجتناب از محرک ها نیز ممکن است به کاهش شعله ور شدن آرتریت پسوریاتیک کمک کند.

یک برنامه تشخیص زودهنگام و درمان طراحی شده برای موقعیت خاص شما می تواند به کاهش احتمال عوارض شدید از جمله آسیب مفاصل کمک کند.