خداوند متعال این عالم را برای پذیرایی از مخلوقات خویش پدید آورده است و انسان به عنوان گرامی ترین مخلوقات حضرت حق در این عالم، در همه حال مهمان اوست و در ضیافت پر محبت او حضور دارد. اگر ماه مبارک رمضان نیز به طور ویژه به عنوان ماه ضیافت الهی معرفی شده، به برکت نزول قرآن در این ماه شریف است.
رسول مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله) قرآن کریم را «مأدُبَةُ الله» خوانده است؛ یعنی سفره الهی؛ که به فراخور هر یک از مهمانانی که بر سر سفره حاضر می شوند، برای آن ها غذایی دارد و آنان را بهرمند میسازد. آن حضرت فرمودند: «القُرآنُ مأدُبَةُ الله فَتَعَلَّمُوا مَأدُبَتَه مَا استَطَعتُم» در این ضیافت بزرگ الهی، ما بر سفره ی گسترده قرآن کریم نشسته ایم.
وقتی بر سر سفره ی قرآن مینشینیم باید این احساس را داشته باشیم که در ضیافتی حضور داریم که صاحب آن کریم ترین، غنی ترین، قدرتمند ترین و سخاوتمند ترین افراد است؛ از این رو، در این ضیافت کریمانه قناعت کردن صحیح نیست و انسان هر چه بتواند از این سفره بهره ی بیشتری ببرد، مطلوب خواهد بود.
حضرت آیت الله بهجت (رضوان الله تعالی علیه) می فرمودند: همه چیز در قرآن است و اشاره می فرمودند که «خَذ ما شِئتَ مِنَ القُرآنِ لِما شِئتَ» یعنی از قرآن هر چه میخواهید برای هر نیاز حقیقی که دارید بهره برداری کنید.
اگر باور کردیم که این کتاب از سوی «حَیّ قَیُّوم» آمده و او در کمال محبت این سفره را برای ما گسترده است، آنگاه ممکن نیست که انسان بر سر چنین سفره ای بنشیند و با چنین موجودی هم صحبت شود امّا بهره متناسب با نیاز خود نبرد.
عبارت «فَتَعَلَّمُوا مَأدُبَتَه مَا استَطَعتُم» نشان میدهد قرآن سفره معنوی معرفتی است که غذای اصلی روح انسانی است. قرآن کریم «تِبْيَانًا لِكُلِّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً وَبُشْرَىٰ لِلْمُسْلِمِينَ» (سوره مبارکه نحل، آیه 89) یعنی مبیّن و روشنگر همه چیز است و هدایت و رحمت و بشارت برای مسلمین است.
آنچه در سفره قرآن برای ما قرار داده شده همه شفابخش و روح افزاست، به فرموده خداوند متعال:«وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ». و این ناشی از رحمت و هدایت خاصّه رحیمیّه خداوند برای مؤمنین است. چراکه بیان شد قرآن کریم مظهر اسم حیات خدای سبحان است و این مظهر با اظهار کننده ی خودش دائماً در ارتباط است، نه اینکه یکبار نازل شده باشد و تمام! بلکه در تمام ساعات، دقائق و لحظات در حال تنزل از سوی رحمت حق است؛ پس همواره تازه و جدید است و در هیچ زمانی طراوت و تازگی خودش را از دست نمی دهد.
با این نگاه، یک آیه از قرآن کریم مثل «بسم الله الرحمن الرحیم» که ما در این ساعات میخوانیم، غیر از خواندن این آیه در ساعت دیگری است؛ چون اتصال این کتاب به حقیقت خویش دائمی است و فیض خدای متعال در هر لحظه، در حال نو شدن است و ما در هر لحظه ای که از طریق قرآن کریم با منبع این فیض متصل شویم، از فیض و برکتی که در آن لحظه نازل می شود بهره خواهیم برد.
التماس دعا.
